මාලිගා සහ මල්   
 මගේ මිතුරා සාදරයෙන් පිළිගනිමු   
 මගේ සිතුවිලි වල පොහොසත් පෙම්වතා.   

 එකිනෙකා පොළඹවා ගන්න   
 වචනයේ හුදකලා අය   
 පිළිගත නොහැකි බව තහවුරු කරමින්.   

 ඇළ දිගේ   
 මැරුණු කොළ අත්වැල්   
 ගීතයක් සුළඟේ පියාසර කරන්න.   
 

374

 Cette plaie caramel   
 devant l'âtre lacéré   
 capture le gémissement des ailes.   

 Lignée des sièges de bois dur 
 envahissant l'espace de nos nuits   
 la calèche passe brinquebalante.  
 
 A ne plus nuire   
 le temps se met à l'index  
 sans l'arogance d'un regard.   


360

  Spirale chantante de la flamme   
la paresse suinte et claque des dents   
sous le doute permis.   
 
Se passent le mot   
en basses funérailles    
les marcheurs de l'oubli.   
 
Pour encore se dire   
que demain sera demain   
et le jour une étoile filante.   

 
361
 
  

 Les mots se méfient du réel entendu
 en dégoût de soi-même   
 පසු ලිවීම මිය යයි.   

 විවෘත කරන අවස්ථාවේ සෙනඟක් හිටියා   
 ගමන් කරන්නන්ගේ   
 සීතල රාත්රිය තුළ අතුරුදහන්.   

 යන්න ගියා, කවියන්,   
 ඇස් පියාගෙන   
 කුණාටුව පහව ගිය වහාම.  

 
362

 මුරගල් අවසන් වනු ඇත   
 nos échos lointains entendus   
 ඔව් අමතක වීම අතරතුර.   

 දිගු කාලයක් සියුම්   
 ගිම්හානයේ අඳුරු කව   
 වලාකුළු walnut ලෙල්ල වෙත යන්න.   

 වැසී ගිය රාත්‍රියේ   
 ඇහෙන සේ සිටීම සංඥා කරයි   
 ආඛ්‍යානය නොමැතිකම ගැන.   
 

363

   පින්තාරු කරන ලද පියාසර බර   
 යථාර්ථය උපහාසයෙන්   
 විවෘත දොර.   

 අත්වැල් බැඳගනී   
 තොල් ලැයිස්තුව   
 නොපෙනී.   

 මගේ NAME ලොකු අකුරින්   
 මංමුලා සහගත ගැලවීම   
 පඩිපෙළේ ලෑල්ලේ වදින අඩිපාර.  

 
 364

 Ne cherchez pas   
 නිදාගන්න එපා
 soyez la vigie éternelle.   

 D'un pincement au cœur   
 si la vie fuit   
 soyez le gisant de vos nuits.  
 
 Les créateurs sont durs   
 les solitaires sont vides.
  
 Qu'il est bigarré de vivre.    


365

 Ces mains d'envie tenaces   
 poursuivent la question   
 sans que réponse vienne.   

 La fleur qui ose 
 clame son existence 
 à contresens du chemin proposé.  
  
 Purement fictive   
 la garde n'est pas relevée   
 sans l'appel du petit matin.  

 
366

   L'Art se chauffe des éclats de voix   
 en retombée des belles phrases   
 la nuit promise est susurrée à l'oreille.
   
 A l'aube nouvelle   
 nouveau départ   
 entre doute et certitude. 
  
 A cheval sur le parallèle   
 le franchissement du gué   
 se fera malgré nous.   


367

 Cette poupée contre le mur   
 apparue d'un clin d'œil   
 mâche la déraison à dents crûes. 
  
 Reviens le banal en sourdine   
 sur le revers du veston   
 papilles sèches mains dans les poches.  
 
 Marchons   
 relevons les clôtures sur la neige   
 soyons ivre du vin à venir.   


 368