Il y a un demi-siècle. 
Un homme, son arrière petite fille et un jeu .
Cela se passait au début de l'été . 
Nous avions décidé de pique-niquer .

Avec son couteau usé qui ne le quittait pas, 
le vieil homme, surnommé "pépé tic-tac", tailla 
sur un chardon robuste à tige creuse
un morceau d'une vingtaine de centimètres
ayant d'un côté une terminaison simple 
et de l'autre trois bouts se rejoignant en un même nœud. 
Cela semblait une petite fourche à trois dents. 
Puis sur le même chardon il alla prélever une 
courte tige.
Avec le poinçon de son couteau il fit un trou 
au milieu de celle-ci pour ensuite l'enchasser sur la dent
médiane de la fourche de bois .
Tenant l'ensemble par son manche et le faisant 
rouler entre ses doigts, dans un sens puis dans l'autre, 
il donnait un mouvement de va et vient 
au chardon creux qui alors frappait 
alternativement les deux dents extérieures ನ
la fourche .

C'était ludique, dynamique, captivant, ಮತ್ತು 
choc répété des bois créait un son sec et mat 
rappelant quelque insecte aux élytres 
bruissantes .

Un jeu. Une culture. Du temps où les enfants 
jouaient avec des objets naturels réaménagés, 
alors portés par l'imagination au-delà de 
l'utilitaire simple, au-delà de la parodie 
réductrice du strict geste des adultes.

Se dessinait ainsi une théâtralisation 
artisanale intégrant le corps, l'âme, le cœur 
ಮತ್ತು ಮೂಲವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಆತ್ಮ ಮತ್ತು 
ಎಲ್ಲಾ ಮೂಲಗಳ ರಹಸ್ಯ ವಿಷಯಗಳನ್ನು 
représentée par la nature.

Au delà du jeu, il s'agissait aussi, ನಿಂದ 
ಹಳೆಯ ಭೇಟಿ ಮನುಷ್ಯ ಮತ್ತು ಚಿಕ್ಕ ಮಗು 
ವಸ್ತುವಿನ ಪ್ರತಿಬಿಂಬದ ಸುತ್ತ, ಕೀ ಒಂದು ಆಚರಣೆಯ 
ಒಂದು ಮೂಲಕ ಮಗು ಪ್ರವೇಶಿಸುವ ಪ್ರಾರಂಭಿಕ
ವಿಚಕ್ಷಣ ಅವನು ಹುಡುಕುತ್ತಿರುವ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಸಕ್ರಿಯ 
ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರೀತಿಯ ಉಡುಗೊರೆಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು 
l'adulte éducateur et par sa ಸ್ವಂತ ಪ್ರಯೋಗ .

ಮುದುಕ. 
Un Passeur 
rappelait la Tradition 
pour Ouvrir à la Vie. 

Puissions-nous continuer 
d'être sur un chemin 
de connaissance et de croissance
en relation avec la nature.


051