பூமி புகைந்து கொண்டிருந்தது    
en sortie d'averse.        
 
பெருவெள்ளம் அதன் சாட்டையை பிளந்தது    
ஒலிக்கும் கூழாங்கற்கள் மீது.        
 
ஒரு பார்வையின் கலங்கரை விளக்கம்     
இரவில் மூடப்பட்டது.        
 
தந்தை லூயிஸ் வாயில் குழாய்    
இங்கே காத்திருக்கும் பெஞ்சில் வந்தார்.        
 
ஈரமான உப்பு புல்    
ஒளிரும் நட்சத்திரங்களால் தன் குளம்புகளை வெட்டினான்.        
 
ஒரு ஷட்டர் அறைந்தது    
அவளது ஜன்னலில் ஃபேபி.        
 
ஒளியின் கதிர்கள்    
கடல் கோடு போட்டது.        
 
ஏழு நிற வில்    
அடிவானத்தில் உயர்ந்தது.        
 
அது தகுதியான பாடல்    
l'abbé prit son violon.        
 
ஃபானெட் அவளை நேசித்தார்    
நேராக பிரார்த்தனை வெளியே.        
 
 
641
 

மைலீனில்    
கனமான கோட் கொக்கிகள்    
on poussait la porte d'une main ferme    
pour entrer en gargote.        
 
Ça parlait fort    
அனைவரும் புகைபிடித்தனர்    
மர பெஞ்சுகளில்    
des formes s'agitaient.        
 
நெருப்பு உறுமியது    
கொப்பரையிலிருந்து நீராவி எழுந்தது    
ஒளி ஊசலாடியது    
les ombres dansaient.        
 
பின்னர் அது பாடியது     
கல்லறை    
விட்டங்களின் கீழ்    
où séchait le hareng.        
 
காலத்தின் ஆழத்திலிருந்து குரல்கள்    
ஒருவரின் வயிற்றைக் கசக்க    
சட்டசபையை கீறினார்    
des hommes de mer.        
 
ஒரு பெண்    
ஒரு மேசையிலிருந்து மற்றொன்றுக்கு    
அவரது மணற்கல் குடத்தில் இருந்து    
servait le rire et le boire.        
 
 
640
 

மரீனுக்கு இரண்டு வயது    
மற்றும் மிகவும் அழகான முகம்.        
 
அவள் விசித்திரமான ஒலிகளைக் கேட்டாள்    
de bulles de salive agrémentés.        
 
Ses sabots traînaient un peu    
trop grands pour elle.        
 
De sa sœur aînée    
ils étaient passés à ses pieds.        
 
Et la vie se déroulait douce    
dans la chaumière au chaume épais.        
 
Si l'on tirait verrou    
c'était pour le plaisir.        
 
Si porte restait ouverte    
c'est qu'il faisait beau.        
 
Et si la pluie grignotait le pas de porte    
nos yeux brillaient.        
 
Il y avait de l'amour dans l'âtre    
et de bonnes odeurs de poisson bouilli.        
 
Au retour du père    
l'on se mettait à table.        
 
Et c'est bien ainsi    
de tripoter des paroles fraîches.        
 
 
639
 

Fallait bien du courage
pour remonter du port
la brouette pleine de paniers
recouverts d'algues.
 
La roue ripait sur les encoignures
des pavés
frères et sœurs à ses côtés
dans la brume du matin.
 
ஈரம் நெருக்கமாக இருந்தது
வண்ண விசைகள்கள்
இந்த அர்த்தமற்ற வலையின்
என்று காற்று அடித்தது.
 
நுரை
நிறைய நுரை
நுண்ணிய குமிழிகளாக வெடித்தது
ரோலண்டின் தூரிகையின் கீழ்.
 
பின்னர் கருப்பு ஒரு தொடுதல்
சட்டத்தை கீழே தாக்க வந்தது
சவப்பெட்டி
ஒரு தெளிவான நினைவகம்.
 
முனை கால் மீது
முதியவரிடம் கிசுகிசு
மாலை பிரியாவிடை
அவரது வெட்டப்பட்ட காதுக்கு மேல் பேட்டை கீழே இழுத்தது.
 
 
638
 

Son nom était imprononçable    
mi ami ou quelque chose comme ça    
que l'on échangeait à la sortie du bistrot    
sans qu'une syllabe échappe de trop.        
 
Semblait belle femme cependant    
avec ses yeux bleus sous ses cheveux crépus    
à la poitrine allégorique     
sur un corps de liane.    
 
Les galets gragnolaient    
sous la houle des jours heureux    
à portée d'une verste    
nous batifolions en bord de mer.        
 
Maurice devant    
puis Raymonde à son bras    
sous la lune montante    
ouvraient le banc.        
 
D'un claquement sec    
les talons sonnaient au pavé    
de granite avéré    
sous l'envol des mouettes rieuses.        
 
Lanterne vacillait    
houppes des arbres ployaient    
pavillon claquait    
nous musardions.        
 
 
637
 

Mille baisers    
à la dérobée    
se sont envolés    
de l'arbre de Judée.        
 
Raison à cela    
la fuite des âmes    
au raz de l'onde    
par faible coefficient de marée.        
 
Il y avait là    
dans leur manteaux de cuir    
les agents de l'estran    
lanterne à la main.        
 
Au fenestron de la mesure    
la bougie vacillait    
devant la nuit tombante    
par vent d'ouest menaçant.        
 
De cinglants éclairs    
bordaient la pleine mer    
d'un haute barre de nuages    
se tordant de douleurs.        
 
Avons ramassé le panier d'osier    
remis droites nos jupes de sel    
resserré le lien de nos capelines    
et fait face.        
 
 
636
 

ஆகஸ்ட் பதினைந்தின் மறுபக்கம் போனேன்    
அனைத்து    
என் எண்ணங்கள் மற்றும் என் காதல்கள்    
ஊர்வலத்தில்    
ஹனிசக்கிளின் நறுமண விதானத்தின் கீழ்.        
 
நாங்கள் திருமணமானவர்கள்    
இன்னொரு முறை    
விழாவில் நேரம் கொடுக்கப்பட்டது போல    
நினைவுகளின் படி    
அலைக்கு ஏற்ப    
கொடி பறக்கிறது    
புயலின் அச்சுறுத்தும் சிரிப்பின் கீழ் 
உயரும் போது    
கடற்பாசியின் கடுமையான வாசனை    
சீகல்களின் அழுகையின் கீழ்    
அவர்களின் வெள்ளை சுழலுடன் விவரிக்க விரும்புகிறது    
நீர்நிலைகளில் முன் கரையில்    
நோவாவின் பேழை    
வீக்கத்தை விட    
தொலைவில்    
நிரந்தர உருட்டலுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது
வரவிருக்கும் உலகின் பிம்பங்களின் கொத்தாக.        
 
 
635

Je n'aime pas les agresseurs.  
  
Je suis monté dans la tour    
j'ai vu    
j'ai fait tomber des objets    
que je me suis empressé de retrouver    
une fois descendu.        
 
J'ai rassemblé les gens en cercle    
certains assis sur l'herbe    
d'autres allongés.        
 
பிறகு     
nous avons été dispersé par un agent de sécurité    
armé d'une caméra    
qui nous a enjoint de quitter les lieux.        
 
Je tente    
depuis le jour    
où j'ai expliqué devant l'assemblée    
qui j'étais    
et comment je voyais la vie    
de rassembler    
de retrouver les intéressés    
pour les inciter    
à faire partie de notre groupe    
accueillant les cœurs en quête de paix, d'amour et de joie
ceux à qui les lèvres brûlent.
 
 
634

Faites chanson    
du venant de vos passions.        
 
Accrochez au vertige de l'instinct    
le grouillant d'un ventre affamé.        
 
Soyez de mèche    
avec vos pas sur le gravier.        
 
Effleurez du bout des doigts    
la ridule des plages de l'esprit.        
 
Soyez alerte    
quand volent les papillons de vos ombrelles.        
 
Et puis un mot juste un mot     
l'index au travers des lèvres.        
 
Marcher marcher    
sur le devant de la trace.        
 
D'une ample brassée de fleurs    
soyez le porte-balai des nuits mutines.        
 
Etre le moussu du babillage de l'estran    
n'arrête pas la quête.        
 
Puisse le reflet de lune    
de lente remémoration    
conduire le passereau des âmes
vers la flûte printanière.        
 
 
623

Les nuages avancent    
de concert    
pommelés aux baisers de la rencontre    
se défaisant des choses feintes   
pour recomposer les scènes    
குழந்தை பருவத்தில் இருந்து    
telles galipettes    
sur la prairie aux coquelicots    
que l'ombrelle des femmes fleurs    
ponctue d'ombres et de frissons.        
 
Les nuages dansent    
sans entrave    
en inspiration blanche    
agrippés et défaits    
d'un endroit l'autre    
sous la soupente    
que les sabots pétillants    
cadenassent    
tel rêve au petit jour    
enfoui sous  les feuilles sèches du réveil.        
 
எதிர்காலம் இல்லை    
que le quart présent    
de la vigie    
plongeant son regard    
dans le moussu des contemplations    
nuages nuages    
prémices du bleu éternel    
sous la plage blonde    
de nos pas prudents    
évitant le coquillage coupant.        
 
 
632