En bout du chemin    
Le passage des hongres    
A serti les barbelés de crins fins.        
 
Point de repère    
Juste l'odeur de suint    
Imagerie obsidionale des oppositions.        
 
Naguère la roche métamorphique    
De creux et bosses compressée    
Fut soleil retourné.        
 
Navré de n'offrir que des mots    
Nous eûmes la délicatesse de monter à bord    
Par temps de mauvaise mer.        
 
Quand soudain    
Ombre furtive au ras des eaux hurlantes    
L'Homme apparut dans le fractal des origines.        
 
Secousse séquentielle    
Le vertige nous enjoignit    
De rencontrer le père.        
 
இன்றிரவு
அவள் அங்கே இருப்பாள்
எங்கு செல்வது என்று தெரியவில்லை.        
 
மற்றும் நான் அதை தழுவுவேன்
தீவிர ஈர்ப்பு விசையில்
நித்திய உலகங்களுக்கு இடையில்.        
 
நல்ல மழை
நாக்கை மறைக்கும்.        
 
கடந்த காலம் உங்கள் விரல் நுனியில்
அதன் வண்ணங்களை வரிசைப்படுத்தும்.        
 
வானத்தின் நீலம்
மேகங்களை உண்ணும்.        
 
நான் கரும்புலியைப் பார்ப்பேன்
தோட்டத்தின் பின்புறம்.        
 
Il épellera mon prénom    
Jusqu'à ce que le nom vienne.        
 
சிரிப்பு கசக்கும்
உதடுகளின் படிகத்தின் மீது.         
 
நாணல்களுக்கு இடையில்
தேனீ காய்ந்த இலைகளை நடுங்கும்.        
 
நாங்கள் கூட்டை விட்டு வெளியேறுவோம்
விடியல் டெட்ராலஜிக்காக காத்திருக்கிறது.        
 
Rigoureuse    
Faisant ciller les yeux    
Elle pénétrera le saint des saints    
En grand apparat.        
 
Moi l'enfant de mai issu d'une plaie    
Je retournerai la peau    
Pour inscrire quelques mots de Rimbaud    
 Sur le dos de la cuiller.      
 
1001