Një zog në errësirë    
 përplasi krahët    
 si kërcejmë    
et ça faisait le matin avant l'aube.        
  
 Pastaj duke i sjellë ato përsëri përgjatë trupit    
 ai erdhi në vend    
 dhe dukej sikur ishte i mbushur.        
  
 Bougeant sa tête    
 drejt të majtës    
 pastaj në të djathtë    
 dhe ishte si një automat    
 sonnant l'heure dans nos grandes églises.        

 Më pas u përkul    
 dhe ndjehej si një grusht i shtrënguar.        
  
Avant d'ouvrir largement ses ailes    
 occupant tout l'espace    
etj prendre son envol.          
  
 Deri në ngjyrë të zezë
  et ça faisait  comme une mise au monde.
  
  
  
 574