Heurtoir sur la porte Ma maison est en bois Que le gong allège . Soif de dire le son Des oraisons en pâmoison Hors l'ordre vitupéré . Mâchure de l'esprit Sous le ciel d'un cœur Impact des balles fraîches . Corridor essentiel Pour de plus amples promenades Sans rambarde pour devoir . Au creux des encensoirs Filtre le doux regard De l'enfant en devenir . Prune écrasée entre deux doigts Gant de crin mouillé Offrande aux mille bouddhas . 262
Tu ouvres l'œil tu fermes l'œil et ton doigt sacré montre le chemin இதுவரை, si proche objet sans objet nudité absolue le coloriage qui t'anime est épaisseur impénétrable . Elève - தோய் sois l'aigle glatissant cueille les grappes de la vigne éponge ton front caresse le chien qui passe . Ô homme, ô femme irradiants ensemble la mandorle des saisons . Cloches, croches, au son du tambourinaire soyons le verbe des officiants carène de la rumeur processionnaire claquement de bannière sous le linteau des entrées présence coutumière du paladin sous la coupole en quête de lumière . Il n'est d'Être réalisé que l'acrobate élevé par les hourras au sommet de son art sourcilleux devant la demande écartelé par les voix angéliques prêt à tendre son miroir concave à celui qui, au petit matin effectuera le retournement . ( Détail d'un tableau de Manon Vichy ) 261
ஓய் , குழுமம்
வாழ்க்கை எப்படி இருக்கிறது என்று நீங்களே சொல்லுங்கள்
உங்களுக்கு முன்னால் தான்
ஆச்சரியத்திற்கும் தீவிரத்திற்கும் இடையில்
ஆழம் மற்றும் லேசான தன்மை
முடக்கப்பட்டது அல்லது பிரகாசமானது
அது வரும்
அவரது இதயத்தில்
தனக்கு நெருக்கமாக இருக்க வேண்டும் .
ஓய் , குழுமம்
பூமியில் , நடப்பதற்க்கு
சதை மற்றும் ஆவி ,
காலையில் எழுந்திருக்க வேண்டும்
இரவில் படுக்கைக்குச் செல்லுங்கள்
புனித பாடல்களின் ஒத்திகையில் பங்கேற்கவும்
கவிதையின் சில பக்கங்களைப் படித்தேன்
அழகான எண்ணங்களுடன் தப்பிக்க
பூனைக்கு அதன் மருந்தை மறக்காமல் பிசைந்து கொடுங்கள்
வானிலை பார்க்க
காற்றில் உங்கள் மூக்குடன் சில படிகளை எடுங்கள்
இயற்கை வெளிப்படுவதைப் பாருங்கள்
பறவை தீவனம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளதா என்று பார்க்கவும்
இரண்டு காலை உணவு
அவருடைய வார்த்தையில் மற்றவரை ஆதரிக்கவும்
மேலும் தள்ள பரிமாற்றம்
வாழ்க்கை விஷயங்களில் பிரதிபலிப்பு
பிறகு தியானம்
குப்பையில் எடு
அஞ்சலை எடு
இன்று நாம் என்ன செய்யப் போகிறோம் என்று ஒருவருக்கொருவர் சொல்லுங்கள்
Intermarché இல் ஷாப்பிங் , தாவரவியலில் , கசாப்பு கடையில் ,
தொலைபேசி அழைப்புகள் பற்றி யோசிக்கிறேன்
" நான் சிகையலங்கார நிபுணரிடம் செல்ல வேண்டும் " .
உங்கள் உடலை கவனித்துக் கொள்ளுங்கள் ,
இந்த ஒற்றைத் தலைவலி ,
கண் முன் முக்காடு ,
காட்மஸின் இந்த பற்கள்
இந்த Dupuytren கைகளால் ,
இந்த அடைபட்ட பேசின் ,
இந்த இயக்கப்பட்ட கால்கள் .
ஓய் , குழுமம்
உன்னைப்போல் கடலில் இறங்கு
தொழில் சுமைகள் குறையும்
யாரும் அவசியம் இல்லை
தொழில் ரீதியாக விலக வேண்டும்
முன் சதுரம் இன்றியமையாததாகிறது
பூக்கும் படங்கள்
எண்ணங்களின் ஆயுதங்கள் ஒன்றிணைகின்றன
அதில் இருந்து ஏற்பாடுகள் உருவாகின்றன
படைப்புகளை வைக்க பிரேம்கள்
en déconstruction et construction de là où on est
விஷயங்களின் அர்த்தத்திற்கான தேடல் தெளிவாகிறது
பகல் கனவு ,
இனிமையான மற்றும் திகைப்பூட்டும் உணர்வுகள்
வயிற்றில் இருந்தும் இதயத்திலிருந்தும் எழும் ,
நான் பெரிய மர்மத்தை நோக்கிச் செல்ல கடமைப்பட்டிருக்கிறேன் .
ஓய் , குழுமம்
தலைவணங்க
காகிதத்தில் வரைபடம்
இரத்தத்தின் வார்த்தைகள் , புத்திசாலித்தனம்
சிறிய குறிப்பேட்டில்
இன்றைய பக்கத்திற்கு
புதிய நாளுக்கு
புதிய கற்பனைகள் இன்னும் காத்திருக்கின்றன
வழங்கப்படும் நித்தியம் போல
தன்னை மிகவும் மேலே
ஆனால் பனிமூட்டமான காலநிலையில் தெரியும்
நாய் மற்றும் ஓநாய் இடையே
சுடர் ஆன்மாவில் ஆழமாக பிரதிபலிக்கும் போது
என் நண்பன் , என் இதயம் , என் காரணமற்றது , என் மரியாதை ,
என் திருட்டுத்தனம் , என் அற்புதமான தப்பித்தல் ,
பிரசாதம் வழங்கப்பட்டது
விடியலாக
ஊக்குவிக்கும் மென்மையுடன்.
ஓய் , குழுமம்
இந்த நினைவுகள் உள்ளன , குறிப்பாக குழந்தை பருவத்தினர்
கடந்த காலத்தின் குழப்பம்
ஆயினும்கூட, இது எங்கள் கோட்டெயில்களுடன் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும்
தடயங்களின் பெரிய கூட்டம்
என்று ஏற்பாடு
பித்தத்தின் சிறிய எழுச்சியுடன்
காவலாளியின் புரிந்துகொள்ளக்கூடிய ஏக்கம் .
ஓய் , குழுமம்
பின்னர் பல விஷயங்கள் , என்கோர் ,
எல்லா திசைகளிலும் திரும்ப வேண்டும்
à faire lever la poussière de notre espace ,
கடிதத்திற்கு முன் நரகம் ,
வலுவான ஜியோடெடிக் புள்ளிகளை சரிசெய்ய ,
எதிர்கால சந்ததியினருக்கான அளவுகோல்கள் ,
பொருத்தமான இலக்கை தவறவிடக்கூடாது .
எனக்கு முன்னால் நிலம் வறண்டு போகிறது
எங்கள் காடுகளின் பீச் மற்றும் ஓக்ஸ்
ஒரு சில முட்புதர்களுக்கு வழி கொடுத்தது
மணல் எங்கள் பாபேல் கோபுரங்களின் பிளவுகளில் ஊடுருவுகிறது .
என் கைகளால் , என்னுடைய குரல் , என் தோற்றம்
உங்கள் பெயரை எழுதுகிறேன்
நீங்கள் எதிர்காலம் வருகிறது
தோய் , சுதந்திரம் , ஒளி மற்றும் இறப்பு
இரவும் பகலும் .
நான் கடைசி பழங்களை சாப்பிடுகிறேன்
அந்த சிவப்பு பெர்ரி , கருப்பு , மஞ்சள் மற்றும் பச்சை
நான் அன்பின் வண்ணங்களில் ஒரு ஹார்லெக்வின் போல வாழ்கிறேன்
பத்தி எனக்கு ஆச்சரியமா இருக்கு
இரவு முதல் பகல் வரை
மற்றும் பகலில் இருந்து இரவு வரை
குறிப்பாக வகையான , குளிர்ந்த காலநிலையில்
காலையில் எப்போது
சூரியன் உதயமாகிறது , அவரது தேன் தாள்களை பின்னுக்கு தள்ளுகிறது
முழு வான பெட்டகத்தையும் பற்றவைக்க
தன்னை விட அதிகமாக கூச்சல்
விண்வெளியின் விளிம்பில்
நிறைவேற்றப்பட்டவர்களின்
பின்னர் மழை உள்ளது
வறட்சிக்குப் பிறகு இந்த புத்தம் புதிய மழை
தூங்கும் வாசனைகளை எழுப்புகிறது
et fouette le visage d'un éventail d'odeurs
நம்பமுடியாத சந்திப்புகளின் வாக்குறுதி .
ஓய் , குழுமம்
நடைபயிற்சி
மேற்குக் காற்றால் அடிக்கப்பட்ட பீடபூமியில்
நான் விரும்பும் போது நிறுத்திவிட்டு திரும்பிச் செல்கிறேன்
கால் வலி காரணமாக
சாம்பல் மரத்தின் தண்டு மீது ஒரு காயத்தின் படி
உயர்ந்த கிளைகள் மூச்சில் நடனமாடுகின்றன
தீவிர வாசனையுடன் .
ஓய் , குழுமம்
அது ஒரு செமாஃபோர்
ஷெல் மலர்களுடன்
ஒன்றுமில்லாத கண்களை விட
உணர்கின்றன
நித்திய அலைகளின் மகத்தான வேகம்
இடைவிடாமல் தாக்குகிறது
எதிர்காலத்தின் பாறைகள்
மற்றும் மெல்லிய தடைகள்
இந்த பொருள் முழுவதும் மிகவும் மென்மையானது
நாங்கள் தள்ளுகிறோம் என்று
உங்களுக்கு முன்னும் பின்னும்
அனைத்து பக்கங்களிலும் ஒரே நேரத்தில்
ஒழுங்கிலும் ஒழுங்கிலும்
வாழ்க்கை
அவருக்கு தெரியும்
ஆரம்பம் முதல் ஆரம்பம் வரை இந்த இடைவெளி ,
இந்த உருகும் வாய்ப்புகள் ,
இந்த விடியல் அழைப்பு ,
oui , ஆனால் ஒன்றாக .
260
Un regard Du côté des marguerites Aux tiges longues Des coccinelles remontantes . Un regard En haleine d'être Du frais partage Des mots de tous les jours . Un regard De toi vers moi À pieds joints dans la flaque d'eau De moi vers toi . Un regard Venu d'ailleurs La trace d'un passereau Fuyant sa signature . Un regard Qui embrasse sa vie Et prend conscience de sa mort Comme le matador dans l'arène . Un regard De l'entre-deux Avec sa condition spirituelle Et infiniment mortelle . Un regard En sa solitude Dans ses limiteகள் Dans son ouverture . Un regard Qui n'a rien à faire Pour se contenter d'être Ce qu'on est . Un regard Qui permet de vivre Malgré les ignorances Grâce à son innocence . Un regard Qui adhère sans savoir Au souffle le vent D'où procède la lumière . Un regard Qui sauve En équilibre Du risque des cris et des pleurs . Un regard Un premier pas La foi du charbonnier Comme en passant . Un regard Si présent Qui sauve et s'expose Le temps d'une métamorphose . Un regard Qui transmet Le sable du désert À petites goulées de mystère . Un regard D'une vie l'autre Une force À soulever les montagnes . Un regard gratuit Comme la lune en plein jour Dans l'exaltation Des paupières battantes . Un regard Disponible dans l'instant Disponible à tout jamais Comme ultime ressource . Un regard Qui ne fouille pas Mais rassemble Les étoiles du matin . Un regard Tel un soleil levant Enturbanné Dans ses draps de miel . Un regard si doux Une merveille Du bout du doigt Nu retenu vécu . 259
Petite main tendue Se leva vers les cieux Pour capter le nuage errant Sans s'affubler du passé Sans les pleurs de l'arbre aux fines écorchures Sans le pas menu du chevreuil sur la feuille sèche . பிறகு , Devenu cornemuse De ses doigts de fée Laissa passer La moelle d'un son Frappant de son aile Le paralytique de la relation . Mirliton de mes pensées Face à la haine L'amour et la foi se rejoignent Joie dépouillée De toute définition Entre doute et fidélité D'une intense émotion À parcourir le chemin intérieur . Ne me transformez pas en porte battante Qui s'ouvre et se ferme à tout va Alors que le temps presse de séparer le subtil de l'éther Avant de bénir ses enfants . Ayez confiance Au parapet des circonstances Le visage de sortie d'holocauste Reflète un bonheur Grandeur du feu essentiel Sauveur de l'oubli de soi Sauveur de la confusion d'avec soi . 258
Pirouette de la lettre À l'arrivée de celle qui ne vint pas Aux commémorations des mots mordus par la dent principielle Aux safran sachant chasser les vents mauvais Aux callunes courbées sur la lande de l'enfance Aux fresques enrubannées Que dis-je ? Si je ne fabrique l'au-delà Que fais-je alors de si parcimonieux En ballerines de tendresse Aux creux des vagues amoureuses À se fâcher avec la bête À s'élever au matin gracieux Par dessus l'hypertexte des attentes clamées En chasse-patates derrière le peloton moutonnier J'erre en carême d'Être Et produis le déficit Estuaire frémissant D'un mascaret de circonstance Au marquage des dauphins En vacance du tout venant En acceptation du tout venu Griffant d'un ongle acéré Sur l'orgue basaltique Les errances parcheminées Ces questions froides En avidité de connaître Au désespoir d'avoir connu Le simple effet d'un son Au point chantre de l'église Ma jungle Mon Guernica des causes perdues Ma vaillance Ma basilique Saint-Ferjeux Mon enfant de terre et de ciel Unique élan du savetier Près de sa galoche centuriale À décrépir les monts et merveilles D'un horizon éloigné À force de rames Sur la mer Morte Et de coups de menton Contre le mur des lamentations . 257
Chromosomes Farfadets de l'aube Alter ego s'évertuant À caresser de leurs os Les murailles lasses De nos châteaux endormis . L'asphodèle se mêle Fanges et végétations ourdies Aux luxures de l'esprit Fenêtres ouvertes En pâmoison d'Etre என் உயிர் , ma tristesse . Echancrées De moellons parcimonieux Montent des tours barbares L'énuclage des ouvertures Gémissements se prolongeant Aux flexures du temps . Raison dernière Des contes de la mère l'Oye S'écroule l'orgue Des vestiges blasonnés Fêlure matricielle Au centre du baldaquin . Mémoire ma mie Recouvre de voix hilares Au déplié de l'écho La chaste offrande De nos lézardes pantelantes Ma peau mon unique . Cliquetis de l'enfance disparue Craque la chaîne générationnelle En ses espoirs ses projets Ces jets de pierres Contre l'histoire Aux maillons rouillés . Sage est notre contrée Alourdie de forêts profondes Sous l'échauguette உனக்கு நினைவிருக்கிறதா De la douceur des soirs de moisson Ma bien-aimée . Les dalles soulevées Apparaissent Rosissante rosace du néflier roi Prudent propagandiste Des fruits offerts Au meilleur d'entre nous . . Projetant d'ombre en ombre L'épée de lumière Dans l'imbroglio des poutres enchevêtrées D'avec les murs pantelants Les oiseaux piaillent Sous les effluve d'une pluie odorante . Nuits sanguinaires Entre nous traversées Les parures s'écaillent Par delà le zeste d'une frise Ma main contre ta joue Ma pomme d'été . C'est par l'allée Que nous sommes arrivés Entre les arbres encorbellés Le pied léger Le menton en godille Nous les danseurs d'une passacaille . ( Photo de Bernard Lépinay ) 256
Toute échancrure mérite ramage des doigts de chanvre écarquillent la paille de remplissage ainsi va le linéament des permissivités . Auguste admonestation faite d'une haute chaire coloriée par de petits enfants ainsi vont les pastoureaux . Assise à l'écart en réception de l'indicible la Merveille pleure son sautoir égaré au labyrinthe des mots . Les chants suivent les andantes au statut anomique ombres du siècle parcourant le gravier dominical . S'élèvent puis s'abaissent les facondes , signes et lèvres le doigt posé sur l'icône au gré des allégories psalmodiées . D'un côté montent les connaissants de l'autre atterrissent les vivants conduites de l'esprit sujettes aux occasions de croissance . Filtre à la croisée du transept en relation du cœur brisé ce puissant désir d'aimer et d'être aimé en accomplissement du grand saut promis . 255
Passent les errants de la cause ontologique le long de la longère aux pierres blanches s'arrêtent , se saluent , puis se quittent certains portent sac à dos d'autres traînent la roulette au soleil point de plantes aux feuilles ternies . Il n'est de passage que l'entre-deux des fleurs des champs en trilogie marguerites , coquelicots et bleuets près du fossé où poule blanche morte dans un reste d'eau attendre la dent du renard . Bleu est le ciel aux tulipes de sang une femme boit son thé à petites lampées sans que luisent sous le reflet de lune les doigts de Viviane . Creuse l'errance des chaises en plastique blanc au hasard d'un entretien sollicité sur la pelouse douce piquetée du roussi des feuilles mortes. Faut-il qu'il m'en souvienne de rendre hommage à ce qui nous est donné என் உயிர் mon autre vie ma romance . 254
Ce mur de sable durci
d'une luminosité déliquescente
aux ridules enchevêtrées
cachant une ville entière
et je suis à ses pieds
ombre sans corps
inscrit dans l'instant .
Tout autour de moi
un paysage désolé
pas de végétation
la terre à nu
des roches éclatées
une lumière sans relief .
L'horizon troublé
un sfumato de Léonard de Vinci
sans codicille
rien de repérable
rien ne sachant rassurer l'œil
d'avant la catastrophe .
Je suis seul
point de vie alentour
pas de vent
un souffle rauque en continu
தொலைவில்
le bruit d'une foule en marche .
La bête est là
immense derrière moi
et je suis comme anéanti
devant elle .
Elle passe sa main sur ma tête
je n'ai plus de cheveux
ses doigts sur mon visage
et je n'ai plus de visage .
Irradié
je suis anéanti
et néanmoins toujours en vie
et me montre à la tombée du jour
me nourrissant de débris alimentaires
tombés du haut du mur .
Ai-je été rejeté ?
Suis-je définitivement écarté de la cité ?
Une trappe ne va-t-elle pas s'ouvrir
au détour d'un rocher
et cet être énigmatique m'enjoindra-t-il de le suivre ?
Je le suivrai
dans le labyrinthe
éclairé par une lumière venue de nulle part .
Hâtant le pas
je trébucherai sur les aspérités du sol
craignant de le perdre de vue .
Longtemps très longtemps
nous avons marché
le long des collines renouvelées
sans cesse
telles des vagues de dunes
pour au détour
percevoir la cité des élus
son enceinte d'acier
luisante sur son promontoire
par dessus la plaine ourlée d'un crépuscule .
Mon amour !
ne retiens pas tes larmes,
pleurons .
" Tu sais
c'était le temps passé
et maintenant il y a l'enfant,
le Nouvel Etre . "
253