အမှုတော်များ အနုပညာသည်အီလက်ထရောနစ်ပါ 0 င်သည့်အီလက်ထရောနစ်များဖြစ်သည်. သူတို့ ကျွန်တော်တို့ကိုမေးခွန်းထုတ်ရန်အတင်းအကျပ်ခြင်းအားဖြင့်အိပ်ပျော်နေသောမေးခွန်းများကိုမေးခွန်းထုတ်ပါ .
မြင်နိုင်သော သူမြင်သောအရာနှင့်နှိပ်ခြင်းအားဖြင့်အံ့အားသင့်ရန်အနုပညာရှင်ကိုဆင့်ခေါ်ပါ. ကိစ္စတွေကထုတ်ဖော်ပြောဆို ၎င်း၏လျှို့ဝှက်ချက်များနှင့်အဆက်အသွယ်လူနာဝိညာဉျအကြားဖြစ်ပွား, လေ့လာသူနှင့် အနုပညာရှင်နှင့်ပုံဖော်ခြင်းအားဖြင့်ယဉ်ပါးသောပစ္စည်း၏သရုပ်ဆောင် ။ အဆိုပါအနုပညာရှင်မြင်နိုင်ကိုထိုးဖောက်, အထိခိုက်မခံ, အစစ်အမှန်. သူကသူတို့ကိုအားဖြင့်သူတို့ကိုစေသည် သူတို့ကိုအရာဝတ်ထုမအောင်ဘဲသူပေးတဲ့ဘဝ. သူကအကျဉ်းသားမဟုတ်မှာပါ အပြင်ပန်း, စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအတွေးများ၏ resistors နှင့်အလေ့အထများ. သူ အမြဲတမ်းသိမြင်ခြင်းအားဖြင့်အဖြစ်မှန်၏မျက်နှာ၏မျက်နှာ၌တွေးမိနိုင်စွမ်းကိုထိန်းသိမ်း စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသောကိစ္စ၏သဘာဝနှင့်စစ်မှန်သောကမ္ဘာကိုခွဲထုတ်ခြင်းအမှား ။ နှင့်ဖန်ဆင်းခြင်း၏အသွင်အပြင်နောက်ကွယ်မှသူသည်အမိန့်၏နက်နဲသောအရာဖြစ်ပေသည် လှျို့ဝှက်ဝှက်သော. စင်ကြယ်သောစိတ်ဓာတ်၏အရည်အသွေးများကိုသူသည်အနုပညာသိပ္ပံပညာကိုမြှင့်တင်ပေးသည်. အပေြာင်း သူ၏လှုံ့ဆော်မှု၏မီးရှို့တော်များကဗျာဆန်သောအခိုက်အတန့်ကိုဖန်တီးသည်, contemplation innocente d’au-delà des certitudes connues tout autant qu’engagement sur le chemin de l’émerveillement .
L’admirateur, le disciple, par contagion intuitive, saisit l’interaction entre l’humain et l’environnement, entre l’humain et l’univers .
L’artiste par une double observation de son intériorité et de l’environnement fait surgir la forme poétique éternellement renouvelée. Il y a dialogue imprévu, improbable, entre le créateur, homme animal-humain de chair et de sensations mêlées et la matière. L’artiste devient, le temps d’une plongée en la lumière de l’altérité du monde, le serviteur de ce qui le prolonge, de ce qui le submerge tout autant que de ce qui le glorifie. Il se retrouve être la mémoire universelle, union impensable de l’absolu et de sa manifestation. Une cristallisation de l’événement amène le jaillissement d’une vérité enfouie, visible en cet instant où l’aube de ce qui s’advient est au coeur de son mystère, comme un rendez-vous caché qui sous-tend l’apparence de la création . Poursuivant sa quête, la curiosité et la sensibilité de l’artiste le guident vers la perception et l’intuition de la structure invisible des choses .
Et la matière s’ouvre telle une rose en été devant l’âme agissante, patiente et contemplative de l’artiste. La matière s’apprivoise, elle se fait accueillante et se laisse façonner. L’homme animal-humain, dans une nouvelle intimité de lui-même s’efface pour laisser place à l'”Humain”, à une dimension universelle où le beau s’exprime et existe. L’artiste est alors un. Il est instrument d’une énergie nouvelle et pleinement lui-même. Il révèle la nature humaine . L’artiste par son geste de création se vit. Il reçoit et est vécu. Il est mouvement du mouvement avant d’être une chose ou quelqu’un. Il aime. Il est intensément la diversité, la dualité et la multiplicité. Il est grain de poussière attentif aux bouleversements incessants de l’ordre universel. Il est le marié des nombreux mariages qui l’attendent au bout du bout du couloir d’ombre et de lumière de son parcours obligé .
152