viti 2018, tetor 2018

Mine de rien je vis

Lini një koment 
 Mine de rien je vis   
 dans les encombrements   
 le cœur de nos parents    
 les marsupiaux   
 enserrés dans le creux des arbres.  
    
 Point n'eût fallu   
 ces élans matrimoniaux   
 pour accorder pareille méprise   
 du dextre et du senestre   
 à l'épée de justice.    
  
 Mêlant les souvenirs à l'ouverture   
 ensemençant le champ de nos ancêtres   
 il nous parut d'un autre âge   
 E tij, si grand à contre-jour   
 dans l'encadré de la porte.   
   
 " Mesurer ses pensées ne me convient pas "   
 maugréait notre père à tous   
 ce vieil évaluateur de l'autre temps   
 cet adorateur thuriféraire des choses bien faites    
 que le moindre sourire faisait vaciller.     
 
 Au fripé des nuits de coton   
 la lune est belle   
 à demeure   
 tant que les heures coulent   
 au zoo des temps heureux.      

   
 448
viti 2018, tetor 2018

la déchirure s’est rouverte

Lini një koment 
   Fruit sec décollé de sa gangue 
 claquement de langue au crépuscule     
 la cicatrice s'ouvre   
 passagère clandestine de la nature profonde.  
    
 Point de mouvement   
 juste l'appel du chorège   
 chargé d'organiser le passage du gué.  
    
 La fièvre n'est pas punition   
 pour le lutteur d'absolu.    
  
 La peur est grain de foi   
 pour la jeune pousse   
 dont la graine vient d'éclore.   
   
 La matière par devers lui   
 n'apportant que douleur   
 nous convînmes d'appeler le fils de l'aube   
 au marécage des émotions   
 et de salive épanchée   
 faire rosir la cicatrice   
 gage d'oblation.  
    
 De ses yeux rayonne la lumière   
 toujours et partout les ténèbres fuient   
 le rythme des tambours s'élève   
 le temps est au recouvrement. 

      
447
viti 2018, tetor 2018

construire quelque chose de neuf

Lini një koment 
   Aux trois âges   
 pommelle des fenêtres que l'on ouvre    
 puis ferme   
 pour les rouvrir à nouveau.   
   
 Remonter vers la lumière   
 impose la descente subséquente.     
 
 Grandir   
 petit de l'homme et de la femme   
 jusqu'à l'adolescence   
 oblige la première descente   
 où l'être nouveau brûle   
 en la consommation de sa puissance animale   
 alors que l'élan de la relation est là.   
   
 Au port que le navire aborde   
 reflet des abîmes traversés   
 l'adversaire rassemble les épreuves passées.    
  
 Te behesh, le cœur brisé   
 il faut joncher le sol de nos fleurs fanées   
 et s'ouvrir au moins que rien.
      
 C'est alors que la nouvelle terre paraît   
 où mettre en sacs les dernières moissons   
 sous un ciel de feu   
 qu'un souffle propice échancre   
 et plonge une dernière fois   
 descente inexorable   
 vers la gueule du Léviathan. 
       
 Séparant le grain de la balle   
 fracassant le germe   
 sur l'échéancier des parousies   
 assisterons-nous à la levée du pain de vie ? 

     
 
446
 ( detaj pikture nga Frédérique Lemarchand )
viti 2018, shtator 2018

është koha për të shkuar në punë

Lini një koment 
   Lart malit   
 në majë të pemëve   
 varni figurat me ngjyra   
 që zogjtë grabitqarë janë shpërndarë.   
   
 Në ecje pranë shkëmbinjve me myshk   
 te burimi i brendshëm  
 ujku po shikon   
 surrat dridhet.  
    
 Ngrihu nga lugina   
 procesioni i njerëzve   
 gërvishtje nga këpucët e tyre me kurorë   
 guralecat e hekurudhes.   
   
 Ndalimi në pastrim   
 ata e lëshojnë barrën   
 ky trup i vdekur   
 mbi një trung ahu të thyer.    
  
 Këngët ngrihen të kohës tjetër  
 gjetkë dhe sot  
 martesa e tingujve gutural   
 dhe ankesa të lehta   
 si një fund dashurie në rritje.   
   
 Mbi pyll   
 ylli diellor shpërthen   
 duke larguar mjegullat e mëngjesit  
 i drejton forcat e kundërta. 
     
 Është koha për të shkuar në punë   
 për të hedhur pikat e vesës në gjeth  
 pastaj për të ndezur zjarrin e pjellorisë   
 lulëzon në pafundësi.  

    
445
viti 2018, shtator 2018

Les petits papiers secrets

Lini një koment 
 E pendëve të virtytshme   
 kolibri ra në dashuri.  
    
 Sytë ngulfasin   
 duke u përballur me vetminë e fëmijërisë. 
     
 grushtat shtrëngojnë   
 nëse nuk ka asgjë më të mirë për të bërë.  
    
 À demeure l'au-delà se recueille   
 kur koha thyen tubin e saj.  
    
 À genoux devant la fontaine   
 çdo merimangë uji pastron.  
      
 Në një rresht perlash
 gjaku i përrallës së syrit fleurette.   
   
 Kujtimi gjithmonë kujtimi   
 për të mos pasur më lot.
      
 Njihni dhuratën e lotëve   
 matrice des connaissances.
      
 Gjate viteve   
 kaloni tepricën e dashurisë për veten  
 kalojnë vallen e marrëzive   
 kalojnë historinë e themelimit   
 kalojnë doktrinat e mëdha    
 kalojnë plagët   
 kaloni nostalgjinë për gjetkë.
            
 Ndërsa dyert mbyllen   
 hap një heshtje stuhishme   
 hapen jetët tona të vogla   
 hap renë e butësisë    
 s'ouvre la nécessité de prendre soin   
 hap ngjitjen e përsosur me atë që është   
 i hap një kuptim jetës së tij.  
    
 À la cloche de l'étude   
 Vura përparësen time gri   
 dhe rripin e tij të ngushtë   
 avec au cou   
 medaljen e mrekullueshme   
 dhe këto letra të vogla sekrete   
 të bashkangjitur në varëse   
 brekë kadifeje.   

    
443
viti 2018, shtator 2018

Fytyrat tona shtatzëna

Lini një koment 
 Me një lëvizje të dorës   
 ai thirri shenjën   
 u shfaq në lëvoren e ahut   
 degëzimi i tensioneve   
 d'une poussée verticale   
 siç flet emocioni   
 në zemër të humusit të shkelur   
 par la galoche cirée.  

 Ka netë me hënë të plotë   
 për të spërkatur me yje të imët   
 trotuari i qyteteve të përjetshme   
 varur në rrem   
 vapa e ditës u shpërnda   
 que rosit les joues fraîches   
 e fytyrave tona shtatzëna. 

 
444
viti 2018, shtator 2018

Unë të mbaj ti mua më mban

Lini një koment 
 Unë të mbaj ti mua më mban   
 nga dhia   
 dhe mbaj vetëm erën   
 et boule d'or   
 duke u rrokullisur në përroskë   
 vers la cupule des origines.        
    
 Ëndërroj të të mbaj   
 nga dhia   
 ndërsa ti fle   
 njeri i shpërndarë   
 te shakatë e harruara   
 pa mbështetje pa rrugë.    
  
 Akti i ri po vjen   
 fëmija i vogël ëndërron në barkun e nënës së tij   
 dhe pyetja është me peshë   
 të jesh i shtrirë në boshllëk nuk vlente asgjë   
 rrënqethëse   
 sesa të shikosh prapa.      
     
 La boule d'or plonge   
 shkuma e mbulon atë   
 një zhurmë e të qeshurës së grumbulluar   
 ngasin enë gjigante   
 l'enclume sonne le dernier rappel   
 duke thyer rendin e gjërave.      

    
442

La présence à ce qui s'advient