duke fjetur Messalina   
 brenda simfonive   
 muza e dredhkës e stolisur me grim   
 nxjerr fytyrën gri të mërzisë.  
    
 Në zhurmën e cembaleve dhe të olifantëve   
 kalorësi i Trencavel   
 ndizet me një shpatë të zjarrtë   
 tufa që e gllabëron.  
    
 Këtu nuk ka fener   
 pika e karabistouilles   
 sipas pasionit   
 vetëm një orakull inaugurues.  
          
 Qëndro njeriu i vogël   
 te callunes subjekt   
 të dashur nga perënditë  
 me butësi të pamasë   
 i destinuar për të fluturuar.   
   
 Njeri i vogël   
 grua e vogël   
 kthe orën   
 varur të vërtetat e tyre   
 sociale dhe planetare   
 në hijen e një jete mërgimi.  
    
 Në këtë rrjetë të pandashme   
 mavijosjet vijnë në terma   
 asgje per te thene   
 përveç heshtjes.     

    ( Qeramika nga Martine Cuenat ) 

  504