Mine de rien je vis

 Mine de rien je vis   
 dans les encombrements   
 le cœur de nos parents    
 les marsupiaux   
 enserrés dans le creux des arbres.  
    
 Point n'eût fallu   
 ces élans matrimoniaux   
 pour accorder pareille méprise   
 du dextre et du senestre   
 à l'épée de justice.    
  
 Mêlant les souvenirs à l'ouverture   
 ensemençant le champ de nos ancêtres   
 il nous parut d'un autre âge   
 Sengem, si grand à contre-jour   
 dans l'encadré de la porte.   
   
 " Mesurer ses pensées ne me convient pas "   
 maugréait notre père à tous   
 ce vieil évaluateur de l'autre temps   
 cet adorateur thuriféraire des choses bien faites    
 que le moindre sourire faisait vaciller.     
 
 Au fripé des nuits de coton   
 la lune est belle   
 à demeure   
 tant que les heures coulent   
 au zoo des temps heureux.      

   
 448 

la déchirure s’est rouverte

   Fruit sec décollé de sa gangue 
claquement de langue au crépuscule
la cicatrice s'ouvre
passagère clandestine de la nature profonde.

Point de mouvement
juste l'appel du chorège
chargé d'organiser le passage du gué.

La fièvre n'est pas punition
pour le lutteur d'absolu.

La peur est grain de foi
pour la jeune pousse
dont la graine vient d'éclore.

La matière par devers lui
n'apportant que douleur
nous convînmes d'appeler le fils de l'aube
au marécage des émotions
et de salive épanchée
faire rosir la cicatrice
gage d'oblation.

De ses yeux rayonne la lumière
toujours et partout les ténèbres fuient
le rythme des tambours s'élève
le temps est au recouvrement.


447

construire quelque chose de neuf

   Aux trois âges   
pommelle des fenêtres que l'on ouvre
puis ferme
pour les rouvrir à nouveau.

Remonter vers la lumière
impose la descente subséquente.

Grandir
petit de l'homme et de la femme
jusqu'à l'adolescence
oblige la première descente
où l'être nouveau brûle
en la consommation de sa puissance animale
alors que l'élan de la relation est là.

Au port que le navire aborde
reflet des abîmes traversés
l'adversaire rassemble les épreuves passées.

Sinn, le cœur brisé
il faut joncher le sol de nos fleurs fanées
et s'ouvrir au moins que rien.

C'est alors que la nouvelle terre paraît
où mettre en sacs les dernières moissons
sous un ciel de feu
qu'un souffle propice échancre
et plonge une dernière fois
descente inexorable
vers la gueule du Léviathan.

Séparant le grain de la balle
fracassant le germe
sur l'échéancier des parousies
assisterons-nous à la levée du pain de vie ?



446
( détail peinture de Frédérique Lemarchand )

et ass Zäit fir op d'Aarbecht ze kommen

   De Bierg erop   
un der Spëtzt vun de Beem
hänken déi faarweg Figuren
datt d'Rafvullen verspreet hunn.

Op der Streck bei mossy Fielsen
zu der banneschten Quell
de Wollef kuckt
widdert Maulkuerf.

Opstinn aus dem Dall
de Cortège vu Mënschen
aus hire studéierte Schong schrauwen
de Kieselstécker vun der Eisebunn.

Stoppen am Clearing
si leeën d'Belaaschtung
dëser dout Kierper
op engem gebrachene Bichestamm.

D'Lidder klammen aus der Vergaangenheet
soss anzwousch an haut
Bestietnes vun guttural Kläng
a mëll Reklamatiounen
wéi eng wuessend Léift Enn.

Iwwer de Bësch
de Sonnestär explodéiert
dréckt de Moienniwwel ewech
et riicht déi ëmgedréint Kräfte.

Et ass Zäit fir op d'Aarbecht ze kommen
fir d'Taudrëpsen op de Blieder ze leeën
dann fir d'Feier vun der Fruchtbarkeet ze beliichten
Bléien an d'Onendlechkeet.


445

Les petits papiers secrets

 Vun deugenden Fiederen   
 de Kolibri gefall verléift.  
    
 Aen squint   
 géint d'Einsamkeet vun der Kandheet. 
     
 d'Fauscht klappen   
 wann et näischt besser ze maachen ass.  
    
 À demeure l'au-delà se recueille   
 wann d'Zäit seng Päif brécht.  
    
 À genoux devant la fontaine   
 all Waasser Spann purifizéiert.  
      
 An enger Rei vu Pärelen
 d'Blutt vun der Aen Tale fleurette.   
   
 D'Erënnerung ëmmer d'Erënnerung   
 keng Tréinen méi ze hunn.
      
 Wësst de Kaddo vun Tréinen   
 matrice des connaissances.
      
 Iwwert d'Joren   
 Passe den Iwwerschoss vun der Selbstléift  
 passéieren den Danz vum Blödsinn   
 passéieren d'Grënnungsgeschicht   
 passéieren déi grouss Doktrinen    
 d'Wonne passéieren   
 Pass der Nostalgie fir soss anzwousch.
            
 Wéi d'Dieren zoumaachen   
 mécht eng onstierwlech Rou op   
 eist klengt Liewen mécht sech op   
 mécht d'Wollek vun der Zärtheet op    
 s'ouvre la nécessité de prendre soin   
 mécht déi perfekt Adhäsioun op wat ass   
 mécht e Sënn fir säi Liewen op.  
    
 À la cloche de l'étude   
 Ech hunn meng gro Schirtech un   
 a säi enke Rimm   
 avec au cou   
 déi wonnerbar Medaille   
 an dës kleng geheim Pabeieren   
 un suspenders befestegt   
 corduroy Hosen.   

    
443

Eis schwanger Gesiichter

 Mat enger Welle vun der Hand   
 hien huet d'Schëld geruff   
 op Bicheschuel erschéngt   
 Verzweigung vu Spannungen   
 d'une poussée verticale   
 wéi d'Spannung schwätzt   
 am Häerz vum getrëppelten Humus   
 par la galoche cirée.  

 Et gi Vollmoundnuechte   
 mat feine Stären ze sprëtzen   
 den Trëttoir vun den éiwege Stied   
 op der Ouer hänken   
 d'Hëtzt vum Dag opgeléist   
 que rosit les joues fraîches   
 vun eise schwangere Gesiichter. 

 
444

Ech halen dech du hues mech

 Ech halen dech du hues mech   
 vum Zopp   
 an halen nëmmen de Wand   
 a gëllene Ball   
 d'Schlucht erof ze rullen   
 vers la cupule des origines.        
    
 Ech dreemen dech ze halen   
 vum Zopp   
 während Dir schléift   
 opgeléist Mann   
 zu vergiesse Sträicher   
 ouni Ënnerstëtzung ouni Wee.    
  
 Den neien Akt kënnt   
 dat klengt Kand dreemt am Bauch vu senger Mamm   
 an d'Fro ass schwéier   
 am Void ze léien war näischt wäert   
 grujheleg   
 wéi zréck ze kucken.      
     
 La boule d'or plonge   
 de Schaum deckt et   
 e Klang vun cumuléierten Laachen   
 Ride Ris Dëppen   
 l'enclume sonne le dernier rappel   
 d'Uerdnung vun de Saachen briechen.      

    
442

La présence à ce qui s'advient