Nuk e di kush më ka lindur
 as çfarë është kjo botë
 ose kush jam unë .

 Unë shoh këto vite dritë që më rrethojnë
 dhe me gjej kote
 në një pikë të këtij pafundësia
 pa e ditur pse jam këtu dhe jo diku tjetër .

 Nuk e di pse më është dhënë kjo pak kohë për të jetuar
 shtrihet këtu te këmbët e mia
 të ngulitur nga gjithë përjetësia
 në atë që më parapriu
 dhe në atë që do të më ndjekë .

 Unë shoh vetëm pafundësi
 nga të gjitha anët
 si pluhuri rrotullues në rrezet e diellit
 si një formë e fshirë nga forma që vijon .

 Ajo që di
 është se duhet të vdes
 por ajo që nuk e di
 a është kjo vdekje që nuk mund ta shmang
 dhe që më thërret në jetë
 si djali plangprishës
 në krahët e babait
 në këtë botë të misterit
 ku krisja e premtimeve
 na thërret të jemi ajo që kemi qenë gjithmonë
 në odën e nuseve të fillimeve
 hija e hijes suaj
 fati im .


 167