Ajo bashkon qenie që nuk kanë asgjë të përbashkët me njëra-tjetrën, qeniet që janë në pamundësia për të ikur nga vetja ose nga të tjerët.
I detyruar të qëndrojë së bashku, burrat dhe gratë e urrejtjes digjen në vend ndërsa përpiqen për të zmbrapsur njëri-tjetrin. Ajo që urrejnë më shumë është më pak ajo që ata shikoni tek të tjerët se urrejtja që ata ndjejnë të tjerët kanë për këtë çfarë shohin në to. Është ajo që të tjerët u dërgojnë atyre vetë imazhin dhe veprimet dhe gjestet e tyre që i bën ata të zhyten në urrejtje. Ata njohin te vëllezërit dhe motrat e tyre atë që urrejnë tek ata. Egoizmi, xhelozia, impotencë, terrori, dëshpërimi, urrejtje, kjo është e keqe .
Nuk është ajo e keqja e cila është një entitet negativ, por më tepër mungesa e një përsosmërie që duhet te jete. E keqja është e mërzitshme sepse është mungesa e diçkaje që mund të na interesojë trupi dhe shpirti, dhe ai e kuptoi .
Çfarë mund të josh në vepra të liga, nuk është keq, por e mira që është aty Gjej, një e mirë e parë nën një aspekt të rremë, në një këndvështrim të shtrembëruar. Një e mirë që e shohim si pasqyrë për larka, që na bën të arrijmë dorën, por që është vetëm një karrem në kurth. Dhe kur kurthi mbyllet, nuk ka mbetur asgjë se neveri, mërzinë apo urrejtjen .
Njerëzit e urrejtjes jetojnë në një botë plot me tradhti, d'iluzionet, manipulimit, gënjeshtra dhe mërzia. Dhe kur përpiqen ta mbysin këtë mërzi me zhurmë, trazira dhe dhuna, ato bëhen edhe më të mërzitshme. Ato janë plagë për botën dhe shoqërinë .
154