
Një zog në errësirë
përplasi krahët
si kërcejmë
et ça faisait le matin avant l'aube.
Pastaj duke i sjellë ato përsëri përgjatë trupit
ai erdhi në vend
dhe dukej sikur ishte i mbushur.
Bougeant sa tête
drejt të majtës
pastaj në të djathtë
dhe ishte si një automat
sonnant l'heure dans nos grandes églises.
Më pas u përkul
dhe ndjehej si një grusht i shtrënguar.
Avant d'ouvrir largement ses ailes
occupant tout l'espace
etj prendre son envol.
Deri në ngjyrë të zezë
et ça faisait comme une mise au monde.
574