Það er að sýna hugrekki’horfast í augu við óttann þegar hún rennur inn í okkur, í líkama okkar, tilfinningar okkar, hugsanir okkar og hjörtu .
Við getum treyst á þetta fyrir okkarinnsæi hið fínasta, einn sem opnar fyrir hvað gerist hvenær við stöndum frammi fyrir áskorunum . Það er sérstaklega gott að fylgjast með því þegar kemur tíminn til að taka ákvarðanir á hverjum degi .
Þættirnir í þessu innsæi koma frá a meðvitundarstigi sem er langt umfram rökfræði og skynsemi rökstuðningur . Svo það þarf stundum mikinn drifkraft og ákveðni til að fylgdu þessum ráðum sem okkur virðast stundum ganga gegn heilbrigðri skynsemi og gæti jafnvel þótt kjánalegt .
Og þarna, við þessar einstöku aðstæður og ó hversu óvenjulegt, þegar sterk snerting er á milli hnattrænnar veru okkar og einstök umhverfisstaðreynd eða kröftug tilfinning, við gerum það ekki má ekki missa af þessu tækifæri til að vaxa að sjálfum sér, nýta styrkleika okkar dulspekingar sem eru trú og náð eins mikið og hæfileikar okkar heimspekileg og sálfræðileg .
Svona getum við spurtnáð af æðruleysi að færa okkur losun og stöðugleika sem nauðsynleg er til að framkvæma verkefni okkar í miðjunni ringulreið og óvissu .
Við vitum hversu auðvelt það er að sleppa takinu tælt af hræðslu og erfitt að losna við hana þegar hún stormar hugsanir okkar og hvetur okkur til að draga okkur inn í okkur sjálf, í kringum festingar blekkingar og fölsk verðbréf .
Þessi ótti er þessi snákur sem smeygir sér á milli steina frá veggnum í innri kastalanum okkar . Svona lýsir Thérèse þessu. frá Ávilu, hverjum á að halda frá ótta, bað hinn hæsta til þess vertu vakandi í líkamanum og vakandi í huga til að umvefja þig í krafti náð sem verndarráðstöfun á persónulegum kastala hans .
” Megi þessi náð halda okkur niðri á jörðinni, vel miðja í nánd hugsana okkar sem nærast jafn mikið af skilningi og léttleika opinskunnar fyrir því sem er, aðeins í gegnum samskipti við aðra . Megi óttinn aldrei ná yfir líkama minn, frá mínu hjarta, hugsana minna og sálar minnar svo að gjörðir mínar séu réttar ” .
181