Assagi, cage ouverte de ma poche tombe le petit carnet, page ouverte .
Au feutré de l'imagination au lendemain d'un train retardé à la vaillance d'idées à transmettre au déclenchement d'une oeuvre .
Lorsque définitivement entré en rébellion s'inscrire dans la différence sans presser le pas de petit boulot en petit boulot .
Et qu'en réponse à court de souffle enchanter de traces convenues une poignée d'oreilles disertes .
Cette plaine implicite et lointaine faite de faim et d'épuisement sans nous ôter la vie nous plonge en dépendance .
Devenons l'être humain contre les démons de la permanence aptes à faire irruption et se déchaîner dès confiance revenue .
Outre l'enfermement dans la démesure au bord du gouffre de la démence , dansent l'ennui , la nausée , le marasme , la réitération toutes bestioles endimanchant la conscience .
Soyons la bonne pensée en liant l'épreuve nommée son processus reconnu avec l'émotion suscitée par l'ouverture .
Hors de l'enchevêtrement des chemins de traverse évitons le doux chant crépusculaire sortons de la cage des quolibets soyons les enfants de l'huîtrier au long bec .
Des tensions viennentd'éléments émotionnelsla chape de bétonécrase l'épi de blé. Des tensions viennentdes nouvelles réalitésau creux des vaguesune mousse superbe. Des tensions viennentau plus profond de soiun appelà davantage d'égards. Des tensions viennentlors des cycles de la natureune fraîche nuéetémoigne des migrations. Des tensions viennentquant à s'entourer d'amisne constitue que le germede la mal-gouvernance. Des tensions viennentquand les barrières du cœurcèdent et déversentl'absurde et l'indifférence. Accueillons ces tensionsqu'elles prennent placeces chevaux du désordrevenus du styx. Tendons la nappesur la table des fêtescouronnons de vrais instruments économiquesle fourmillement productif.Soyons la mèchede la rencontre des uns avec les autresen sagessesoyons le grand livre des continuités. Soyons l'appelle regard ouvrél'impossible devenu possiblele mariage de nos dispositions profondes. Soyons de traces et de lumièreen atteinte de nos butsla juste quotité disponibleà notre vie quotidienne. 251
Mon corps s'effrite à mesuredes pastilles de lumièreeffaçant la fin du parcours. Je crois aux ficelles de l'immatérielje me maintiens. J'engrange trotte-menules noisettes , les amandes et les baiesdans les forêts de l'esprit. J'accueille sourires et remuements de lèvresJe fais de tendres rencontresun collier qui se voit la nuit autour du cou. Je coupe l'herbe et le feud'une caresse de cœur et d'âmela merveille en pendentifje calme les intempestifset nourris les vautours. Je suis concerné par une filiationmoi le maillon d'entre les bergesj'observe l'inconcevable oublides paradoxes et des mythes. Ma vie est capacité à croireen l'être supérieursans que le jour s'adjoigne. Devant les pensées timoréesje propose la subversion radicaleen singulière intimité avec les persécutés. Il n'est de message pertinentque renvoyé à sa libre décisionpour peu que le démineur opère. Le marché du dimanche n'a plus coursles étals remisésentre les trognons de choux-fleursdemeure l'eau vive du nettoyage. La page est tournéeprécautionneusement nous montonsau petit matinfrère Soleildans la gerbe des instinctsvers le vif éclat de la métamorphose. 250
Se mirent à l'écart les chansons de nos grand'mères aux limites stériles n'existent que la limite hors des basses œuvres de la déréliction un chien même ne trouverait pas à redire .
Il avance et croise fente mobile devant le chemin qui défile illusoire projection des ondées du pourquoi de l'infini .
Cachée recluse dans l'ombre une personne future personne au gré de l'inexorable accaparée et bruissante de vie se pourvoit creuse sous les regards .
Elle poudroie et s'assume masselotte du désir de possession heurtant l'amuse-gueule d'une lucidité tragique au char de l'humanité .
நாக்குகள் முன் கரையை நக்கும் மேகங்கள் வாழ்க்கை அப்புறப்படுத்த முன்மொழிகின்றன சோக அலைகளின் குழியில் மூடுபனி சங்கு ஒலி .
இறந்த பன்றியின் கழுத்தில் சிவப்பு சரம் சுழல் அணிவகுப்பு அசுரர்களை ஏப்பம் விடுகிறது மனதில் கிளர்ச்சியாளர்கள் .
டெசோபிலண்ட் பாடலின் ஆர்வலர்கள் அவர்கள் எஸ்டாமினெட்டுகளின் சீரற்ற துன்பத்தை ஒழுங்கமைக்கிறார்கள் துஷ்பிரயோகத்தின் பலிபீடத்தின் மீது பயங்கரம் ஏறுகிறது வேறு இடங்களில் இருந்து வந்தவர்கள் குமட்டலை நீக்குபவர்கள் .
சிந்தனையின் சரணாகதியைப் பாடுவது அவர்கள் போகிறார்கள் வருகிறார்கள் நேர்த்தியான சடலங்களுடன் இளைஞர்கள் கட்டாய நம்பிக்கைக்கு சட்டமற்றவர் .
வழங்கப்பட்ட முகத்துடன் பெண்ணைக் கடந்து செல்லுங்கள் உறைவிடங்களுக்கு வெளியே வாழ்பவர்கள் அவள் கெஞ்சும் கைகளால் நீட்டினாள் பாதிக்கப்பட்ட சூரியனின் கண் .
நாம் நம் வார்த்தைகளை கசக்க வேண்டாம் வலுவான ஆதரவாளர்களாக இருப்போம் அதனால் இரத்த ஓட்டத்தில் தொடர்ந்து பசுமை ஆற்றல் .
அதிகாலையில் வெளியே செல்லுங்கள் எங்கள் நகரங்களின் எலிகள் தயங்கும் மின்மினிப் பூச்சிகள் எங்கள் வெறிச்சோடிய தெருக்கள் .
நரம்புகளுக்கு எதிரான நேரம் தொடுகிறது நிலையான கவனத்துடன் அனுபவித்த குற்றங்கள் சமரசத்தின் சதுப்பு நிலத்தில் .
எழுந்து நில் ஏழைகளின் நொண்டி ஒலியை வெளியிடுகின்றன பல்லில்லாதவர்களுக்கு சாபம் என்று கருப்பு தங்கம் விரக்தியடைகிறது .
வகுப்புவாத மேசையில் வினைச்சொல்லாக இருங்கள் கொலைகார வாக்கியங்களின் மரத்தில் உங்களை சூடுபடுத்துங்கள் உங்கள் விளையாட்டுகளையும் உங்கள் களிம்புகளையும் சேமிக்கவும் வெளியில் வந்து மனிதன் பெரியவன் என்று கூறுங்கள் .
எஞ்சியுள்ளவற்றைக் கண்டுபிடிக்கவும் மனதின் அதிபதிகளின் பித்தமாக இருங்கள் உருவம் எடுத்தவர்களின் கல்லறையைத் தோண்டவும் மாயையின் முன் உங்கள் வழியை கடந்து செல்லுங்கள் .
எங்களிடம் சொல்ல மீண்டும் வருகிறது வாழ்க்கையே ஆசை என்று ஒரு கிட்டார் ட்யூனில் பின்புறத்தில் உள்ள பள்ளத்தாக்கின் காதல் லில்லி .
அதனால் காகிதப் படகு பயணிக்கிறது டியூலரிஸ் படுகையில் டிசம்பரில் ஒரு மாலை உண்மைகளின் கடலில் .
நாம் இருக்கும் குழந்தை நாங்கள் இருந்த குழந்தை எங்கள் என்றென்றும் குழந்தைகளுக்காக பூமியின் உப்பாகவும் தேனாகவும் இருப்போம் .
La lumière en robe de satin fleurs frémissantes consume à petits jets de brume le vertige finissant d'une journée d'automne .
La page tournée reflète au marbre du passé le soucis trop fois béni d'un manquement à l'oubli .
S'émarge le creux des paumes sèches en caresses douces sur le rugueux de l'arbre poitrail découvert éclatée d'une ombrelle convergeant au gré des vents vers l'aube de riz ourlée .
Il est des mésanges à tête charbonnière aux pépiements crépitants sans que se lève la ridelle du char des fêtes de mariage .
Toute romance est perle rare tout sourire aux prises d'un rai de soleil se retire la nuit au cri du crapaud accoucheur .
Menuet de roses éparses s'ébrouent les coquillages de tendres processions aux extases consommées .
Reflux de la mer avant un dernier saut le béton se fissure claquent les veines de verre sous la griffe salée les ferrures gémissent les oyats divaguent ce que racontent les marins aux temps lointains des terre-neuvas morsures d'un froid tenace le vent arrache les arbres les boues emplissent les fossés les barges se soulèvent les bouées volent en gerbes d'écume le long de l'estran les vagues claquent la digue les lisses brinqueballent le sable emplit le moindre trou le ciel se fait tohu-bohu en cette feinte d'estoc les mouettes pirouettent au profond du blockhaus la nausée aux lèvres un cri inouï de silence les heures sont bulles de savon cavalcade effrénée les chevaux caracolent les galets fricassent en surplomb du bastingage corrigeant d'un trait de plume l'œil des souvenances l'ombre se fait surface les creux emplissent de leurs suçons de vase les plate-bandes de la plage naissent brisures de terre les crocs de la bête écarlate en son outrance recroquevillée et mal aimée sale et refoulée rebelle et courroucée exposée aux quatre vents n'étant plus que souffle une charogne la plaie offerte en bordure de bocage aux nervures fossiles roulent les tambours craquent les lucioles sous le talon rempart contre le bitume effondré l'amertume d'alternances noires et blanches en captation de soi la mort dans l'âme .
De part et d'autre à l'avenant d'un participe présent je fais mien தி " qu'en dira-t-on " des choses de l'esprit mais sans nuire à autrui .
D'autre part je racle les fonds de casserole en crédence je pose mon vertige sur le pas des portes j'argumente en ronds de jambe .
Je maugrée parfois sans l'ombre d'un doute mais choisis mes flèches pour qui de droit à l'envers des atermoiements .
Passé le moment de dire je crêpe de noir la nature bafouée je frissonne sous l'averse et fausse compagnie pour dire peu avec peu de traces afin de pas rouiller l'avenir .
Que dirait-on de moi à mi-mots des choses encerclées au carrefour des timbres millésimés si je m'offrais en cadence accélérée au miroir du pas de l'oie .
" Passez votre chemin , y'a rien à voir " .
Et si revenant en arrière l'homme qui pense s'inscrit dans la romance il y aurait sur le linteau de ma fermette ces mots de glaise , ces mots d'amour :
" Arrêtez-vous , prenez votre temps , y'a tout à voir ,entrez dans ma caverne cruche oreille et Saint Esprit de mon ventre en poésie rebellez-vous tapez du poing apostrophez le patron mais jamais , ô jamais , ne manquez l'écoute du verbiage des souris du lieu " .
ஒரு மலை சர்க்கஸ்அதன் வரலாற்றை உங்கள் முன் விரிவுபடுத்துகிறது .திகைப்பிலிருந்து திகைப்பு வரைஆன்மா இல்லாதவர்களாக இருங்கள் .உடம்புக்கு உடல் நோய்உடன் ஏய்ப்புஎதையும் பார்க்காத இந்த பழக்கம் .செயின்சாவுக்கு அணுக முடியாத உயரமான தேவதாரு மரங்கள்மவுஃப்ளான்களின் கஸ்தூரியை ஒட்டவும்பயணித்த பாதையில் ஒரு பிட்மினஸ் காலை .குணப்படுத்துவது எளிதானது அல்ல என்று எனக்குத் தெரியும் ,தீமையை மூலத்தால் குணப்படுத்துவதை விடபுதைகுழிகளால் நிரம்பியுள்ளது .அதன்பிறகு, மொத்தப் பிழைகளைத் தடுத்து நிறுத்துவோம்மற்ற நயவஞ்சகங்களை வெளிப்படுத்த .நம்பிக்கையற்ற வாய்ப்புகள் உள்ளனஎன்று அலையும் யோசனையின் வசீகரம் மயக்குகிறது ,மற்றும் ஆராய்ச்சியாளர் நுகர்வதற்கு ஏற்றதாக ஆக்குகிறது பூவை வளர்ப்பதை விட அதை எடுப்பது மிகவும் பொருத்தமானது.என் கையின் ஓட்டை உள்ளே மறைகிறது இந்த துக்க நாட்கள்les perles de rosée d'aujourd'hui ;transformation où les gouttes d'eau clapotentமேய்ப்பனின் கோட்டில் .உங்கள் பார்வையின் வரம்பற்ற தன்மையை அணுகவும்உங்கள் சொந்த வரம்புகளுக்கு முன்பாக நிறுத்த உங்களைத் தூண்டுகிறது .அதன் குறைகளைத் தேடுவது நல்லதுமென்மையான நுண்ணறிவின் சிறிய பக்கவாதம்பூட்டை வெடிக்க விட கண்ணுக்கு தெரியாத விஷயங்கள் ,நித்தியமாக முக்காடு போடப்படும் .Le défait d'un lit se mire dans un ciel de traîne ,உலக இன்பங்களிலிருந்து பின்னோக்கி .கூழாங்கல் பாதையில் , தாவரங்கள் மற்றும் குட்டைகள் கலக்கப்படுகின்றன ;அடிமரத்தின் தாராள புத்துணர்ச்சியில் ,நான் முன்னேறினேன் ...திடீரென்று சில கிளைகள் முறிந்தன ,கற்கள் உருண்டன ,நேரம் தடுமாறியது ,ஈரமான கிரீஸ் ரோஜாவின் வாசனை ;கரடி சரிவில் உருண்டு கொண்டிருந்தது ...ஒரு புல்டோசர் போல் தப்பி ஓடுகிறது ஒரு சோள வயல் .நான் ரிசீவர்ஷிப்பில் இருந்தேன் .கண்ணுக்குத் தெரியாததை மயக்குபவர் பெற்றெடுத்தார்அவரது நோக்கத்தில் எஞ்சியிருந்தது .அதனால் பெருமையின் தாக்கங்கள் கடந்துவிட்டன, பொறாமை, பேராசை ,பின்னர் சொந்தமான இரகசிய ஆசை என்று சக்தி வாய்ந்த , பின்னர் மீண்டும் விருப்பம் என்று அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டும் , ஆதிக்கம் செலுத்த வேண்டும் ,நுட்பமான அறிவைப் பற்றி பேச வேண்டும் மற்றும் எழுப்பப்பட்டது ,கடத்த முடியும் என்பதற்காக நமது திரட்டப்பட்ட அறிவு ,இது யாருக்கு சம்பந்தப்பட்டது , nos enfants aveuglés .ஊர்வலம் முடிவடையவில்லை ,காயமடைந்த உயிரினங்களின் முனகல்கள்அவர்களின் கிழிந்த ஆடைகளின் கீழ் வளைந்தனர்காட்டின் நான்கு மூலைகளிலிருந்தும் ஓடி வந்ததுமீளுருவாக்கம் உடல் மற்றும் இரத்தத்திற்கு .ஒன்று மற்றும் இறுதி பார்வை .நம் முன்னோர்களை அழுங்கள்மறைந்த நினைவுகளின் குழியில் .அபோகாலிப்டிக் மூச்சுகோவில்களை இடித்து தள்ளுங்கள் .அசல் சூப்முதன்மையாக ஒப்பந்தங்களை ஒருங்கிணைக்கிறது மெல்லிசை .அணுக்கள் எடுக்கும் புதிய வடிவம் அவர்களின் ஒளிக் குளியலில் .உண்மை உங்களுக்கு அப்பாற்பட்டது .அவள் காத்திருக்கிறாள் ,கொள்கையளவில் கேள்விப்படாதது ,அவள்தான் உன்னை வழிநடத்துகிறாள் .244
Dis ce que dit l'ami mon allié des frayeurs et des rebellions Souffle lèvres contre lèvres la parole phylactère montre de ses mains généreuses lesportes qui s'ouvrent .
Ne t'étonne pas il fait jour les oiseaux grésillent sous le soleil naissant nul autre ne saurait abandonner cet envol nourricier hors de toi-même .
Laisse monter la sève du profond de tes racines échange la coupe de vin jusqu'à l'ivresse nous délivrant de la raison . Saisis le talisman கேள்விகள் எதுவும் கேட்கப்படவில்லை resserre tes doigts sur le cou du démon sans le quitter des yeux .
N'est-ce-pas cet espace d'entre les êtres espace des âmes en voyage que toute chose éphémère requiert à qui sourit le cœur-cri du colibri .
