La synchronicité est le phénomène par lequel deux événements se trouvent liés simultanément par le sens et non par la cause .

Autrement dit, la synchronicité se manifeste lorsqu’il y a une coïncidence significative entre un événement extérieur objectif et un phénomène ou un état psychique particulier sans qu’on puisse imaginer un mécanisme de causalité entre eux .

Le phénomène de synchronicité représente donc une rencontre aléatoire et simultanée de deux ou plusieurs chaînes d’événements indépendants mais ayant une forte signification pour le sujet alors sensible à la mise en résonance des deux phénomènes . C’est alors que tout prend sens .

Le sujet qui vit une synchronicité est témoin d’une irruption de sens qui apparaît comme une évidence entre des événements sans qu’il ait besoin de chercher quoi que ce soit .

Ces phénomènes ne sont pas l’aboutissement d’une réflexion intellectuelle mais d’une expérience qui provoque un grand trouble chez celui qui le vit car elle perturbe la représentation logique et rationnelle de la réalité du moment .

Carl Gustav Jung considère que notre attitude mentale d’Occidental rationaliste n’est pas la seule attitude possible qui permet de saisir une quelconque totalité ; et qu’au contraire elle est un parti pris partiel et limité qu’il conviendrait de corriger si nous voulons avancer dans notre connaissance
personnelle et la connaissance du monde .

Le lien qui relie deux événements qui à priori n’avaient que peu de chances de se rencontrer nous montre, par la mise en résonance de phénomènes concomitants, que la réalité n’est pas uniquement constituée de manifestations séparées les unes des autres .

Ce lien qui n’est pas explicable par le principe de causalité
suggère l’unicité des deux éléments en présence : l’élément physique et
l’élément psychique . Comme s’ils étaient “intriqués”, corrélés et
manifestant un ordre global .

Un vaste réseau relierait-il, non pas de façon linéaire mais sous la forme d’un
tissage invisible ces différents éléments à une totalité sous-jacente au monde
phénoménal ?

Le physicien David Bohm présuppose l’existence d’un “océan d’énergie” à
l’arrière-plan de l’univers, un arrière-plan ni matériel, ni psychique mais qui
serait transcendant . Il existerait un fond qui se trouverait bien en amont de
la matière d’une part tout autant que des profondeurs de la conscience d’autre
part ; et que cet arrière-plan serait d’une dimension infinie car ne pouvant
être embrassé ni par l’une ni par l’autre . D’où cette impression que peuvent
avoir les personnes qui vivent ces phénomènes “d’unicité de l’être” သို့မဟုတ် “d’être en sympathie” avec l’univers, de ressentir “l’unité avec le monde”, non pas avec le monde à la réalité multiple dans lequel nous nous mouvons consciemment mais avec un monde potentiel qui correspondrait au fondement éternel de notre existence .

Dans ce phénomène de synchronicité il n’y a pas d’avant ou d’après puisqu’il n’y a pas de relation causale entre les événements. Aussi cette relation a-causale ne peut que déstabiliser l’approche linéaire du temps qui structure notre vision du monde .

Pour bien comprendre ces phénomènes, il est intéressant de s’ouvrir à d’autres
façons de penser, d’être au monde dans ce qui se déploie hors toute attitude
préconçue , hors de nos atermoiements et de nos peurs .

La corrélation à distance entre l’état psychique d’une personne et un événement extérieur est un phénomène global qui nous ramène à l’intrication quantique .

Jung et Pauli convinrent que la relation causale était insuffisante pour
appréhender toute la réalité vécue . Ils en vinrent à considérer qu’existait un
lien, une correspondance, entre la psyché et la matière, et ceci à travers
“un sens préexistant”, qui dans notre espace-temps à relation a-causale permettrait de considérer la psyché et la matière comme deux facettes
complémentaires . Nous entrerions alors dans des paysages à la fois intérieurs et extérieurs où, au travers des échos lancés par la danse intemporelle de
l’univers, atteindre un monde unitaire que Jung appelle “l’Unus
Mundi”, une mystérieuse et vaste matrice d’informations où tout est en
potentiel .

Mais comment favoriser ces moments de synchronicité ?

Nous pouvons seulement y être un peu plus attentif en étant les artisans, les chercheurs, d’un autre regard sur le monde où tout semble relié, nous les “expérienceurs” d’une occasion d’ouverture au principe d’unité non-matérielle qui sous-tend notre monde phénoménologique .

197

( Oeuvre de Jean-Claude Guererro )

     Pour David Bohm, il existe deux ordres du monde : l’ordre explicite et l’ordre implicite .

L’ordre explicite est à portée de tout un chacun par des objets, des particules et des événements qui se situent dans notre espace-temps . Il caractérise des réalisations temporaires dans lesquelles les choses sont dépliées, dans le sens que chaque chose s’étend seulement dans sa propre région particulière d’espace et de temps, en dehors de zones appartenant aux autres choses . Mais ces éléments ne sont que des réalisations temporaires qui surviennent depuis un arrière-plan qui est d’ordre implicite .

L’ordre implicite, pour David Bohm, est un agencement où les formes-événements sont repliées en une plénitude totale dans une région à la fois vaste et unitaire qui sous-tend le monde explicite . Cet ordre n’est pas accessible à notre entendement commun, à nos organes sensoriels, tout en étant intuitionnellement proche de nous et surtout d’une profondeur infinie . Cet ordre implicite n’intéresse pas la plupart des scientifiques qui ne jurent que par le côté explicite de la réalité . Aussi l’ordre implicite plane-t-il comme une virtualité plausible qu’on ne saurait dévoiler qu’en présence de plus grand que soi, qu’en reconnaissance d’un monde subtil que nous avons la nécessité de chercher à investir .

Selon David Bohm, cet état d’ordre implicite existe dans tout l’univers . Quand un événement se produit et fait émerger une forme visible, cette forme ne fait que promouvoir, ne fait qu’expliciter, sous un aspect particulier et temporaire ce qu’il y a d’implicite à la source .

La nature de l’univers pourrait être alors un flux d’ondes porteuses d’informations qui se manifesteraient à certains moments, selon des conditions permettant un ajustement dans le monde explicite, et que nous considérerions comme étant la réalité . Nous retrouvons là, les mêmes caractéristiques du champ quantique, véritable matrice invisible de notre réalité qui échappe à nos notions ordinaires d’espace-temps.

196

( Jean-Claude Guerrero ရေးဆွဲသည်။ )

• 

ဗဟုသုတ .

သိရန်, ဒါက ပြင်ပကမ္ဘာ၏ အဖြစ်မှန်များကို ဘာသာပြန်ဆိုရန် အတည်ပြုပါ။. ပူးတွဲထုတ်လုပ်ရန်ဖြစ်ပါသည်။ အရာဝတ္ထု. ၎င်းသည် ပြင်ပကမ္ဘာ၏ ဒြပ်စင်တစ်ခုနှင့် တစ်ခုကြားတွင် အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက်ဖြစ်သည်။ ဒီဘာသာရပ်အတွက် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အရည်အချင်းတွေ “off us element” ငါတို့ဖြစ်တည်ခြင်းသို့, အကြောင်းအရာ တွေး, အဓိပ္ပာယ်ဖန်တီးသူ.

ကြှနျုပျတို့မှာ ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျသော မှောင်ခိုသမားများသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ဖြစ်တည်မှုကို ရာသက်ပန် အကွဲအပြဲဖြစ်စေသည်။ အောင်နိုင်.    

ယထာဘူတ ဖြစ်၏။ ထွက်ပေါ်လာသော ဒေတာတွင် ထည့်သွင်းထားသော ထုတ်ကုန်တစ်ခု, elle, ယထာဘူတ သိပ္ပံနည်းကျ. အရာဝတ္တုမှ စတင်၍ အရာဝတ္ထုကို ကျော်လွှားနိုင်သည်။ အရာဝတ္ထု၏ဖန်တီးမှု၌ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ဖြစ်လာသည်။, ဆက်စပ်မှု, အရာဝတ္ထုမပေါ်ပေါက်မီ, သတိရှိသောအကြောင်းအရာ.

တွေ့ဆုံဆွေးနွေးပွဲတစ်ခု Subject နှင့် Object အကြားတွင် တည်ရှိသည်။. Recursive logic သည် ဤနေရာတွင် အလုပ်လုပ်ပါသည်။ ; ကျွန်ုပ်တို့သည် အသိပညာနှင့် ကျွန်ုပ်တို့ထုတ်လုပ်ထားသော အရာဝတ္ထုများကို ထုတ်လုပ်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ တစ်ဦးချင်းထုတ်လုပ်ရေးတွင် တစ်ဦးချင်းစီကဲ့သို့ ပါဝင်ဆောင်ရွက်ပါ။ လူတစ်ဦးချင်းကို မွေးထုတ်ပေးသော လူ့အဖွဲ့အစည်းကို မွေးထုတ်ပေးသည်။.

ဤသို့ဖြင့်, သိရန်, အခြားသူနှင့်တွေ့ဆုံရန်ဖြစ်သည်။, မွေးဖွားစဉ်တွင် တစ်ပါးနှင့်တစ်ပါး ပေါ်လာခြင်းဖြစ်၏။ သူနှင့်အတူ,  အပြင်ဘက်သို့ တံခါးဖွင့်ရန်ဖြစ်သည်။, ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဖော်ပြဖို့ပါပဲ။. သိရန်ဆိုသည်မှာ သီအိုရီ၏ ဝိဥာဉ်၏ ဝိဥာဉ်ကို ပုံဖော်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဘာသာရပ်၏ ပုဂ္ဂလဓိဋ္ဌာန်ဇာတ်ကောင်နှင့် ပေါင်းစပ်ထားသည့် ရည်ရွယ်ချက်.

ပါရာဒိုင်း .

နို်င်ငံသည် ပါဝင်ခြင်းဖြင့် အခြေခံသဘောတရားများ သို့မဟုတ် အမျိုးအစားများကို ချိတ်ဆက်နည်း, ကွဲလွဲမှု, ဆက်စပ်မှု, ချန်လှပ်ခြင်း။, ဆက်ဆံရေးအမျိုးအစားတစ်ခုအောင်မြင်ရန် ယုတ္တိဗေဒ. ပါရာဒိုင်းသည် အခြားအရာများထက် ယုတ္တိတန်သောဆက်ဆံရေးအချို့ကို ပိုင်းခြားထားသည်။ ပုဂ္ဂိုလ်စွဲအားလုံး၌. ဤသဘောအားဖြင့် ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျကျ မရောက်နိုင်ပေ။ စကားအပြောအဆိုအပေါ် ထိန်းချုပ်လုပ်ဆောင်သော်လည်း မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ အခြေအနေများကို ဖန်တီးပေးသည်။ peroration , ဤ syllogism ၏ syllogism နှင့် ပဲ့တင်ထပ်ခြင်း၏ အနည်းကိန်း ပေါင်းစပ်မှု ရလဒ် ဖြတ်သန်းမှုအဖြစ်မှန်ဆီသို့.

နို်င်ငံအလိုက် ၎င်း၏ peremptory သည် ၎င်းကို ဖွဲ့စည်းတည်ဆောက်ပုံနှင့် ပြဿနာများကို ဖြစ်ပေါ်စေသည့် အငြင်းပွားမှုကို မီးထိုးပေးသည်။ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှုပုံစံများကို စီစဉ်ပေးသည်။. လုံးလုံးလျားလျား ပေါ်လွင်နေသည်။, သူ ထင်မြင်ယူဆချက်များကို စုဆောင်းပြီး ၎င်းတို့၏ စာရေးဆရာများကို ကျိုးကြောင်းဆီလျော်စေရန်နှင့် ပဲ့တင်ထပ်ရန် ဆင့်ခေါ်ပါသည်။ ရှေးရိုးဆန်သော ပျော်ရွှင်မှုနှင့် စွန့်စားမှု၏ နှစ်ဆသော လှုပ်ရှားမှုတွင် စိတ်ကူးစိတ်သန်း၏ဖိတ်ခေါ်မှု.

ပါရာဒိုင်း စကားပြော၏ယုတ္တိကိုထိန်းချုပ်သည်။. နှစ်ခုလုံးကို ထိန်းချုပ်ဖို့ အခွင့်အရေးတစ်ခုပါ။ မိန့်ခွန်းတစ်ခုတွင် ယုတ္တိနှင့် အဓိပ္ပါယ်မှာ အဘယ်နည်း. အဲဒါကို ခွင့်ပြုတယ်။, ၌ လွတ်လပ်မှုနှင့် တာဝန်ဝတ္တရားများသည် လူကို သူ့လက်အောက်သို့ သက်ရောက်စေပါသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်, အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အဘယ်အရာနှင့် အရာကိုကြားတွင် ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာခြင်းဖြင့်၊ မဟုတ်ပါ။, ပြီးသည်နှင့် မပြီးမြောက်ခြင်းအကြား, အပိတ်နှင့်အဖွင့်အကြား, လက်တွေ့ဘဝ၏ အခြားအဆင့်သို့ ဝင်ရောက်ပါ။.

ပါရာဒိုင်း ဗဟုသုတများစွာကို လွှမ်းခြုံထားသည်။, ၎င်း၏ အရိုးရှင်းဆုံး ရှုထောင့်မှ အဲဒါက အကြီးမားဆုံး ရှုပ်ထွေးမှုပါ။. ရှုပ်ထွေးမှု ပါရာဒိုင်းသည် လိုအပ်ပါသည်။ ပါရာဒိုင်း၏ ရိုးရှင်းမှုကို ဖော်ဆောင်နိုင်စေရန်. ပါရာဒိုင်း ရိုးရှင်းမှုသည် ဆွဲဆောင်မှုဖြင့် စကြဝဠာကို အမိန့်ပေးသည့် ပါရာဒိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ over-complication မှဖယ်ရှားရန်. ရိုးရိုးရှင်းရှင်း သည် ဒြပ်စင်တစ်ခုကို မြင်သည်နှင့် မဟုတ်ဘဲ အခြားဒြပ်စင်. ရိုးရှင်းခြင်း၏နိယာမသည် ဆက်စပ်သောအရာကို ခွဲခြားထားသည်။ (ကွဲလွဲမှု), ပြန့်ကျဲနေသောအရာကို ပေါင်းစည်းပါစေ။ (လျှော့ချရေး). နို်င်ငံ ရှုပ်ထွေးမှုအပိုင်း, သူ့, ကြောင့်ဖြစ်ရတဲ့ stupefaction မတိုင်မီခြောက်သွေ့တဲ့လှည့်ထဲမှာ အမည်မသိ, စိတ်ကူးမရသော သို့မဟုတ် လုံးဝကွဲပြားသည်။ ; မျှော်လင့်ထားသော ပြည့်စုံမှုကို ဖြစ်စေသည်။ မပြည့်စုံမှုပုံစံတွင်.

အယူဝါဒ .

အယူဝါဒ ဟူသည် ကြားနေအယူအဆ ; ၎င်းသည် အိုင်ဒီယာတစ်ခု၏ ပုံစံကို ယူဆောင်နိုင်သော စနစ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ အယူဝါဒ, ဒဿနတစ်ခု၏, သီအိုရီတစ်ခု၏. အများအပြားရှိပါတယ်။ လူ့အဖွဲ့ အစည်းများနှင့် သက်ဆိုင်သော အယူဝါဒများ, သီးနှံများဆီသို့, ရှိတယ်။ အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ကြာရှည်မည့်အသင်းအဖွဲ့များ. အယူဝါဒတည်ဆောက်ပုံများ, စုဆောင်း, ဘောင်များနှင့် ကန့်သတ်ချက်များသည် အဖွဲ့အား ၎င်း၏လုံခြုံရေးနှင့် နှစ်ဆလက်ခံမှုတွင် ကန့်သတ်ထားသည်။ လစ်ဘရယ်ဆေး. ဒီစိတ်ကူးတွေက ဘာတွေလဲ။ ; အတင်းအကြပ် “အဓိပ္ပါယ်ရှာသူ” အဘယ်အရာကိုလက်ခံနိုင်သနည်း။, ထိုးထွင်းသိမြင်ရန်, နှိမ့်ချမှုဆီသို့, မပြည့်စုံမှုဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော စည်းကမ်းမဲ့သော ပန်းတိုင်ဆီသို့, မဟုတ်ဘူး ဒြပ်စင်များ တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ကွာဟမှုနှင့် ဖြစ်ပျက်မှုများကို ပွင့်လင်းမြင်သာမှု, အဘယ်သို့ သည်နှင့်ဖြစ်လိမ့်မည်။.

အယူဝါဒ မရှိဘူး။ အခေါ်အဝေါ်၏ စကြာဝဠာသဘောအရ အကျင့်စာရိတ္တနှင့် ဘာဆိုင်သနည်း။ ; ၎င်းသည် transmoral နှင့်ဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် ကြိုးစားနေသည့် အသိဉာဏ်ကို ချိတ်ဆက်ပါ။ စိတ်ကို ကြည်လင်စေသော အပြုအမူ, နှလုံးသားနဲ့ အားလုံးကို လက်ခံတယ်။ အံ့သြစရာဘဝပုံစံ, ဆင်ခြင်တုံတရား, အသုံးမကျသော, ဖြစ်ရသည်။, ငါတို့ပြည်၌ မိုးချုန်းခြင်း၊.

ဤကုဒ်စနစ်များ အယူဝါဒတွေက ဥပဒေအထက်မှာ ဘာတွေလဲ။. သူတို့က ငါတို့ကို ဖြစ်စေချင်တယ်။ ဤကမ္ဘာသည် ပြင်ပကမ္ဘာသို့ တံခါးဖွင့်ထားစဉ်, မသက်ဆိုင်သော အရာတိုင်းအတွက်၊ အသိပညာနယ်ပယ်များ မရှိသေးပါ။ … ဒါပေမယ့် ကန့်သတ်ချက်အတွင်းမှာ လက်ရှိအယူဝါဒ.

အယူဝါဒ ; အဆိုပါ မိမိကိုယ်ကို ကတိသစ္စာပြုရန် လမ်းကြောင်း, ကိုယ့်ကိုယ်ကိုထက် သန်မာဖို့ လက်အောက်ခံလမ်း, ကျွန်ုပ်တို့၏ အမှန်တကယ်တွေးခေါ်မှုကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းဖြင့် ပေးအပ်သော အမှောင်လမ်း, အဆိုပါ ဘုံကျောင်းများ၏ အမွှေးတိုင်များပေါ်တွင် ကပ်ထားသော ခြောက်သွေ့သော ဖော်မြူလာများ၏ လမ်းကြောင်း, သွားရာလမ်း ရှင်သန်နေထိုင်နည်းမသိသူများအတွက်.

အယူဝါဒ, ၎င်း၏ အသွင်အပြင်ကို ဆုပ်ကိုင်မိသည်နှင့် တပြိုင်နက် သတိထားရန် လိုအပ်ပါသည်။ ရုပ်ပွားတော်များ – အယူဝါဒများ, ဘာသာတရားများ, အလေ့အထ, ဓလေ့ထုံးတမ်း - နှင့် ယင်း၏ တည်ထောင်မှုနှင့် ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်အပေါ် ရှုပ်ထွေးသော ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာမှုတစ်ခုက ၎င်းကို ရင်ဆိုင်နေရသည်။ ၎င်း၏ရင်းမြစ်များ, အကြောင်းအရာနှင့် အရာဝတ္တုများ ထိပ်တိုက်တွေ့သည့် နေရာဖြစ်သည်။, အကြား လူနှင့်သူ၏အရိပ်, အကောင်းနှင့်အဆိုးကြား, တစ်ခုလုံးနှင့်အစိတ်အပိုင်းများအကြား, ရေတို လွှမ်းမိုးသော တွေ့ကြုံမှုနှင့် သီဆိုသော မနက်ဖြန်များကို ဖန်တီးပါ။ သို့မဟုတ် စိတ်မပျက်စေရ။, ရေရှည်ချိန်းတွေ့ခြင်း။, သူ့အလိုလို, အားအင်တွေ အပြည့်နဲ့ အသစ်အဆန်း, အလှည့်ကျ, အလှတရား, နှလုံး, အပြစ်ကင်းမှုနှင့် ကိုယ့်လမ်းကိုယ် ကျော်တက်တယ်။.

195

 Je ne sais rien , et pourtant .
 Serait-ce ?
 Un camp de nomades campant entre mes yeux ?
 Un panneau indicateur du sens à donner à la vie?
 La piste noire des atterrissages pour un dauphin céleste ?
 Le grand fleuve de l'air ?
 Le crâne des chants de l'essentiel ?
 Un rideau rouge qui s'ouvrirait dans le mauvais sens ?
 La levée d'une fleur au désert ?
 Le mirage doux amer d'un soir de solitude ?
 La charité engendrant le parfum métallique d'une rose des sables ?
 Un amour en infinie conversation ?
 Le cri suraiguë d'une larme de cristal ?
 Une anecdote colportée entre ciel et terre ?
 Une joie éternelle sans que l'architecte intervienne ?
 Un épervier à son zénith se mirant dans une naine blanche ?
 Un ange né dans la paume de la main ?
 Une très humble et douce pensée d'amour ?
 Les pétales de la dernière étoile ?
 Un caillou et puis son double en saccades réfléchi ?
 Le jet de tous nos soucis ?
 L'entre parenthèses du visage des nuées ?
 La trace des oiseaux de passage en route vers la pensée ?
 L'émerveillement ceint de deux festivités ?
 Un "6 mars 2014" de garde ce jour ci ?
 Un caillou en son centre dissout par une comète ?
 Le ventre décharné de la patience à bout de souffle ?
 Le bruit d'un papier que l'on froisse ?
 L'anémone pulsatile d'un frais printemps ?
 Une chambre d'or en ses rideaux de tulle ?
 Une petite fille qui mange du chocolat ?
 Le maquillage enlevé au soir du grand savoir ?
 Le creuset où rejoindre sa famille d'origine ?
 Un pied dans l'au-delà et l'autre en terre ?
 Une goutte de présence entre les lèvres de l'absence ?
 Une étiquette collée par les doigts de la foi ?
 La frêle relique d'un saint ?
 Le cri égaré d'un courrier en instance ?
 Le calme d'un torrent au sortir des gorges de la montagne ?
 L'adolescent tenant contre son flanc le hérisson de son enfance ?
 Un couffin de fruits et de légumes dans l'arche de Noé ?
 Le regard mystique qui fait exister le je ne sais quoi ?
 L'incomplétude essentielle à toute perfection ?
 La lumière qui s'attarde entre deux paravents ?
 L'humble vêture de la grande vie dont nous ne savons pas grand chose ?
 Le départ. Le libre court enfin donné aux étoiles dans notre ciel intérieur ?

( Peinture d'Elianthe Dautais ) 

 194 
  

• 

A petits pas avec le temps

casquette vissée sur le devant

j’ai tendu la main aux lumières qui s’attardent

près de l’arbre-maître

à la remontée du chemin

j’ai caressé les ânes de la pâture

leur est donné le pain sec

j’ai conversation menée avec Evan et Louna

en l’éclaircie de l’encre sur le papier

à écouter le flocon de nos coeurs

Juliane ma fille

entre les sources, les fougères et le cri des mésanges

j’ai mis le coquillage à l’oreille

pour entendre mon infinie faiblesse

passante de la vie

l’orange de Noël

faite de mousses et de lichens

j’ai caressé le tronc du châtaignier

mordu la pomme

de cet hiver en passe de devenir printemps

à déchiffrer en innocence ,

l’inachevé et l’incomplétude

fleurs essentielles de la vie simple .

193