• 

 شعر فیزیکی
 کسی که مفاصل را می شکافد
 و شکم را ببندید
 کسی که به محض رد شدن برس لکنت دارد
 شعر تازه
 در جلوی پنجره
 در سقوط شمعدانی ها
 غرق در یخبندان بهاری
 قتل آهسته
 شعر کامل
 که از oxymoron ها
 معابر مشکوک
 در زیبایی بیش از حد
 حباب های سرگرم کننده
 بگو و دوباره بگو متشکرم
 غرق در این زندگی مانند هیچ زندگی دیگری
 جز خاطره دوستانم رفت
 در سرمای سرزمین موعود
 پنجره های باز وجود دارد
 در کتمینی
 اجازه دهید بخار تحت فشار سوت بزند
 زودپز
 آن را ببندیم
 و پنهان زندگی کن
 عزیز عشق من.


 093 

• 

دیگه اینکارو نکن جنگ .

در خود عاقل باش درخواست ها .

مجبور نیستی برد یا باخت. تو متواضعانه باید تغییر ناپذیر و ابدی باشی .

اگه خوبه یا افکار بد شما را مورد حمله قرار می دهند و این با فعالیت زندگی, شما سعی می کنید افکار خوب را بیشتر از افکار بد جمع کنید, به منظور. واسه اینکه. برای اینکه که نور می تواند نیروهای شر را شکست دهد ; بدون شک تجربه شما زندگی افزایش خواهد یافت. اما از این مبارزه, شما فقط جمع آوری خواهید کرد گورستان ها, با بسیاری از افراد خوب و بد دفن شده که این کار را نمی کنند فقط تاریخ بشریت شما را غنی خواهد کرد. افتخارات را به شما می دهیم زیرا خواهید داشت, به وظیفه حافظه, تداوم گذشته را در نظر گرفت .

اما شما, جایی که آیا زمانی خواهی بود که باد تاریخ وجودت را محو کند؟ ?

تو باید یگی : “متوقف کردن” به آنچه در حال وقوع است دانش شما, به مسابقه غریزی ذهن شما, به این تمایل که شما باید کانال های انرژی نشاط عمیق خود را مسدود کنید .

 پس تو آزادسازی شیرین سکوت بین افکار را کشف کنید, زیرا وجود دارد حضور بین افکار, و این حضور را می توانیم تشخیص دهیم زیرا او همان چیزی است که ما هستیم .

به ما یاد دادند باور كردن “فکر می کنم همینطور هستم” وقتی حقیقت است“من هستم و, توسط در نتیجه, من فکر می کنم”. به ما آموختند که از خلسه افکار پیروی کنیم مشروط بر گذشته ای پر از ولع و بیزاری .

آیا می توانیم فکر کنیم حضور ?

غیر !

و این پاسخ باعث آرامش می شود, یک تسکین, رهایی از جهان مداخله گر و توهمی از اندیشه.

مانند ما فرو رفته است ما در حمام وجودی زندگی روزمره هستیم, این تلاش به ظاهر سیری ناپذیر در اختراع مجدد مداوم “moi” نیست نه فکری که به آن یک فکر دوباره فرموله شده دیگر اضافه کنیم, و سپس یکی دیگه, و غیره. تا یک “متوقف کردن” انجام دادن فروریختن خانه کارت های اتوماتیسم های بازگرداننده داده افکار خود انعکاسی که توسط حافظه ما القا شده اند، تفکر طوطی در آن مهارت بیشتری دارد فقط سر خود را در معلومات دفن کنید تا ما را وادار به تماس با آنچه که نمی تواند باشد فکر, به هر دیگری, و در عین حال بسیار به ما نزدیک است, به ذهن ما مواجه شد در سکوت .

هیچ کاری نکن, به سادگی از فکر یا احساسی که ایجاد می شود استقبال کنید. اجازه دهید استراحت کند طبیعی, به حقیقت طبیعی که شما هستید, برای گرفتن نه در فکر .

مهم نیست چه کسی تو خودت را تصور می کنی, حقیقت اینکه شما کی هستید بیشتر است عمیق تر از نقشی که از نظر اجتماعی بر عهده می گیرید .

تبدیل شود وجود خود, تبدیل به آن آگاهی, این مرحله که در آن بازیگران بازی می کنند, این صفحه ای که فیلم زندگی شما روی آن پخش می شود, به نیرویی تبدیل شوید که شما را به فراتر از نقش هایی که بر عهده می گیرید هدایت می کند .

Ici, در مورد ... نیست نه از آن چیزی که یک روز می توانید تبدیل شوید، بلکه فقط از آنچه که هستید هستند و همیشه بوده اند. و این از طریق تسلیم ذهن به سکوت می گذرد .

خودت باش معلم زنده واقعی در هر یک از شما, و که در هر کدام نازل شده است چیز تجاری, ممکن است بیرون از شما نیز باشد, غوطه ور شده است که شما در حمام اجتماعی فقط در درون خود توسط این دانشکده هستید که باید بتوانید بگویید “متوقف کردن” به ذهن تند تند شما .

092

• 

   را واقعی به خودی خود برای دانشمند دست نیافتنی است. برای برنارد اسپانات او در واقع است “سفر دریایی”.

هدف از فیزیک کلاسیک برداشتن حجاب ظواهر برای کشف و آنچه را که در زیر این حجاب است توصیف کنید, واقعی به خودی خود. آنها می گویند او است توصیفی. این به عنوان پایه ای برای اکثر فناوری ها عمل می کند. او تلاش می کند برای توصیف واقعیت آنگونه که هست. پس اجسام مادی وجود دارد, میدان های الکتریکی و الکترومغناطیسی که نمادها به آنها مرتبط است ریاضیاتی که گفته می شود از قوانین خاصی پیروی می کند. فیلسوفان می گویند در چارچوب رئالیسم هستی شناختی می گنجد. این یک نظریه است که هدف آن است علم به آنچه هست .

زمانی که مکانیک کوانتومی ظاهر شد, تصور چیزهایی که در خودشان وجود دارند, در فضا, جدا از یکدیگر, تمایل به محو شدن به نفع یک معین داشت جهانی بودن که در نگاه ظاهر نمی شود بلکه در معادلات پنهان می شود. برای این کار توصیف بی فایده است, طبیعی است که بیان شود بدیهیات سازنده, که در مجموع خود را به عنوان قواعدی از پیش بینی آنچه مشاهده خواهد شد. مکانیک کوانتومی پیش بینی کننده است اطلاعات. بدیهیات آن از نوع است : و “بر” انجام داد, “بر” این را نگاه کن ; که در آن “بر”, ناظر انسان به طور کلی, جزء لاینفک بیانیه است .

برای برنارد از اسپانیا, غنای محتوای علم در آن نیست توصیف های نوسانی که این یکی از واقعیت ارائه می کند، اما در آن خوب است توانایی ارائه یک سنتز منطقی برای ما, خیلی روشن کننده برای ذهن, پدیده های مشاهده شده ; که به طور خاص به معنای سنتز است توانایی ما در پیش بینی آنها .

واقعی خوب است را, اما پوشیده می ماند. به وضوح چیزی وجود دارد که در برابر ما مقاومت می کند. ما هیچ اطلاعی از آن چیز به خودی خود نداریم, اما ما حداقل داریم ارتباطات با او. ما آن را از درون درک می کنیم, در زندگي كردن .

این چشم انداز از واقعیت پنهان این نتیجه را دارد که اگر واقعاً این ذهن ما باشد, زیرا از ساختار خودش, اشیاء را در پس زمینه اشیا برش می دهد, او نمایش ذهن به عنوان تراوش فلان و آن غیر ممکن می شود از این اشیاء. پس می توانیم بگوییم که روح از ته چیزها سرچشمه می گیرد. نه اشیاء و حس ها به خودی خود چیزهایی هستند و تصور همزمانی از ظهور با یکدیگر به نظر می رسد چیزی درست است .

این واقعی, این پس زمینه چیزها یک چیز نیست. او فراتر از فضا و همچنین فراتر از شک است زمان. او هستی است .

وجود نخواهد داشت از یک سو علم واجد شرایط رسیدن به ته چیزها و از سوی دیگر جدا از هنر, موسیقی, شعر, معنویت … محدود به تنهایی تصویب. هنردوستان, موسیقی یا شعر این احساس را دارند قویتر از, فراتر از لذت صرف, احساساتی که در این مواقع احساس می شود آنها را روی یک باز کنید “یه چیزی” ضروری است, در یک دامنه مرموز است که ما فقط اجازه داریم نگاهی اجمالی داشته باشیم .

همانطور که مربوط می شود جستجوی معنا, نیاز داریم, با قدرت کامل, توضیحی که باید انجام دهیم در جستجوی آنچه بالاتر از خودمان است و ما هستیم, توسط در نتیجه, اسرار امیز. این واقعی است, بودن, الهی .

مواجه با واقعیت و حدود روش علمی تجربی, فرد باید روبرو شدن با یک انتخاب, جایی که در ناامیدی و استعفا فرو رود, جایی که خوب قدمی به سوی متعالی بردارید که یاسپرس آن را می نامد’ “شامل” .

روح انسان نوعی خاطره مبهم از این موجود قبلی را حفظ کنید, از این فراگیر مربوط به واقعیت پنهان. سپس تماس های مبهم از طرف وجود خواهد داشت بودن, انواع تصاویر که چیزهای احساسی را برمی انگیزد, هر دو نامشخص و کاملاً قابل مفهوم سازی نیست, اکثر “ممکن است”, در این معنا که, در مفهوم واقعیت پوشیده, آنها توسط داده هایی که داریم, در حالی که در فیزیک کلاسیک, آنها به نظر می رسیدند.

تلاش ما برای دانش به ما درخشش هایی از واقعیت در خود می دهد, در فیزیک, که در شعر, در عرفان .

جدیت از آیا انسان متکی به جهت گیری نیست, در روح, به سمت بودن, به سمت نهایی, و این, بدون قطعیت رسیدن به آن ? این نهایی. راز .

091

• 

سوال : چگونه می توانم تصور کردن شخص دیگری به عنوان یک واقعی دیگر بدون اینکه او را هدف قرار دهیم نیاز های من? چگونه می توانم یک ملاحظه رادیکال از دیگری را ادغام کنم با اشتیاق عمیق انسانی برای تجربه بودن با ?

     پاسخ: توسط مفهومی که این دو را ادغام می کند, “اروس” و نتیجه آن, را رابطه شهوانی.

به دنبال بودن متصل به جهان, جذب آن و تحت فشار قرار گرفتن آن, کنجکاو بودن, به دنبال دسترسی به افراد, به افکار, به خلاقیت ها, نمونه هایی از رابطه شهوانی با جهان, یک رابطه مراقبتی, از حضور و اطلاع.

اروس این کار را نکرد قصد مالکیت, و نه برای جذب دیگری. او یک نوع را هدف قرار می دهد “بودن با” این دیگری که از طریق آن تفاوت های فردی دگرگون می شود به قطعات مکمل متقابل که با هم یک کل را تشکیل می دهند که بیشتر است و چیزی غیر از مجموع اجزای آن. تمام, در عوض, تبدیل کردن افراد درگیر.

در مورد روح درگیر زندگی اساسی خود است, این است روح وابسته به عشق شهوانی و نه ازروح آرزومند.

را میل به دنبال مصرف است جهان, تا آنچه دیگر است را به آنچه مال من است تبدیل کنم.

اروس دنیا را دوست دارد و به زیبایی او احترام می گذارد. او می خواهد ادغام شود یا به زیبایی اشیاء خود بپیوندد. او آنها را نخورید.

مانند آرزو, اروس با شروع می شودکمبود, اما آنچه او به دنبال آن است این و آن رضایت نیست. او به دنبالروح را کامل کند خودش.

هیچ کس نمی تواند به تنهایی در تکمیل روح خود موفق شود. این مستلزم اراده ای برای فراتر رفتن از نفس و غوطه ور شدن در موقعیتی است که با شخص دیگر و به طور گسترده تر با جهان به اشتراک می گذارد..

090

 این رایحه گل رز
 این مهربانی نگاه
 این خیرخواهی دست دراز شده
 عشق هستند
 از این در باز
 جایی که می توان بیش از حد از خود کنار کشید
 که در آن بیش از حد در رفتن به و دیدن
 سهام
 در سکوت
 عمیق و با آرامش برو
 به سوی تحقق آن فراتر از ترس
 hors la peur du manque
 از ترس درد
 از ترس مورد حمله قرار گرفتن
 حفاظت ها را رها کنید
 دور وجود کر و لال ما بگرد
 برای تجربه برهنگی
 در تحمل
 dans la légèreté du mental assagi
 vers davantage de compassion
 dans la dessaisie de l'ego
 گم نشو
 devant ces rencontres où la semence d'amour
 فقط آینه و هزارتو است
 pour revenir en maîtrise de soi
 سفر را انجام دهید
 فقط
 گام به گام
 در مسیر سایه و نور
 en donnant le change sans donner de leçon
 دانستن اینکه آنها خواهر و برادر هستند
 برای شادی و نور
 توزیع کردن
 à soulever l'éternelle nouveauté
 انتقال سنت
 این آهنگ
 cette audace
 این فراتر از کلمات
 این لبخند به آینده
 این تعهد اعتماد .


 089 

 En pays cévenol
 de brumes et de forêts mêlées
 routes toutes en virage
 murettes de pierres sèches
 traces d'un soleil
 encalminé sous la frondaison
 d'automne en sa lumière
 faite de clins d’œil
 et fardée de brusques échancrures
 par le sourire grave des nuages
 d'hiver aux glisses traîtresses
 de neige ensevelissant le fossé
 d'un printemps aux décoctions de verts naissants
 d'été et sa brûlure
 saccageant d'un geste de la  faux
 le maquis pétillant de sécheresse
 sous le ferme assaut
 d'un vent rebelle
 que l'amour chafouin
 châtaignes sous la main
 et brusque retrait
 d'un regard soutenu
 accompagne d'un trait de plume
 notre montée vers le grandir de l'Être
 برای با هم
 enchanter d'un pâle râle
 les moutons et les chèvres
 museaux tendus
 vers l'orage approchant
 faisant de l'arc-en-ciel
 le grand mystère
 des choses dissoutes
 au-delà des serres et des corniches
 par l'appel guttural du berger
 verbe
 à ne pas distraire
 de la contemplation
 sur cette voie obligée
 pleine de lumignons improvisés
 où cheminer le cœur en paix
 vers notre naissance
 à tous semblable .


 088 

• 

Ce sont des recommandations à suivre pour vivre plus harmonieusement, être en accord avec le profond de soi-même et faire que les épreuves vécues soient des occasions de grandir en conscience dans un monde toujours plus complexe

Ils forment un code de conduite capable de rapidement transformer notre vie en une expérience de liberté, de bonheur et d’amour .

Ils proviennent des anciens Toltèques dont les sages enseignaient aux hommes et aux femmes ce que signifiaient vivre avec clarté et de façon exemplaire comme des guerriers pacifiques .

     Le premier accord toltèque est : “que votre parole soit impeccable”

La parole nous permet d’exprimer notre pouvoir créateur. C’est par elle que nous manifestons les choses. La parole n’est pas simplement un son ou un symbole écrit. C’est une force. Elle représente notre capacité à communiquer, à penser, et donc à créer les évènements de notre vie. La parole est si puissante qu’un seul mot peut changer une vie ou la détruire .

Chaque être humain est un magicien. Par notre parole nous pouvons soit jeter un sort à quelqu’un, soit l’en libérer .

Le terme “impeccable” signifie, selon son étymologie, “sans péché”. Un péché est quelque chose que nous commettons contre nous-même. Le concept du péché est ici transformé, ce n’est plus une affaire de morale ou de religion, c’est une affaire de bon sens. Le péché commence avec le rejet de soi .

Portez une parole jugeante à l’encontre de quelqu’un peut avoir pouvoir de magie noire qu’on appelle la médisance, ou la propagation de rumeurs. La médisance est devenue la principale forme de communication de la société humaine. Une vieille expression populaire dit que “la misère aime la compagnie”, et les gens qui la pratiquent et en souffrent ne veulent pas rester seuls. La propagation de rumeurs est l’équivalent d’un virus informatique .

Nous pouvons évaluer le degré d’impeccabilité de notre parole à l’aulne de l’amour que nous avons pour nous-même .

     Le second accord toltèque est que : “quoi qu’il arrive, n’en faites pas une affaire personnelle”

Faire une affaire personnelle de ce qu’on dit de nous, c’est donner son accord à une remarque qui peut être désobligeante. Dès lors le poison s’infiltrera en nous et nous serons piégé. Et si nous nous faisons piéger, c’est que nous nous prenons au sérieux et faisons de tout une affaire personnelle. C’est que nous nous accordons de l’importance, ce qui est une grande manifestation d’égoïsme puisque nous partons alors du principe que tout ce qui nous arrive nous concerne. Nous ne sommes pas responsables de ce que les autres font .

Si quelqu’un donne son opinion, n’en faisons pas une affaire, parce que cette personne en vérité est confrontée à ses propres sentiments et croyances, pour ne trouver rien de mieux que de nous déverser sa propre affaire personnelle. Nous devenons une proie facile pour tous ces prédateurs, tous ceux qui pratiquent la magie noire par leur parole. Ils développent ce qu’en psychanalyse on appelle la projection. Discerner ce mécanisme psychique qui ne peut que nous nuire est nécessaire .

Si quelqu’un ne nous traite pas avec amour et respect, prenons comme un cadeau qu’il nous quitte un jour .

Ayons confiance en notre capacité à effectuer les bons choix. Nous ne sommes pas responsable des actions d’autrui ; seulement de nous-mêmes .

     Le troisième accord toltèque est : “ne faites pas de suppositions”

Nous nous imaginons des tas de choses et faisons des suppositions à propos de tout. Ce qui est grave c’est que nous croyons ensuite qu’elles sont la vérité. La tristesse et le drame auxquels nous avons été confrontés dans notre vie proviennent de cette habitude de faire des suppositions, de prêter des intentions à autrui et de prendre les choses personnellement .

Il vaut toujours mieux poser des questions que de faire des suppositions, parce que celles-ci nous programment à souffrir .

Nous supposons que tout le monde voit la vie comme nous la voyons. Dans chaque relation on peut se laisser aller à supposer que les autres nous connaissant, savent ce que nous pensons sans avoir à formuler nos besoins, et qu’ils feront ce qu’il faut . Et s’ils ne le font pas nous sommes blessés !

Si les autres se transforment, ce n’est pas parce que nous en avons le pouvoir ; c’est plutôt parce qu’ils veulent évoluer .

On n’a pas à justifier l’amour ; l’amour est présent ou il ne l’est pas. L’amour véritable consiste à accepter les gens tels qu’ils sont sans essayer de les changer. En communiquant clairement, nos relations vont changer, tout autant avec notre partenaire qu’avec tout le monde .

On a tous des habitudes dont on est même pas conscient. Les amener à la conscience est donc le premier pas à franchir .

      Le quatrième accord toltèque est : “faites toujours de votre mieux”

Tout est vivant, tout change constamment, par conséquent notre mieux sera parfois à un haut niveau et d’autres fois à un moins bon niveau .

Si nous faisons simplement de notre mieux, nous vivrons notre existence intensément. Nous serons productif et serons bon envers nous-même parce que nous donnerons à notre famille, à notre communauté, à toute chose .

Etre dans l’action c’est vivre pleinement. L’inaction est une manière de nier la vie. L’inaction, c’est rester assis devant la télévision chaque jour pendant des années, parce que nous avons peur d’être vivant et de prendre le risque d’exprimer ce que nous sommes .

Tout ce que nous savons et faisons couramment, nous l’avons appris par la répétition. Nous sommes maître dans l’art de marcher, de conduire, de parler, de chanter ou d’écrire parce que nous nous sommes exercés .

Dans notre quête de liberté personnelle et d’amour de soi, nous devons nous lever et agir. C’est ainsi que nous assumerons notre humanité. Honorons l’homme ou la femme que nous sommes. Respectons notre corps en l’appréciant, l’aimant, le nourrissant, le lavant, le soignant. Adonnons-nous à des activités qui font du bien à notre corps. C’est par cette voie que nous toucherons plus grand que nous et communierons avec le mystère .

Que chacun de nos actes devienne un rituel pour adorer ce qui nous dépasse et nous conduit .

L’observance des quatre accords toltèques nous permettra de devenir un guerrier capable de transcender la souffrance et de ne jamais y revenir. La même chose vaut pour le bonheur. La seule raison pour laquelle nous sommes heureux est parce que nous avons fait un choix. Le bonheur, tout comme la souffrance, est un choix .

087