Arkivat e Kategorisë: viti 2021

Conversation du bout du monde

 

 Conversation du bout du monde    
 à la plume d'oie    
 deux femmes évoquent    
 le plaisir d'écrire par monts et par vaux.        
  
     - Ne diriez-vous pas ma chère    
 qu'enfants élevés à plus d'un titre    
 vers le levant de l'esprit  
 est histoire trop aride.        
  
      - Je la laisse l'éponge de l'espoir    
 à vaquer dans un bain de vagues    
 à rire des hommes-prêtres    
 en expédiant le repas du soir.        
  
       - Savez-vous que notre amie Prune
 Prune aux larges seins maternels
 s'est exilée par manque d'expression
 quand la nausée navra le dégel.

       - Nous étions les muses de demain
 arrachées de notre terre d'origine
 et que pour dégrafer la joie
 un essaim d'étincelles décima le crépuscule.

       - Aujourd'hui nous sommes
 les mystificatrices en agonie
 d'orgiaques poupées de son
 que le temps attend dans sa tendresse souillée.

       - Pour que demain   
 à pleines mains sur les joues des bambins   
 être les larmes qui ne renoncent jamais   
 devant la forme étoilée du poème.   

       - Et qu'éclairent drus
  à la proue de l'ouvrage   
  les éléments disséminés de l'astre endormi
  sur l'autel des divagations.

       - Ô mères enjôleuses
  des glaciers se fracassant dans la vallée
  posez sans méprise
  votre cou contre la caresse de l'écir.

       - Retenez la voix des campagnes
  dans le vestige des bergeries
  à portée des sonnailles de fiertés
  en marche vers la Rencontre.

721 

Entre cul et chemise

 
 
 Entre cul et chemise    
 percevoir le percer et le voir    
 d'une dague plantée    
 dans les reins de la souvenance.        
  
 Ô mes romances    
 du jour où nous prîmes    
 chemin de traverse    
 vers les Hautes Terres    
 et que le glabre visage du chevalier Sans-Nom
 se dessina sur la paroi    
 là fût l'ouverture    
 vers le mieux-être des Écrins.        
  
 Ô père des arrimages    
 aux berges coutumières    
 vous me fûtes l'accoutumé accroc    
 de mes manques aux nuées de bronze    
 pour signifier l'à-plat des dires poétiques    
 et sa clique de mécréants    
 d'ordre et de néant affublés    
 en fertile journée.        
  
 Ô marraine    
 à la quête botanique aiguë    
 je ressasse le bien que tu me fis    
 en embarquant l'amour    
 de part et d'autre du silence des fleurs    
 sur la barque vespérale    
 de pince-mi et pince-moi    
 ambiguïté et merveille de l'éveil.        
  
  
 719 

Les bavardages du printemps

 

Au Borinage
y'a les bavardages du printemps
quand les bourgeons poussent du coude
la grisaille de l'horizon.

Remonter la boîte aux anguilles
de l'eau noire
émulsionne la berge
de traits de lumière.

Fidèle au sang de mes parents
je cherche damoiselle
pour faire l'âge venant
honneur en parentèle.

Il est des fumerolles sur le ruisseau
auxquelles confier
les yeux mi-clos
l'ombre au bal des démons.

Et si se glacent
dans les chantiers éphémères
quelque travail à perpétuité
appelons le génie de la lampe.

je me révolte parfois
et ce qui précède
est le fruit immortel
de ce qui sera en pure perte.

Aussi en passant le bras par l'écoutille
j'entends la pluie qui frisotte
avec la perle de tes yeux
mon échappée des cendres froides.

Le temps file
de tendre neige au souffle des portes
pour que mémoire s'enfle
sans coup férir à en mourir.

Que le monde soit brûlant
et les façades décrépies
n'empêche pas le chantre héréditaire
d'entourer de vaillance les sanglots.

À ne plus tirer sur la corde des saisons
mes sœurs de déraison
entrouvrent l'entrée du labyrinthe
vers le cœur des miroirs amers.

Se repais d'alliances fondatrices
le ciel aux nuages rapides
de Trancavel et ses chevaliers
au baptistère des recommandations.



718

Proteza dhe kruajtje

 
 Këto rrudha të asaj që ne dimë    
 na udhëheq më shumë se arsyeja    
 ato rrudha të botoksuara    
 mos parathotë mirë    
 nëse jo transformim    
 ka kaq shumë dyshime    
 për të hequr dorë nga shpjegimet    
 nga dora në dorë    
 përpara hapit të nevojshëm përpara    
 në një botë që ende nuk ekziston    
 ne adhuruesit e gjërave përfunduam    
 me plot privilegje në xhepa    
 për të shmangur habinë.        
  
 E pranoj se jam siguruar    
 që të mos më ndodhë asgjë e pakëndshme.        
 E pranoj se kam jetuar i vogël    
 si një dashnor i asgjësë së vogël.        
  
 E pranoj se kam luajtur me kalimin e kohës    
 për ta bërë atë të zgjasë më shumë    
 pa ditur çfarë të bëjë.        
  
 E pranoj se kam jetuar mbi tokë    
 pa u shqetësuar për tokën    
 përveç imazheve të Épinal    
 me hyrje të shumta    
 në kërkim të ujkut të fabulës 
 që ha dhi     
 dhe mendon se është më i lirë se qeni.        
  
 E pranoj se kam hapur kutinë e imagjinares 
 e aq shumë pluhurit të grumbulluar    
 merret për terrenin e mbarështimit    
 me një gëzim të tretur    
 për t'i thënë faleminderit rrotullimit të instinkteve.        
  
 E pranoj se kam rikrijuar botën    
 thjesht duke ndryshuar vizionin tuaj    
 në vend pa lëvizur asgjë.        
  
 E pranoj se kam ecur në zonën kritike    
 lëvdata e pavërtetë    
 të më mbushë zgavrën    
 në rërën e gjallë të pasigurisë    
 pa parë zemrën e asgjësimit.        
  
 Era valëzon plazhin    
 dhe shpirtrat dridhen.               
  
 Përmbajtja rrudh plagjiaturën e zakoneve tona.       
  
 Toka e vërtetë rrudh tokën e vogël    
 ku mendoj se jetoj.        
  
 Zhurmat e çatisë kërcasin    
 ciklopi bie në gjumë    
 fjetja ngre një çmim lufte    
 në qëllimin e fundit    
 bie heshtja.        
  
 Çfarë duhet të mbajmë nga kjo përmbysje ?        
  
 Do të duhet të ndryshoj    
 dhe lëre hithrat e harresës    
 proteza dhe kruajtje.        
  
  
 717
   

Shtigjet e mbretërisë

 
 
 Një mijë zëra shpërndanë mendimet tona në horizont    
 duke kaluar nga jeta në vdekje      
 u varrosëm nën tokë    
 të ngjitesh nga galeritë e errëta    
 materia gri e urrejtjes sonë.        
  
 Duke qeshur përpara    
 ku guri takohet me tokën    
 salamandra është e zënë duke përsosur vrimën e saj    
 u bashkua me vargun e karbunkulave    
 të së kaluarës suaj si mbretëreshë.        
  
 Pika e veshjes    
 në funksion të situatës    
 përderisa sytë tanë takohen    
 ancrage vertikale    
 në horizontalen e detyrave tona.        
  
 Mos qëndroni më pranë jush    
 buzëqeshje pa shoqërim    
 nga këta ushtarë kalimtarë    
 duke mbajtur në faturë    
 vrulli ynë i shenjtë.        
  
 Është e dorës së parë    
 që ne shfajësojmë    
 ky cep i rrugës duke dëgjuar    
 kështu që i huaji    
 na kap me humbje e përplasje.        
  
 kishte magji    
 në këmbim të kësaj arratisjeje    
 ku thembra e kapur në rrjeta    
 fshiu hijen ndihmëse    
 nga temat tona sekrete.        
  
 Imagjinoni që e kanë mbushur    
 këtë rezervuar zinku në hyrje të livadhit    
 dhe atë qukapiku me çekiç    
 u përplasën me shpresat tona të mbrëmjes   
 çfarë do të thonë njerëzit e dashur.        
  
 Dhe pastaj t'i tregojmë njëri-tjetrit gjithçka    
 ndër kurorat dhe shiritat e të komunikuarve    
 ndodhi shkëmbimi i unazave të martesës    
 këtë kalim të himnit    
 mezi presim të jemi bashkë.        
  
 Hyni në karvan    
 nën parzmoren e mjeshtrave të farkëtimit    
 detyron mbizotëruesin    
 të admirosh veten në ujin e shtrirjes    
 derisa çeliku të ngurtësohet.        
  
 Kombinimi i bregut dhe lumit    
 me krahë të mëdhenj lulesh    
 djali i vogël i varfër    
 në xhaketën e tij të së dielës    
 qëndroi i palëvizshëm përballë grumbullit të drurit.        
  
 Duke i bashkuar pjesët e enigmës    
 bëjnë xhiron e qyteteve tona    
 të jetë hekur dhe vaj    
 të kësaj bredhjeje kardinale    
 në rrugët e Mbretërisë.        
  
  
 716 

spango rebele

 
 
 spango rebele    
 pa u shqetësuar për të    
 në lutjet e gjelbërta    
 të një lakërishte të pambuluar    
 duke ndjekur rrjedhën    
 e kockave tona të shkëputura    
 përpara thirrjes së besimtarëve    
 e mendimeve tona    
 akses falas    
 pa kënduar acar    
 depërtojnë rebelët    
 e një mëngjesi që rrjedh    
 tingull metalik    
 dorezat e tenxheres.        
  
  
 715
   

T'i ndihmoje

 
 
 T'i ndihmoje    
 një mëngjes    
 në horizontin e ftohtë    
 lëng në rritje    
 që duhej kërkuar    
 në veri    
 deri te frika e ngricës    
 gjatë pirjes së duhanit    
 zarfet e dëshirave tona    
 letër dhuratë e mbështjellë    
 pa ditur ku të shkojë    
 përveç dorës përcjellëse     
 diten tjeter.        
  
  
 714
   

Kjo punë në fragmente

 
 
 Kjo punë në fragmente    
 nëpër dritaren e fjetur    
 në shkëlqimin e një dielli të ndritshëm    
 Kam ecur nëpër oborret e brendshme    
 episode të vogla të jetës sime    
 lugë mjalti    
 të konkave të tyre të detit të përjashtuara    
 aty ishte    
 grurin dhe bykun    
 në mendjemadhësi të shtirur    
 mbledhës plehrash    
 fshihet me vulën e lëvizjes    
 grackë e dukshme për ritmin e baticave    
 që vështrimi ngrin në shkumën e tij.        
  
  
 713
   

Trëndafilat e Shpresës

 
 
 Ndiqni njëri-tjetrin me ngacmim    
 trëndafilat e montuar të shpresës    
 në majë të gishtit tregues    
 ku ligjëron dëshira.        
  
 Nuk ka asnjë romancë    
 sesa rrjedha e ngadaltë e llavës    
 përgjatë bugainvilleave të mendjes    
 oh poçade e fëmijërisë !        
  
 Qetësohet në kontakt me plagën    
 martesën e detyruar    
 po ankohej se duhej të ishte    
 kur ai kishte qenë tashmë.        
  
 Betimi i vërtetë i natës    
 në hënën e saj në rritje    
 bredhja fton frikën    
 pa ndërhyrë rastësisht.        
  
 Në zierjen e ëndrrave    
 te dekameroni i kthesave    
 në krye të varkës me vela    
 vermiku zgjat pikimin e tij të gjakut.        
  
 I pikëlluar për të qenë rival    
 me trimëri të guximshme    
 detyra e impreksioneve    
 ishte për të kërkuar të papërfunduara.        
  
 Dilni nga shpirti juaj    
 kalimi i patave    
 ogur i vështrimit të lodhur    
 e rritjes së turmave në pranverë.        
  
 Mos e gaboni veten    
 do të ketë shumë tërshërë    
 në mënyrë që parmendja shpëtuese e haxhilerëve    
 i jepet vetes së keqes.        
  
 humbasin    
 por mos më keqkuptoni    
 në drurin e bukur të mirlitonëve    
 trupi në dridhje.        
  
 Haruspicet kushtuar ofruesit    
 Lukanianët bërtitën    
 me nxitim    
 lëvozhga të shpërndara të arrës.        
  
 Kalimtar i çuditshëm    
 sipas pijes pranverore    
 arritëm të arrijmë në kamp    
 i prekur seriozisht nga refuzimi.        
  
 Ajo kishte shije si luleshtrydhe të egra    
 kopshti i trëndafilave të dashurive të mia    
 dhe era që i ngriti gërshetat    
 lejoi që vala e pasqyrës së saj të filtrohej.        
  
  
 712