Прегратка на времето што минува    
пораст на сеќавањата    
месојадна несоница    
нежно утро добредојде.        
 
   Во овој контекст    
на природна сцена    
емотивни животни од џунглата    
полжав    
шушкање на високата трева    
моќни вилици напред    
тенки нозе курири во акција    
окото што тлее    
од запален јаглен кружен во злато    
на штрек за здив.        
 
   Вечна прегратка    
на смртта    
како крајна причина    
бега преку странично    
среќата од средбата со другиот    
придружник на патувањето    
кон линијата на светлината    
предмет на душевните импулси    
во тишината на присуството    
намачкани со облаци    
тешко да се скрие    
длабокото небо на нашето постанување.        
 
 
588