J'ai perdu mon couteau
 sur la table
 entre le grille-pain
 et la confiture de marrons,
 disparយូ
 dans la ruelle des mauvais garçons.

 Je suis parti en forêt
 escarbouclée de pins pleureurs
 sève dégoulinante en leurs blessures
 à mesure des feuilles de châtaigniers
 crissantes sous la semelle
 dans leur humide literie.

 Quelques brumes légères
 en limite de visibilité
 se mouvaient vers l'amont
 accompagnées du bruit des moteurs
 sirotant l'asphalte
 de chuintantes lampées.

 Magnitude sept
 à remonter le chenal
 les dauphins nous suivaient
 sans coup férir
 en limite de l'estran
 aux perles de cristal.

 Les trois jeunes gens
 caracolaient de vignette en vignette
 déposées relevées alignées détournées
 en grande animation
 sur la nappe de mère-grand
 blanche hermine
 et rouge du bonnet.

 Y'aurait pu avoir des oiseaux
 mais la basse brume
 étouffait la geste animale
 moqueur toutefois
 un geai déchira la ouate de ces lieux
 d'une stridence ravageuse.

 Mission accomplie
 nous bûmes force bon vin
 la raclette dégorgea
 ses langues de fromages liquéfiés
 il y eu de la voix
 les adultes haussaient le ton
 les plus jeunes activaient la fourchette
 les femmes riaient ou dormaient.

 Mille fleurs poussaient sur le dégorgeoir  
 le fossé rempli de mucus
 faisait de l'ombre aux primevères
 l'avancée sagittale de la lune
 finissait son quart.

 La maison était de bois
 de chaleur et de cris
 les escaliers à la volée
 déposaient sur le palier
 les alcôves de vie
 la cuisine
 odorante
 le séjour
 au feu de cheminée
 le couchage
 spacieux
 l'informatique
 discrète
 la musique
 toujours présente
 le matériel de montagne
 pendouillant.

 Régnait l'ordre concerté
 au hasard des réparties
 c'était féroce
 vivant et complicអ៊ី
 en cette libération des forces vives,
 la jeunesse jouait à se faire peur,
 les adultes catapultaient les bons mots
 tels des pruneaux au sortir du bocal,
 le vieil homme écrivait son défit
 pour que les miettes de l'assaut festif
 subsistent.   

 J'ai égaré mon laguiole
 et demande aux lutins malins
 de le faire surgir
 entre la pain et le vin
 au sortir du four à bois
 ayant servi la fois dernière
 à rôtir la dinde de dix kilos.  
 
 Quatre voiles
 et leurs reflets
 en l'onde des origines
 à papillonner
 en quête de vent
 privant le ciel
 d'un déploiement céans. 
 
 Chers humains de ma famille
 j'ai remisé mes médailles
 d'ancien missionnaire
 dans l'ostensoir
 des promesses jadis émises
 entre la lentille et le caillou
 quand le feu débordant de joie
 faisait craquer les articulations
 des anciens 
 dont je deviens le parangon.  

 Mille étoiles scintillèrent
 nous nous mîmes en marche
 les neuf planètes
 autour de notre soleil
 à émettre cette énergie
 de tout temps éraflée
 aux cimaises
 toiles colorées
 sous le pinceau
 des eaux et des forêts
 ma parentèle
 ma mie
 Bélisaire effronté
 la goule pleine
 des sucreries de la veille. 

474

 Ce savoir-faire entre nous   
 cette parole 
 cette ombre par nos différences   
 accrochée aux épines des églantiers   
 ce lien qui nous unit   
 le souffle qui nous emmène   
 en spirale tourbillonnante   
 vers cette humble chambre transitoire.   
   
 Ensemble,   
 dans la poussière de l'oubli   
 des brumes d'automne   
 attendre qu'il vienne   
 en confirmation de notre fatuité   
 régler ses dernières affaires   
 puis se retrancher seul   
 aux confins du tout-venant.    
   
 Il est des nuits telles   
 que mon sang   
 son Sang   
 m'appelle du fond des cryptes   
 au manquement d'avoir été   
 le long des mains courantes sociétales   
 intact sous la tempête
 la casquette vissée sur la tête.    

    
  472

ខ្ញុំ​ឃើញ​អ្នក.

ខ្ញុំ​មាន​បំណង ដើម្បីទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នក។

Je prends mon temps et réfléchis à ce que je pourrai faire pour te connaître mieux.

ដោយឥរិយាបថ អព្យាក្រឹត, ដោយការផ្ដាច់មួយ។, ការដកថាមពលរាងកាយរបស់ខ្ញុំ និង អារម្មណ៍, ខ្ញុំយល់ពីអ្នកនៅក្នុងការផ្ទុះរបស់អ្នក។, ភាពស្មុគស្មាញរបស់អ្នក។, ក្នុង រូបផ្គុំនៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់អ្នក។, នៅក្នុងឯកសារយោងរបស់អ្នក។, នៅក្នុងភាពខុសគ្នារបស់អ្នកជាមួយនេះ។ ថាខ្ញុំ។

ខ្ញុំ​មាន​មួយ​ចំនួន អារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍ក្នុងការសន្ទនាជាមួយនឹងអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍របស់អ្នកដោយគ្មាន បញ្ចេញ និងហើម ដើម្បីសម្គាល់ពួកគេ។, ដាក់ឈ្មោះពួកគេ។, មានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ពួកគេ។, ចាត់ថ្នាក់ពួកគេ។, ផ្ទុកពួកវា។

បន្ទាប់មកមកដល់ ចំណុចដែលមានឈ្មោះ, ដោយកាត់បន្ថយការយកចិត្តទុកដាក់, ដោយការផ្តោតអារម្មណ៍រសើប, ក ឧបាទានក្ខន្ធ ក្នុងការចាប់យកដោយការគិត និងវិចារណញាណនៃទិដ្ឋភាពនៃ របស់អ្នកត្រូវបានគេប្រទះឃើញទាំងមូល ដើម្បីផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវភាពសាមញ្ញ និងតែមួយគត់ អ្វីគ្រប់យ៉ាង – រាងមួយ។

នៅក្នុងមួយនេះ I ស្វែងរកខ្លឹមសាររបស់អ្នក។, ចំណុចដែលអ្វីៗលាតសន្ធឹង, អ្វីគ្រប់យ៉ាងលាតសន្ធឹង, អ្វី​គ្រប់​យ៉ាង​ធ្លាក់​ចុះ​។

សម្រាប់រឿងនេះ I ឆ្លងកាត់ទម្រង់ដោយប្រាជ្ញានៃវិធីសាស្រ្តដែលខ្ញុំចូលប្រើ ការយល់ចិត្តចំពោះចិត្តរបស់អ្នក។, ការលុបបំបាត់បរិបទនៃគំនិតរបស់យើងនិង ពិភពលោក​របស់​យើង។

ខ្ញុំនឹងទៅ ស្នូល, ឆ្ពោះទៅរក quintessence, ដេរតែមួយ, ទំហំសូន្យនៃបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំ ស្គាល់អ្នកកាន់តែប្រសើរ។

តើ​ខ្ញុំ​អាច ពិចារណាពិភពលោករបស់អ្នក។, ដូចដែលអ្នកឃើញ, នៅពេលអ្នកដកដង្ហើមចេញ, ចូលចិត្ត​អ្នក អ្នកលើកតម្កើងវា។.

ខ្ញុំចូលរបស់អ្នក។ ពិភពលោក។

ខ្ញុំឃើញហើយ វិធីសាស្រ្តក្នុងអារម្មណ៍ និងការយល់ដឹង។

ខ្ញុំ​ធ្វើ បទពិសោធន៍ជីវិតតាមទស្សនៈរបស់អ្នក។

ដើម្បីក្លាយជា, នៅចំណុច ការប្រជុំនៃសមាសធាតុទាំងពីរនៃ lemniscate, និមិត្តសញ្ញានៃការប្រជុំរបស់យើង។, ទិដ្ឋភាពចំណុច quintessence នៃពិភពលោករបស់ខ្ញុំពីខាងខ្ញុំ, និងរបស់អ្នកនោះ។ ខាង​អ្នក, បង្ហាញពីប្រភព, គ្រាប់ពូជនៃអ្វីដែលនឹងក្លាយជា, នៃអ្វីដែលជា។

ខ្ញុំ​ព្យាយាម គិតដូចខ្ញុំជាអ្នកដែរ។, ដូចជាខ្ញុំជាគំនិតរបស់អ្នក ហើយខ្ញុំទៅដល់ទីនោះប្រសិនបើអ្នក ចាប់យកចំណុច quintessence សម្រាប់ខ្លួនអ្នក, ចំណាប់អារម្មណ៍ដែលអ្នកមាននៅក្នុងយើង ដើម្បីដឹង.

រហូត​ដល់​ពេល​នេះ ខ្ញុំ​បាន​រៀបចំ​គំនិត​ដោយ​មិន​បាន​រៀបចំ​អ្នក​, ខណៈពេលដែលអ្នកដែលខ្ញុំហៅ ឬអ្នកដែលទាក់ទាញខ្ញុំអ្នករស់នៅក្នុងពិភពនៃវត្ថុដែលអ្នកអាចប៉ះនិង មាន​អារម្មណ៍, អ្វីដែលអ្នកខ្វល់, ដោយការហៅចំណេះដឹង, ព្រឹត្តិការណ៍ និង មនុស្សដែលធ្លាប់ស្គាល់អ្នក។

នោះហើយជាពេលដែល ខ្ញុំបង្កើតកន្លែងមួយដែលយើងជួបគ្នា, ក “រឿង” តើអ្នកណានឹងស្លៀកពាក់ បណ្តុំនៃគំនិតនៃចំណេះដឹងរបស់ខ្ញុំ, នៃព្រឹត្តិការណ៍, នៃនិមិត្តសញ្ញានិង នៃកំណាព្យដែលអ្នកធ្លាប់ស្គាល់ ធ្វើឱ្យការស្តាប់ដ៏រសើបអាចធ្វើទៅបាន, រួមបញ្ចូល និងចូលរួមនៅក្នុងរឿងនេះ ដែលអ្នកនឹងផ្លាស់ទីដោយគ្មាន គិត, ដូចនៅក្នុងការឆ្លងកាត់, ដោយភាពស្លូតបូត និងក្លាហាន, រសាត់ចេញពីរបស់អ្នក។ ការស្រមើលស្រមៃ និងការទទួលយកមតិកែលម្អដោយមិនដឹងខ្លួន។

នេះ។ “រឿង”, គាំទ្រ, នឹងក្លាយជាកន្លែងស្អាតដែលអ្នកនឹងមាន ចូលប្រើដោយសុភវិនិច្ឆ័យ ហើយថាអ្នកអាចសមស្រប និងរុករកដោយគ្មានដែនកំណត់ នៅពេលដែលពេលវេលាមកដល់។

ក្នុង​នេះ ចន្លោះនៃសេរីភាព អ្នកនឹងអាចទទួលយកបទពិសោធន៍សំណើរបស់ខ្ញុំ, នៅក្នុងរបស់គាត់។ ការឆ្លុះបញ្ចាំង, ជាផ្នែកមួយនៃរឿងដែលអ្នកអាចបង្កើតដោយខ្លួនឯង។, ដែលអាចជឿទុកចិត្តបាននៅក្នុងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ហើយដែលនឹងនាំអ្នកទៅកាន់ដំណើរផ្សងព្រេងមួយ។ នៅទីនោះដែលអ្នកនៅ។

អ្នកនឹងវិនិយោគ វាលដែលបានស្នើឡើងក្នុងឥរិយាបថដោយឥតគិតថ្លៃបន្ធូរបន្ថយទម្ងន់នៃបុព្វហេតុ និង ក ភារកិច្ច។

យើង​ទាំងអស់គ្នា ពីរសម្បូរទៅដោយគំនិត និងរសើបចំពោះ “រឿង”, រឿង​ខ្លី, រឿងព្រេងនិទាននិង រឿងប្រៀបប្រដូចដែលអនុញ្ញាតឱ្យយើងចេញពីគុកនៃចិត្តរបស់យើង។

ក្នុង ការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា យើងម្នាក់ៗបញ្ចេញ និងស្វាគមន៍ជាថាមពល អ្នកប្រាស្រ័យទាក់ទងនៃបំណងប្រាថ្នា, នៃសេចក្តីស្រឡាញ់។

ហើយអ្នកនឹងយល់ ស្រទាប់បន្តបន្ទាប់នៃ “រឿង” នៅក្នុងការឆ្លើយឆ្លងជាមួយអ្នក រឿងជីវិតសម្រាប់អ្នកដោយការឈានទៅមុខក្នុងល្បឿនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក និងតាមពេលវេលា។ ហើយអ្នកនឹងវង្វេង ហើយអ្នកនឹងរកឃើញផ្លូវឆ្លងកាត់. ខុសគ្នា ស្រទាប់នៃខ្លួនអ្នក, នៃរាងកាយរបស់អ្នក។, រាងកាយ, អេធើរិច, អារម្មណ៍ និង វិញ្ញាណនឹងត្រូវបានចាប់ខ្លួន ហើយនឹងញ័រ.

បន្ទាប់មកនឹងមកនេះ។ ពេលវេលានៃសេរីភាពបញ្ចេញមតិ នៅពេលដែលអ្នកនឹងបញ្ជូនព្រះច័ន្ទចាស់វិល, ឬ​អ្នក ចេញពីក្រុមអ្នកដើរតាម ដើម្បីអនុវត្តបដិវត្តន៍របស់អ្នក។, អនុវត្តរបស់អ្នក។ បញ្ច្រាស និងនាំមកនូវតម្លៃថ្មី និង convivialities ជាក់លាក់ទៅ បង្កើតពិភពទំនាក់ទំនងឡើងវិញ។

មិនមែន​ទេ នៅក្នុងបទពិសោធន៍តែមួយ ការយល់ដឹងអំពីស្ថានីយនឹងកើតឡើង. គាត់ អាចចំណាយពេលពេញមួយជីវិត. ថ្ងៃមួយនឹងមកដល់. យើងមិនអាចបង្ខំបានទេ។ ចៃដន្យ. អ្នកគ្រាន់តែត្រូវរៀបចំលក្ខខណ្ឌ វានឹងកើតឡើង។

ដូច្នេះនឹងមក ពេលទំនេរ ខ្ញុំនឹងទុកខ្លួនឯងមួយឡែក ដោយបោះបង់ហ្គេមចោល តាំង​នៅ​ត្រង់​ចំណុច​នៃ​ប្រាជ្ញា ទល់​នឹង​ចំណុច​នៃ​ភាព​ល្អិត​ល្អន់​ពី​មុន។ បំផុសគំនិត.

ខ្ញុំនឹងសំដែង ក បញ្ច្រាស។ បន្ទាប់មកវានឹងនិទាឃរដូវ។

នៅក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់មនុស្សនិយមណាមួយដែលត្រូវតែចូលរួមក្នុងការរីកលូតលាស់នៃការក្លាយជា, donner de soi-même c’est créer un champ de connivences où recourir à l’absence de soi afin d’être intensément présent.

473