คลังเก็บหมวดหมู่: ปี 2021

Conversation du bout du monde

 

 Conversation du bout du monde    
 à la plume d'oie    
 deux femmes évoquent    
 le plaisir d'écrire par monts et par vaux.        
  
     - Ne diriez-vous pas ma chère    
 qu'enfants élevés à plus d'un titre    
 vers le levant de l'esprit  
 est histoire trop aride.        
  
      - Je la laisse l'éponge de l'espoir    
 à vaquer dans un bain de vagues    
 à rire des hommes-prêtres    
 en expédiant le repas du soir.        
  
       - Savez-vous que notre amie Prune
 Prune aux larges seins maternels'est exilée par manque d'expression
 quand la nausée navra le dégel.

       - Nous étions les muses de demain
 arrachées de notre terre d'origine
 et que pour dégrafer la joiอี
 un essaim d'étincelles décima le crépuscule.

       - Aujourd'hui nous sommes
 les mystificatrices en agonie
 d'orgiaques poupées de son
 que le temps attend dans sa tendresse souillée.

       - Pour que demain   
 à pleines mains sur les joues des bambins   
 être les larmes qui ne renoncent jamais   
 devant la forme étoilée du poème.   

       - Et qu'éclairent drus
  à la proue de l'ouvrage   
  les éléments disséminés de l'astre endormi
  sur l'autel des divagations.

       - Ô mères enjôleuses
  des glaciers se fracassant dans la vallée
  posez sans méprise
  votre cou contre la caresse de l'écir.

       - Retenez la voix des campagnes
  dans le vestige des bergeries
  à portée des sonnailles de fiertés
  en marche vers la Rencontre.

721 

Des cailloux dans les poches

 

Des cailloux dans les poches
la mer à l'horizon
frissons de février
sur l'herbe vrillée.

Une chance d'aller
par dessus les dodelinements
au savoir illimité
pour tant de temps passé.

Le vent a pommadé de près
les inflexions de la Comté
mamelles édentées du vieux grimoire
évoquant Sylvain en son aurore absolue.



720

Entre cul et chemise

 
 
 Entre cul et chemise    
 percevoir le percer et le voir    
 d'une dague plantée    
 dans les reins de la souvenance.        
  
 Ô mes romances    
 du jour où nous prîmes    
 chemin de traverse    
 vers les Hautes Terres    
 et que le glabre visage du chevalier Sans-Nom
 se dessina sur la paroi    
 là fût l'ouverture    
 vers le mieux-être des Écrins.        
  
 Ô père des arrimages    
 aux berges coutumières    
 vous me fûtes l'accoutumé accroc    
 de mes manques aux nuées de bronze    
 pour signifier l'à-plat des dires poétiques    
 et sa clique de mécréants    
 d'ordre et de néant affublés    
 en fertile journée.        
  
 Ô marraine    
 à la quête botanique aiguë    
 je ressasse le bien que tu me fis    
 en embarquant l'amour    
 de part et d'autre du silence des fleurs    
 sur la barque vespérale    
 de pince-mi et pince-moi    
 ambiguïté et merveille de l'éveil.        
  
  
 719 

Les bavardages du printemps

 

Au Borinage
y'a les bavardages du printemps
quand les bourgeons poussent du coude
la grisaille de l'horizon.

Remonter la boîte aux anguilles
de l'eau noire
émulsionne la berge
de traits de lumière.

Fidèle au sang de mes parents
je cherche damoiselle
pour faire l'âge venant
honneur en parentèle.

Il est des fumerolles sur le ruisseau
auxquelles confier
les yeux mi-clos
l'ombre au bal des démons.

Et si se glacent
dans les chantiers éphémères
quelque travail à perpétuité
appelons le génie de la lampe.

je me révolte parfois
et ce qui précède
est le fruit immortel
de ce qui sera en pure perte.

Aussi en passant le bras par l'écoutille
j'entends la pluie qui frisotte
avec la perle de tes yeux
mon échappée des cendres froides.

Le temps file
de tendre neige au souffle des portes
pour que mémoire s'enfle
sans coup férir à en mourir.

Que le monde soit brûlant
et les façades décrépies
n'empêche pas le chantre héréditaire
d'entourer de vaillance les sanglots.

À ne plus tirer sur la corde des saisons
mes sœurs de déraison
entrouvrent l'entrée du labyrinthe
vers le cœur des miroirs amers.

Se repais d'alliances fondatrices
le ciel aux nuages rapides
de Trancavel et ses chevaliers
au baptistère des recommandations.



718

ฟันปลอมและมีอาการคัน

 
 รอยย่นเหล่านี้ที่เรารู้    
 นำเรามากกว่าเหตุผล    
 ริ้วรอยโบท็อกซ์เหล่านั้น    
 ไม่ลางดี    
 ถ้าไม่แปลงร่าง    
 มีข้อสงสัยมากมาย    
 เพื่อแจกจ่ายพร้อมคำอธิบาย    
 จากมือสู่มือ    
 ก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าที่จำเป็น    
 ไปสู่ภพที่ยังไม่เกิด    
 เราบูชาสิ่งสรุป    
 พร้อมสิทธิพิเศษมากมายในกระเป๋า    
 เพื่อหลีกเลี่ยงความประหลาดใจ.        
  
 ฉันสารภาพว่าได้ทำให้แน่ใจว่า    
 เพื่อไม่ให้สิ่งไม่พึงประสงค์เกิดขึ้นกับฉัน.        
 ฉันสารภาพว่ามีชีวิตเล็ก ๆ    
 ในฐานะคนรักของสิ่งเล็กน้อย.        
  
 ฉันสารภาพว่าได้เล่นกับเวลาที่ผ่านไป    
 เพื่อให้ใช้งานได้นานขึ้น    
 โดยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร.        
  
 ฉันสารภาพว่าเคยอาศัยอยู่เหนือพื้นดิน    
 โดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับแผ่นดิน    
 นอกเหนือจากภาพของเอปินาล    
 ที่มีหลายรายการ    
 ตามหาหมาป่าแห่งนิทาน 
 ใครกินแพะ     
 และคิดว่าตนมีอิสระมากกว่าสุนัข.        
  
 ฉันสารภาพว่าได้เปิดกล่องแห่งจินตนาการ 
 จากฝุ่นละอองที่สะสมอยู่มาก    
 นำไปเพาะพันธุ์    
 ด้วยความสนุกสนานเสเพล    
 เพื่อกล่าวขอบคุณการหมุนวนของสัญชาตญาณ.        
  
 ฉันสารภาพว่าได้สร้างโลกขึ้นมาใหม่    
 เพียงแค่เปลี่ยนวิสัยทัศน์ของคุณ    
 ในจุดที่ไม่มีอะไรเคลื่อนไหว.        
  
 ฉันสารภาพว่าฉันเดินพ้นเขตวิกฤติ    
 ยกย่องอย่างจริงใจ    
 เพื่อเติมเต็มช่องว่างให้ฉัน    
 บนทรายดูดแห่งความไม่แน่นอน    
 โดยไม่เห็นใจแห่งความวินาศ.        
  
 ลมกระเพื่อมชายหาด    
 และวิญญาณสั่น.               
  
 การกักกันทำให้พฤติกรรมการลอกเลียนแบบนิสัยของเราลดลง.       
  
 แผ่นดินจริงย่นแผ่นดินน้อย    
 ที่ที่ฉันคิดว่าฉันอาศัยอยู่.        
  
 คานหลังคาดังเอี๊ยด    
 ไซคลอปส์หลับไป    
 ดอร์เม้าส์แทะรางวัลแห่งสงคราม    
 ในความตั้งใจสุดท้าย    
 ความเงียบเข้าปกคลุม.        
  
 สิ่งที่เราควรหลีกเลี่ยงจากกลียุคนี้ ?        
  
 จะต้องกลายพันธุ์    
 และปล่อยให้ตำแยของการให้อภัย    
 ฟันปลอมและมีอาการคัน.        
  
  
 717
   

เส้นทางของอาณาจักร

 
 
 เสียงนับพันกระจายความคิดของเราบนขอบฟ้า    
 ผ่านชีวิตไปสู่ความตาย      
 เราฝังตัวเองไว้ใต้ดิน    
 เพื่อขึ้นไปจากแกลเลอรีอันมืดมิด    
 เรื่องสีเทาของความเกลียดชังของเรา.        
  
 หัวเราะอยู่ข้างหน้า    
 ที่ที่หินมาบรรจบกับดิน    
 ซาลาแมนเดอร์กำลังง่วนอยู่กับการทำให้รูของมันสมบูรณ์แบบ    
 เข้าร่วม vair of carbuncles    
 อดีตของคุณในฐานะราชินี.        
  
 จุดสึกหรอ    
 ในมุมมองของสถานการณ์    
 ตราบใดที่เราสบตากัน    
 คว่ำแนวตั้ง    
 ในแนวนอนของงานของเรา.        
  
 อย่าอยู่ใกล้คุณอีกต่อไป    
 รอยยิ้มที่ไม่ได้รับการคุ้มกัน    
 ของเหล่าทหารที่ผ่านไปมา    
 เก็บไว้ในใบเสร็จรับเงิน    
 โมเมนตัมอันศักดิ์สิทธิ์ของเรา.        
  
 เป็นมือหนึ่ง    
 ที่เราให้อภัย    
 มุมถนนนี้ฟัง    
 เพื่อให้คนแปลกหน้า    
 คร่าเราด้วยความสูญเสียและพังทลาย.        
  
 มีเวทมนตร์    
 เพื่อตอบแทนการหลบหนีครั้งนี้    
 โดยที่ส้นเท้าติดตะแกรง    
 ลบเงาผู้ช่วย    
 หัวข้อลับของเรา.        
  
 ลองนึกภาพว่าพวกเขาเติมเต็ม    
 ถังสังกะสีนี้ตรงทางเข้าทุ่งหญ้า    
 และว่านกหัวขวานกับค้อน    
 ปะทะกับความหวังยามเย็นของเรา   
 ผู้คนจะพูดอย่างไรที่รักของฉัน.        
  
 แล้วเล่าทุกอย่างให้กันฟัง    
 ท่ามกลางมงกุฎและปลอกแขนของผู้สื่อสาร    
 มีการแลกเปลี่ยนแหวนแต่งงาน    
 การผ่านของเพลงสวดนี้    
 รอคอยที่จะอยู่ด้วยกัน.        
  
 เข้ากองคาราวาน    
 ภายใต้การควบคุมของปรมาจารย์โรงตีเหล็ก    
 บังคับผู้เอาแต่ใจ    
 เพื่อชื่นชมตัวเองในน้ำที่เอื้อมถึง    
 จนกว่าเหล็กจะแข็งตัว.        
  
 รวมฝั่งและแม่น้ำ    
 ด้วยดอกไม้กำมือใหญ่    
 เด็กน้อยผู้น่าสงสาร    
 ในแจ็คเก็ตวันอาทิตย์ของเขา    
 ยืนนิ่งอยู่กับกองไม้.        
  
 ประกอบชิ้นส่วนปริศนาเข้าด้วยกัน    
 ทำให้รอบเมืองของเรา    
 ให้เป็นเหล็กและน้ำมัน    
 ของพระคาร์ดินัลที่พเนจร    
 บนเส้นทางแห่งอาณาจักร.        
  
  
 716 

เกลียวกบฏ

 
 
 เกลียวกบฏ    
 โดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเธอ    
 ในคำอธิษฐานสีเขียว    
 ของวอเตอร์เครสที่ไม่ได้ปิดฝา    
 ตามกระแส    
 ของกระดูกที่ไม่ปะติดปะต่อกันของเรา    
 ก่อนการโทรที่ซื่อสัตย์    
 จากความคิดของเรา    
 เข้าฟรี    
 โดยไม่ต้องร้องเพลงน้ำค้างแข็ง    
 พวกกบฏบุกเข้ามา    
 ของเช้าที่ไหล    
 เสียงโลหะ    
 ที่จับหม้อ.        
  
  
 715
   

ให้มือ

 
 
 ให้มือ    
 เช้าวันหนึ่ง    
 บนขอบฟ้าที่เย็น    
 น้ำนมที่เพิ่มขึ้น    
 ที่จะต้องแสวงหา    
 ในภาคเหนือ    
 ไปจนถึงความเย็นจัด    
 ขณะสูบบุหรี่    
 ซองจดหมายแห่งความปรารถนาของเรา    
 ห่อกระดาษของขวัญ    
 โดยไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน    
 นอกเหนือจากมือนำไฟฟ้า     
 วันถัดไป.        
  
  
 714
   

งานนี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

 
 
 งานนี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย    
 ผ่านหน้าต่างที่อยู่เฉยๆ    
 ท่ามกลางแสงแดดจ้า    
 ฉันเดินไปที่ลานด้านใน    
 ตอนเล็ก ๆ ในชีวิตของฉัน    
 น้ำผึ้งหยดหนึ่ง    
 ไม่รวมหอยสังข์ของพวกเขา    
 อยู่ที่นั่น    
 ข้าวสาลีและแกลบ    
 ในความเฉลียวฉลาดแสร้งทำ    
 คนเก็บขยะ    
 ถูกลบล้างด้วยมนตราแห่งการเคลื่อนไหว    
 หลุมพรางที่ชัดเจนตามจังหวะของกระแสน้ำ    
 การจ้องมองนั้นแข็งเป็นฟอง.        
  
  
 713
   

กุหลาบแห่งความหวัง

 
 
 ตามกันไปหยอกๆ    
 ดอกกุหลาบ แห่งความหวัง    
 ที่ปลายนิ้วชี้    
 ที่ต้องการออกกฎหมาย.        
  
 ไม่มีความโรแมนติก    
 กว่าลาวาที่ไหลช้า    
 ตามเฟื่องฟ้าแห่งใจ    
 โอ้ pochade ของวัยเด็ก !        
  
 บรรเทาเมื่อสัมผัสกับบาดแผล    
 การแต่งงานที่ถูกบังคับ    
 ถูกบ่นว่าต้องเป็น    
 เมื่อเขาไปแล้ว.        
  
 คำสาบานที่แท้จริงของคืน    
 ในพระจันทร์ขึ้น    
 การพเนจรเชิญชวนให้เกิดความกลัว    
 โดยไม่มีโอกาสขัดขวาง.        
  
 ที่ยาต้มแห่งความฝัน    
 ไปจนถึงเดคาเมรอนของเส้นโค้ง    
 ที่ด้านบนของเรือใบ    
 สีแดงทำให้เลือดที่ไหลออกมายืดยาว.        
  
 ลำบากใจที่จะเป็นคู่ต่อสู้    
 ด้วยความกล้าหาญเด็ดเดี่ยว    
 งานของ imprecations    
 คือการเรียกร้องที่ยังไม่เสร็จ.        
  
 ก้าวออกจากจิตวิญญาณของคุณ    
 ทางเดินของห่าน    
 ลางสังหรณ์ของการจ้องมองที่เหนื่อยล้า    
 ของฝูงชนที่เพิ่มขึ้นในฤดูใบไม้ผลิ.        
  
 อย่าผิดพลาดเอง    
 จะมีข้าวโอ๊ตมากมาย    
 เพื่อให้ไถนาของผู้แสวงบุญ    
 ยืมตัวไปก่อความเสียหาย.        
  
 หลงทาง    
 แต่อย่าเข้าใจฉันผิด    
 ในป่าที่สวยงามของ mirlitons    
 ร่างกายเป็นลมหมดสติ.        
  
 Haruspices ที่อุทิศให้กับผู้ให้บริการ    
 พวก Lucanians กรีดร้อง    
 ด้วยความเร่งรีบ    
 เปลือกวอลนัทกระจัดกระจาย.        
  
 คนแปลกหน้าที่เดินผ่านไปมา    
 ตามการดื่มในฤดูใบไม้ผลิ    
 เราสามารถไปถึงค่ายได้    
 ได้รับผลกระทบอย่างหนักจากการปฏิเสธ.        
  
 เธอมีรสชาติเหมือนสตรอเบอร์รี่ป่า    
 สวนกุหลาบที่รักของฉัน    
 และลมที่ยกผมเปียของเธอขึ้น    
 ปล่อยให้คลื่นกระจกกรองผ่าน.        
  
  
 712