Uluni
Dhe hesht
Në kënaqësinë për të qenë.
Numëroni delet
Në një skedar të vetëm
Nga imagjinata.
Të bërtas për të thënë
Se e kërkuam
Në kohën tonë të blerjeve në dritare.
Dhe zbrazni portofolin
Sjell shumë shqetësime
Kur e doni jetën.
Saperlipopette
Nga blanket në të gjitha pjatat
E bën lakrën të shëndoshë.
Me një mantel të rëndë
Mes shqopës dhe fshesës
Drejtimi i mendjes para natës.
Dhe vazhdoni rrugët
Fjalë të thjeshta që qetësojnë
Një zemër me mirëbesim.
As mbret e as mbretëreshë
Në mesin e manushaqeve
Vetëm dridhja e kordonit.
Një legjendë
Gati për t'u derdhur në hendek
Karroca e fundit e vitit.
Në gjendje të përmbahet
Nga maja e buzëve
Guxoni puthjen simpatike.
Djersa gri rrjedh
Në faqen e gropëzuar
Ujë të rrjedhshëm sipas dëshirës.
Të përkulesh
Një herë të fundit
Në pikat e saj të rrumbullakëta.
Për të pritur që dritarja të hapet
Ofertë me pakicë
Eksitim që i paraprin.
Gjithçka është lakuriq
Nga biseda e të huajit
Me moskato të shijshme.
E reflektimit
Shpirti i brishtë
Pjell gënjeshtra.
Tek shimmeri mashkullor
Të një mëngjesi
Kundërshtimi i trurit të së nesërmes.
macja
E ngatërruar në ligjet e saj hyjnore
Thithte pak kripë të mbetur.
Pa kosto hapi
Një pikë gjaku e gulçuar
Filloi të digjej nga dëshira.
Shikimi i agimit shumë
E bën petalin të brishtë
Për lulen pa gjemba.
Për ankesat
Le të shoqërojmë disa ëndrra fëmijërie
Për pluhurosjen e besimeve.
Ku po shkon me hapat e tu të vegjël? ?
Duke kërcyer në dritaren e harkut
Aty ku bie në sy çudia.
Një zemër me gjak të freskët nga shamia
u lut, ankoi, para ofrimit
Ajri i ftohtë në psherëtimë.
Me ju, kundër teje, pa ty
E gërvishta murin e shpellës
Pa ardhur dorëheqja.
Dhe për të mirë dhe për nesër
njeriu krijoi
Kërceni shtatëmbëdhjetë hapat.
1366
