برای سفر آزاد اجازه گرفتم برای ورود از سوراخ مبدا حیوان را با قدرتی چشمگیر ببینید بی سوار و رام نشدنی زیر مه با طلوع روز آشکار می شود نفس مادرسالارانه راش های بلند. دوبار چرخیدم و راه بازگشت را پیدا کن در گذر از اوندین برای راندن تخته سرو به زمین. آهنگ ارواح را صدا کردم پوسته ها به حباب های گفتار باز می شوند و رقصید احساس پا روی زمین پرندگان با بال هایشان تاج می بافند روی آب با حباب های مواج که پل واقعیت ها را محصور کرد قبل از تکان دادن دستمال خداحافظی. 422
طغیان خیرخواهی تله ها چه ارزشی دارند قبل از زیبایی زیر بادها عبور یادداشت های خارجی Le palanquin des jours sans fin. خود را ارائه دهند خاطرات زیر پا گذاشتن جمعیت در ورودی اماکن مقدس اجازه دهید بافته جمع شود در رقص ارواح Que notre main désigne. دیو که کیهان بزرگ است اینکه ما در یک دنیای اولیه غسل می کنیم خارج از تعصب در این فعالیت که ما را هدایت می کند یافتن اتحاد با همه Et sa caresse d'Etre. بازی کردن با کد ما برای ترویج بازگشت به منبع در انرژی آگاهی با فاصله از موقتی ها. استطاعت داشتن در باران ذرات در دروازه های ادراک. ویجر بدون ترس و بدون تابو روی پله های کاخ ها. به خودتان اجازه دهید انگشتتان را بگذارید بر غیب بدون انکار حقیقت این حضور این شفافیت جایی که مطلق ظهور می کند. پرسیدن برای یکپارچه سازی افکار و شیوه های بودنمان برای شرکت در گفتگوی Eaux Vives C'est ça le plus important. بدون ناگهانی همانقدر شیرین و صمیمی گوش کنید خوب و عالی کار انجام دادن در اشتغال کامل از خود Puis repartir.
J'ai tondu l'herbe aux pâquerettes invasives en évitant les campanules près de l'amandier puis il y eût le merisier les pommiers les lilas et la glycine, à éviter. éclosion printanière du principe d'amour fulgurant en son apparition cachottier en ses dispositions avec la pousse des feuilles parure encorbellant les mois à venir. J'ai marché dans l'herbe couverte de rosée esquissé quelques mouvements de qi qong inspecté les pots, vasques et bacs des fleurs et arbustes nos respirs. سپس , assis sur la chaise de bois j'ai plongé en errance dans l'immobilité vivante les mains applaudissant les souvenirs surgis de nos jardins croisés en cette vie mienne اندیشیدن le drapé des jours venants, décoction du cosmos, notre père.
هیچ کس دشمن نیست وقتی فریاد شب بلند می شود حرکت تنظیم شده در کلوچه جذابیت ها. به هزار چراغ آراسته شده اند قلب فرشتگان و حجامتش, افتتاحیه در زمان برداشت. خسته و کینه توز مقدس کنار دودکش راز گفتار انسان همه بالا رفتند تا از مادرمان خداحافظی کنند. خسته قبل از غارت در کمیسیون های مخفی قورت دادن ابهامات قتل عام حیوانات در اندام خود. آیا ما خیلی زیاد خواهیم بود قبل از پاک شدن هستی جای خود را رها کنیم در وضوح اتر ?
S'échappa par delà la collinedivine et médisante Mélusinecette rencontre nuptiale évoquéepar un matin de méditante pensée. S'attardant au déploiement des originesau sens du sens que le berger paginele bouc du Parnasse à demi-nuafficha l'éternel oubli de l'être. Silencieuse flamme en bord de l'Analogueéphémère parolepromesse fidèle à son appelde l'intérieur le chemin fût gravi. En l'azur du destinpar la clarté naissantel'âme en pèlerinagebattait la campagne. Patrie des ondées murmuranteshavre de nos cœurs vagabondsles sépias de l'enfancedéposèrent la trouvaille. Grenaille disposée en éventailvous fûtes si nombreux à demander le corpsque s'enfla la rumeurd'une reconstruction prétendue humble. 418
Des mots de cliques et de claques signent le ciel d'ordures clinquantes. Les errances sont légitimées par les propagandes baveuses. Les attaques aériennes abreuvent la nuit du sifflement des bombes. Des tombes retournées fleurissent les fêlures de l'esprit. Il n'y a d'espoir que la petite main poétique clouée sur la porte des granges. Les insectes même se suicident sur les plages abandonnées. Au matin le sol sera recouvert de fiel. Gesticulations entretenues d'êtres dénués d'amour. La mort est là, tenancière cuivrée des cymbales apocalyptiques. L'arbre dresse son squelette sur les plaines suffoquées.
Manon est une jeune femme lunaireDont l’âme va à la vitesse de la lumièreElle est joyeusement désinhibéeSans mentalSans jugementSon rapport au monde est un fait de natureSa maturité artistique relève de la pure nécessitéComme elle sent ce qu’elle vitDans le momentSes valeurs sont étrangères à ce qui se faitSa Vérité est celle de l’instantD’une sensibilité en prise directe avec le gesteElle est irrationnelle selon un flux continuElle est le principe fondamentalement JusteCelui de l’humain qui est de s’extraire de l’animalCe n’est pas Manon qui conduit la peintureC’est la peinture qui se fait à travers elle.
( œuvre de Manon VICHY )
416
او در شب نقاشی می کرد روی بوم سفید ساختن پادشاهی خود لمس های نامرئیaux vertèbres de son arbre. آهسته و روان چکه های ذهن قندهای خود را عرضه کردند در سرگیجه رویاها بین هوا و جهان.باد بلند شد جانور آمد روی حیله گر زیر فانوس رمز را بده خاک گلدان برای خاک خالص. پوزه ابریشمی شاررت آبی باعث شد لحظه به لرزه بیفتد با شعله مشخص شده است از چشم خط فاصله زیر ستاره ها برقص. 415
در اوج چیزهای فاسد شدنی پیانو تبدیل به ترومپت می شود روی فرهای موهایش نگاه های متقاطع به چهره با پرتوهای بالدار. زبان پشتیبانی مثل پروانه جریان یادداشت ها به اتاق عاشقانه ها تا یادش بیاید. بازوها روی این لباس مشکی آشکار شد از زندگی عبور کن روی بوم آگاس های فلوت آهنگ ناگهان بلند می شود روی سفره عذاب.
تحقیر نکنیم در سایه گز آنقدر کور شده از نور به تو صدمه زدم از فریاد فرار می کند پیوندی برای تولد دوباره. 414
ساعت بالا شیره در حال افزایش, روی تخته ها راه رفتن نفس جانور را بشکن. برادران جمع می شوند زیر کاپوت‌های خانه‌شان نزدیک غسل تعمید, پناهگاه کریسمس. تامین کننده, روح ها بال می زند بین ستون های شبستان وزوز زنبورها در گرگ و میش شب به زودی سکوت تقدیم می کند. اجداد تجلیل خواهند شد نان شکسته روی تخته های کفایت کننده دنیاهای آه کشیدن. روی زمین نور زنده به دیگران اعطا می شود وقتی چیزی نمانده آنجا می ماند. 413
