Seul au pas de porte   
 se trouver entre vivants et morts   
 கப்பலின் வில்லில்   
 couvrant un avenir incertain   
 sous les patères du vestibule   
 vêtements dépareillés   
 par l'errance obligée .   

 Claque l'oriflamme   
 le temps qui cogne   
 offre ses parenthèses   
 au crépon de nos plaies   
 sans qu'apparaissent   
 les coquelicots de l'enfance   
 mariage éternel   
 d'avant le grand chambardement .   

 Dans l'auguste fissure   
 en attente du jour   
 d'une marche lourde   
 s'en va le vieil homme   
 sur le chemin poussiéreux   
 des souvenirs à venir   
 accueil radieux    
 se détachant du trop connu .  
 
 Alors offerte   
 cet embrasement des couleurs   
 à pleines brassées   
 aspiration enchantée   
 de nos pas comptés   
 sur le gravier crissant   
 de la douce venue   
 de ton sourire .  

 
320

 பனியின் கீழ் சிவப்பு அழுக்கு  
 முடிவிலியின் கருப்புக்காக  
 vers le blanc des évènements.  

 சுவடு ஆவியாகும்  
 இயக்கத்தின் படிகத்தின் கீழ்  
 பனி விரிசல்.  

 பெரிய சைபர் எழுத்து   
 rencontrée parfois   
 மலைகளின் உள்ளே.   
 
 விளிம்பில் இழந்தது  
 குழந்தை தனது இதயத்திற்கு எதிராக  
 அழகான எண்ணங்களின் வைட்டிகம் பிழி.  

 உட்கொள்ளாமல் நுகர்தல்  
 நம்புவதற்கு உயரம் இருக்கும்  
 மற்றும் அதை அழகாக செய்ய.  

 மை இருட்டில்  
 இடம் வெற்றிடமாக உள்ளது  
 cette page de silence pure.  

 அந்துப்பூச்சிகளுக்கு  
 தடையாக புள்ளி  
 வெறும் கிளர்ச்சி செயலில் பிடிப்பு.  

 மறதியின் கருங்கற்கள் ஒலிக்கின்றன  
 பத்தியின் மேதையின் trot-menu  
 sur le lin blanc du poème.  

 Ça crisse sous les pas  
 மாயையின் நரம்புகள் குறைந்துவிட்டன  
 காற்றின் வெற்றிடத்தின் தாவலில்.  

 அட்டைகளை கலக்கவும்  
 faire un grand feu  
 காதல் என்பது டாப் டான்ஸ்.  

  ( Photo de Caroline Nivelon ) 
 
321

 
 எண்ணங்களில் இறக்கின்றனர்  
 atteindre l'autre rive  
 sans que mémoire survienne .  

 Cocher aux basques du temps  
 la sensation  
 sans que reflet ne vienne .  

 Effaroucher le pigeon  
 d'un geste lent  
 sans que poussière se mêle .  

 Écorcher le lapin des songes  
 au saut du lit  
 sans que remords parviennent .  

 Essarter la plaine  
 au souffle des animaux de trait  
 sans que fin du jour n'advienne  .  

 Moucher les bougies  
 entre pouce et index  
 sans coulure ni brûlure .  

 Élever le pavois  
 par lente ascension  
 sans les hourras de la foule  
 psalmodier quelques reflets de lumière .  


319