Kuerz Leck

Orifice Leckage
D'Krackling vu weise Bubbles
De Stroum vun alldeegleche Wierder
De frësch gebuerene Bäitrag vum Stuerm.

fléissen
De Moien Kuss
D'Trinket vu Goûten
Dee klengen Deel dovun ze sinn
An den Diere vun der Melancholie.

Sinks
De Beweis vum Verloscht
Vun engem doriwwer eraus wou d'Welt erëm verzauberen
Duerch dëst einfacht Liewen ouni Prestige
Op Plazen gefléckt
Fir vun engem Duerf an dat anert ze kauen
Vun enger Taubheet op déi aner
E puer Blëtz vu Liicht.


Sinks
De Schëffswrack Mann an engem feindlecht Land
Wäit vun der Lazy
Awer un engem wonnerschéinen Doud ënnerworf
Näischt ze maachen.

Sinks
Déi almächteg Gnod vu Passivitéit
Konjugéiert tëscht dem Häerz an der Welt
Bereet fir negativ Onsécherheet ze erliewen
Analytesch Intelligenz.

Sinks
Bei staarkem Wand
Dëse Kampf zum Doud
Vum Saz voller Fett
Géint de Rëss vun der Vergaangenheet.

Sinks
Den Call of the Highland Child
Beim Sëlwerfluch
Den éiwege Moment op den Extrem drécken.

Sinks
D'Tiefe vun enger Rou
Provocerende Ried
Ganz Zentrum vun der richteger Sprooch
Erklären d'Fülle vun der ganz Tatsaach vun existéieren.

Sinks
Dësen onermiddlechen Monolog
Dës Oflehnung fir aschreiwen
A wäiss Schreifweis
Déi onvergiesslech ouni Béisen
Still ze sinn.

Sinks
Déi einfachst Wourechten
Déi konkretst
Wéi e Stéck Glas dat an der Sonn brennt.

Sinks
D'Nuecht vum Häerz
Op der Sich no dem Hellege
Dëse Charakter dee kee gesinn huet
Ouni Trottoiren z'änneren.

Sinks
D'Kand dat net wäit vum Paradäis wunnt
Datt den Arbitter geflüstert huet
Well op der Grenz vum Verständnis
Loosst Langweil richen wéi engelescht Spill.

fléissen
Wierder vill
Genuch fir den Dichter ze verwiesselen
Wann Themen ageklemmt sinn
Protrudéiert de subliminale Kamm
Dann sammelen d'Joker
Vun engem fragmentaresche Wuert.

Sinks
De Pikot vun der primitiv Zeen
Truancy
Wild Gras versammelen Plaz
Kënnen Gaart
Déi grouss an déi kleng vun Asides
An der vertikaler Erfaassung
Wierder vu kuerzer Begleedung.


1542

Kleng Pabeieren mat Hunneg gehackt

Kleng Pabeieren 
Mat Hunneg gekacht
Sammelen wesentlech
Déi dausend Blummen vun der Wüst.

Verstreet op der Plack
Déi fetteg Pabeiere vun der Partei
Si sinn fort geflunn
Fir Fassaden ze halen.

Seid Päiperleken
Ruscht Richtung de Sprangbuer
Si hunn d'Mamm hir Gesiicht gemoolt
Do leeën ënnert dem Platan.

Mir ginn all op d'Barge
Trëppelt op de naasse Buedem
An erlaben den Ofstamung vum Floss
Bis déi lescht Spär.

Séiss a gréng Landschaft
Zum Geräisch vun den Alder
Mir wäerten d'Dier Slam Associé
Dréche gehäit op den Seelwee.

Tau Drëpsen geluecht
Le liseron montera jusqu’aux genoux
Also dee plötzleche Liichtstrahl
Brûler le cœur du papier d’Arménie.


1541

D'Wollek vun uewen aus dem Bësch

Hien ass ganz séier gelaf
D'Wollek vun uewen aus dem Bësch
Vu riets op lénks
Wéi wann zréck an d'Zäit
Am Glanz vun der Welt.

Lafen groussen Zuch
Hien huet sech a Rou ugeschloss
Dës grouss Léift déi all Léift feelt
No der Ouverture
D'Dieren vun der wonnerbarer.

Entworf
Am Buedem vu Gedanken an Dreem
Hien den Organist vun applizéiert Wëssenschaften
Hien huet Erënnerunge vu fréier gesammelt
Fir ultimativ Reiwung.

Eescht a lächelnd
Hien hat seng Nues aus der Fënster
Wéi de Prisonnéier aus dem Prisong
Fir e bëssen ze hoffen
En Häerz trei dem Véierel vum Spill.

Den Organon war net méi ubruecht
Eng einfach Pinsel war genuch
Béis Geeschter ze verjoen
Tëscht Mirages
Vun engem verschwannen Fréijoer.

An engem Lengen Kleed
Barefoot
Hien huet den Himmel iwwerpréift
Just ee Moment
Virun sengem Verschwannen.


1540

E Steen am Gaart

E Steen am Gaart
Fir alles fir näischt.

Gedold resonéiert
Fir traureg ze blénken.

Wolleken a Reen
Niwwel an Wolleken
De Cortège begleet
Bei der Entrée an d'Gol
Zum Klang vun de Stëmmen
Datt d'Missioun
A lamentation
Bréngt heem.

Roude Fuedem Stitch
Duerch déi hallef oppen Dieren
Himmelsmusek klëmmt
All Assuréen
Geräisch souguer
Striewen dann
Näischt ze maachen
Vun Net-Erwaardung.

Breet ass d'Bucht
Am Horizont arrangéiert
Vun der duebel Kinnekräich
Engelen an de Wand
Ugeschloss duerch Ried
Maachen d'Kristalle blénken
Vun der ganzer Quell
Wou d'Bedeitung vu Wierder ze liesen an nei ze liesen.

Oh midd
Vum Lidd vum Steen
Déi fortgeschratt Faarf Bouquet
Maacht d'Fielsen vum Déif op
Immemorial Häerzschlag
Natur maachen
Vun der oppener Handfläch
Op der Mëtt Void.

Et gëtt kee Kontakt
Datt d'Schicksal, dat dovunner entstinn.

Tender Erënnerungen entstinn
Vun der Bucht vun de Märtyrer.

Indelible Wunnhaus vun der Nuecht
Streaming vu Visiounen
Zu de gréisste vun Verspriechen
De Gebuert Otem gëtt gebuer
Déi Natur presentéiert
Fulguranzen a mënschlech Impulser
Ewechzehuelen mat breede Pinselschlag
Zu der kloer Touch vun Sonnenopgang.

Wellen an assoziéiert Partikelen
Extrem impermanence ernimmt d'Effekter.

Loosst eis de Kader vun der Realitéit entdecken
Maacht Tréinen erstéckend a rebellesch.

1539


Lauschtert an Wourecht

Zu de Päifen vun der Uergel
Ech hunn de Fréijoersbouquet befestegt
E Gefill vu Freed duerch d'Häerz
Vun der Vase schëdden de Likör
Virun nüchtern.

Spadséiergank op der gedréchent Äerd
Ëmfaasst dann relax
Ier Dir bei der Barrière ukomm ass
Kleng Neigungen zu wat ass
Liewen als Legend.

Dreck eliminéieren
Modell zu Amber
Wuerzelen a Branchen
Mécht Zweiwel iwwer Rengheet
D'Aen déi d'Sonn commandéiert.

Rust hat sech accumuléiert
Beleidegt d'Klarheet
Verhënneren datt Biller reflektéieren
D'Séil konfrontéiert d'Wourecht
De Spigel vis-à-vis vum Objet wëlle mir reproduzéieren.

Si huet dann gedanzt
Nieft dem Bam
Kommunikatioun a Form
Mat der gefruer Waasser Rutsch
Staunent Gesiicht virun der Wipp.

Den Owend
De grousse Bam huet eis opgeholl
Iwwert d'Void
Erfarung vun bannenzeger Leedung an Emotiounen
Lauschtert an Wourecht.


1538



C’est la vie qui est en jeu

Il arrive qu’elle s’écarte
Car c’est la vie qui est en jeu
Amoureusement neuve
Au goût d’une rivière
Où puiser force et lumière.

Un pas à oser
À soi-même
À présent
À chercher l’accostage du sérieux
Sur le pont des offrandes.

Elle est seule
En pause légère
À s’éblouir de nourriture
Par cette faim de chair et de sang
Au bouche-à-bouche du consentement.

Femme-énigme
Saisir l’insaisissable
Connaissance déchirée de la déchirure
Au tourment d’exister
Dans l’instabilité première de la marée.

Point de lien de sexe et de commerce
Juste le comblement d’un miroir
Ranimant l’invisible d’un visage
Estomac détraqué
Par les ailes de la maraude.

Part manquante détournée
Je l’ai cherchée du regard
Dans une halot de lumière
En retrait
D’un trait de plume à venir.


1537

Zum Liewen zum Doud

Donner son sang
Dans la boue et le froid
Écarte les doigts de l’aube
Pour fracas des bombes et des missiles
Sur la terre des ancêtres
Occasionner mille morts
Devant les placards ouverts
De la bête demi-sauvage.

Là dans la tranchée
Point d’infini
Devant les yeux aux paupières lourdes
Juste un peu plus de nourriture et de vin
De casemate en casemate
À chercher la chaleur
Et protéger son fusil de l’humide
Comme un enfant dans les bras de sa mère.

Si quelques morceaux de papyrus
Dans une jarre de la Mer Morte
Ont été trouvés dans la grotte des bergers
Leurs fibres recèlent les signes
Lettres et chiffres
D’un passé de dévotions
Jointes au comptage des biens matériels
À la vie à la mort le compte est bon.

Entrelacés
Hommes et bêtes s’unissent
Aux portes de l’enfer
L’ultime enjoignant de se tenir debout
Dans la posture des adorateurs du rien
Notes de musique
Jouant une symphonie des mots
Pour le caillou saisi par une main gelée.

Griffée
Spoliée
La Beauté s’obscurcit
Sous les arbres éclatés par la mitraille
À mesure de la nuit et du jour
Égrenant le chapelet des pensées
À la face d’un monde
Béni par une goulée de vitriol.

À point nommé
Le sac vidé du sable des dunes
Arrêtera le flot des eaux de fonte
La mort alliée avec la vie
Le ciel dérobé par des étoiles noires
Le totem des poupées désirantes
Levé sur la terre bouleversée
D’une solitude retrouvée.


1536

Au devant de la scène

Croise les doigts et tais-toi
Toi le Prince
Car il y a contentement à la Cour
Ce soir de fraîche brume
La rencontre aura lieu.

De la solution
Il est à tirer un trait
Trait de plume trait de lune
À portée des vétérans des heures creuses
Les parturients du monde vivant.

Bleuet à la boutonnière
Il avait franchi le gué pieds nus
Sans que brise ne lève
Occupé à tenir le tilleul du Têt-Cho
Près de la croix du souvenir.

Elle était disposée
Je me suis approché
Et tout a commencé
Le tout dans l’élan le plus profond
Dans le calme des attentes disposées.

J’ai soulevé l’écorce
Pour toucher le lignage
Le balancement d’un cœur qui bat
Pleinement
Sans hâte ni retenue.

Douce chaleur
Et pointe dure
Avec pour réponse la paume et les doigts
Sur le déclencheur des origines
La vie était là.

Souffle et mots
S’encastraient dans les mémoires
Disposées à révéler le passé
D’un présent ignorant l’avenir
Sous les frissons de la ramure.

Au plus près des mousses envolées
Sur le dos elle a soulevé ses basses branches
Pour donner à voir
À offrir
À saisir.

Pas de filet de protection
La pomme était gonflée
La fente ombrée
L’entrée suggérée
Dans l’embrasement des yeux du paon.

Ventre à terre
Je courrai au mystère
De lui dire « bonjour »
Doucement
Comme baiser sur bouton de rose.

Puis je vins
Au profond des entrailles
Tel requin dans l’aquarium
En 3 D
Accomplir la fonction.

Cela dura un peu
Mais pas trop
Elle se défie de l’étreinte
Pour écrire
Le texte des pressentiments de la matière.

La tâche était ailleurs
Au montage de l’amplificateur
Duquel le chef m’avait sommé
Mille et une pièces à réassembler
Au vertige des doigts instantanément disposés.

Un énorme transformateur barrait l’horizon
Grésillant à faire sourdre
Les tensions adéquates
De l’engin des conquêtes
De sons et de lumières paré.

Ils étaient alignés en rang d’oignon
Les quinze ou vingt jeunes hommes
De taille moyenne le cheveu brun
Se dandinant d’une jambe l’autre
Sur le devant de la scène.




1535



Le Solitaire

Petits points blancs
Si waart
Rue du Chemin Vert
Dans la Ford Vedette
La voiture du père.

Trainant sa tranche de vie
Cette voix de bois noué
Fait poussière sèche
Au sens commun
D’un murmure de misère.

La pourpre humide de l’alexandrin
À la fin du marché plie un dernier tréteau
Aux images fusant inexorablement
Des phrases courtes comme jolies fraises des bois.

Ombre et lumière
Cherchent la petite heure
Où manuscrit bouclé
Jeter la vie brève et folle
Par-dessus la rigole.

Un sanglier se déploie
Sanglé d’hier et d’aujourd’hui
Fourchette restée suspendue
Au dessus de l’abîme
Sur son péristyle le Solitaire.


1534


Evan

Ouvrons les vannes du paradis
Au coquelet épanoui
Dont les yeux noirs provoquent la rencontre
Écriture aveuglante aux genêts d’or
Evan est de retour.

De haute couture
L’enfant délicat nous voit
Touffe silencieuse
La vérité est électrique
Pour le petit consul de Pouzol.

Mélange d’âme et de chair
La multiplication des cabanes
L’affranchisse de toute pesanteur
Devant les moineaux
Dispersé par un jet de pierres.

La vie dévidée comme cocon de soie
L’enserre à Obiwan
Point de convergence avec les trois poules
La grise, la rousse et la blanche
Offrande des œufs à l’omelette.

Le ballon lui glisse entre les pieds
À Saint-Eloy les mines sont fermées
Le foot de bonne santé les a remplacées
Pour les copains dans la mire
Shooter ferme.

Cohabite dans le cœur du narrateur
Le secret des tritons
D’une fontaine l’autre
Augurant la passation du témoin
Dans la maison des roches.

1533

La présence à ce qui s'advient