Mamour ma vie   
 aux racines mêlées   
 filtrait cette lumière   
 en fond d'allée   
 aux arbres de gratitude   
 et de puissance alliées.  
    
 Des papillons de jour   
 des papillons de nuit   
 dans leurs courses syncopées   
 dansaient l'aller-venu   
 des vives couleurs de l'Esprit   
 au son des tambours guérisseurs. 
     
 A genoux sur le seuil   
 elle tendait ses bras nus   
 paumes des mains ouvertes   
 sa chevelure lustrale   
 effaçant les derniers lambeaux de nuit   
 que le baiser de l'aube rougissait.    

  
  542

ಎಪರ್ಡು
ಕಾಡಿನ ಮೂಲಕ ಓಡಲು
l'homme se met vite en émoi
sous le murmure d'une ramure
poussée par le vent
qui de ci de là
fait vaciller la houppe des grands arbres
au regard vibrant
point de remue-ménage
juste la danse vigilante
des gardiens du seuil
dont l'œil darde
en l'avenir lustré
par maints passages
telle peau étendue sur la souche
au bouche à bouche
de mots écrus
papillons de lumière
livrés au lendemain
pourvu qu'ils sachent
du temps accompli
dire l'attente juste.
 

 540

   ಇವರಿಬ್ಬರು ಪರಸ್ಪರ ಪ್ರೀತಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿರುತ್ತಾರೆ   
 à la cantonade   
 d’âme et de gargouillis du cœur   
 s’échappent à petits jets 
 les ambages sans menottes   
 d’ailes altières   
 les passements de jambes   
 des poètes nos frères   
 nos pères nos fils   
 l’accaparée aux cieux   
 des calmes enfants de la vie simple.      
 
 Passant   
 ôte ton couvre-chef   
 il y a là de bon aloi sous les humeurs automnales
 beaucoup de silence et d’amitié.   

   
  539

 ಮಿತಿಯಲ್ಲಿ  
 ಅನ್ವೇಷಣೆ ಮತ್ತು ಅನುಮಾನ   
 ಈ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಇದೆ,   
 ಅದರ ಆಗಮನದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟತೆ.      
  
 ಮೋಡಗಳು ಕುಸಿಯಬಹುದು,   
 ಗಾಳಿ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಸಾಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ,   
 ಹೃದಯದ ಉಬ್ಬರವಿಳಿತವೂ ಇದೆ   
 qui fait vaciller l'être.      
  
 ಎಣ್ಣೆಗೆಂಪಿನ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವ ಮಳೆ   
 ಬೇರ್ ಚರ್ಮದ ಸಂಪರ್ಕದಲ್ಲಿ   
 ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ವಿದ್ಯುನ್ಮಾನಗೊಳಿಸು   
 ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಶಾಖವನ್ನು ಮೀರಿರುವುದು   
 ಮತ್ತು ಪ್ರಪಂಚದ ಕೆಳಗೆ.      
  
 ಮೊದಲಿನಂತೆ ಏನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ   
 ಹಸುಗಳು ಮೇಯುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತವೆ   
 le chien est assis entre mes jambes,   
 je suis adossé au talus de pierres,   
 tous deux sommes de garde   
 ಬೆರಗುಗೊಳಿಸುವ ಸಮಯದ ಡ್ರಾಪ್ ಡ್ರಾಪ್.      
  
 ಸಮುದ್ರದಿಂದ ಹಿಂತಿರುಗಿ   
 ಬಾಲ್ಯದ ಮುಸುಕುಗಳು.      
  
 ನಾವು ಹೊರಡಬೇಕು   
 ಹಿಂತಿರುಗಲು ಅಲ್ಲ,   
 ತೇವ ಮತ್ತು ಬೆಳಕು ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತವೆ,   
 ನಾಳೆ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲು ಇರುತ್ತದೆ.      
  
  
  538

   Ma mère de l'autre temps   
 d'où elle venait   
 je ne sais   
 peut-être de ce train   
 au dessus du viaduc   
 puis le retour en enfer chez les sœurs   
 sans Marie   
 abandonnée dans des draps souillés   
 offerte à la terreur.      
 
 Mon père silencieux et amoureux   
 s'accrochait à sa femme    
 comme au radeau de la  Méduse   
 courant joyeusement   
 derrière la carriole au sortir de la gare   
 dans la poussière de Montamizé   
 puis s'adossant contre un paillou   
 jouait de la trompette.      
 
 Ils eurent un enfant   
 les convoquant à se marier   
 le bel enfant du printemps   
 pour palier à l'entrée en guerre   
 au bout du chemin d'entre les blés   
 à cueillir le bleuet et le coquelicot   
 en tendresse et injonction   
 pour que destin advienne.      
 
 Il s'appellera Jean   
 comme cet oncle mort jeune   
 libéré des tranchées   
 et de la grippe espagnole   
 que je devais réincarner   
 vint cinq ans après   
 en ombre portée sur le seuil   
 chez mémé Danube.      
 
 Qu'en sais-je ?   
 je ne l'ai jamais vu   
 mais je le crois.      
 
 Puis une fille vint   
 à qui Lulu donna son prénom    
 alouette des champs   
 entendue en planèze   
 au paradis estival de l'Auvergne familière.      
 
 Quand le petit dernier jaillit   
 ce fût le grand chambardement   
 l'oubli du taudis de Grenelle   
 notre mère ne fût plus hagarde sauvageonne   
 à courir les chablis de son enfance   
 loin des bombardements   
 elle reprit pied   
 réagença quelques pièces du puzzle   
 et fît revenir Fifi sous son oreiller.      
 
 Ils n'ont pas été plus loin   
 les ouvriers de notre source   
 bâtie sur les ruines de familles en exil   
 ils reposent en dehors de la scène   
 sous les étoiles d'un ciel large   
 qu'il n'est pas vain de contempler   
 le soir quand le RER ébranle les tombes.      
 
 Parfois tout en haut   
 trois points lumineux nous font de l'œil   
 derrière la course des nuages   
 chantent nos morts   
 s'égaillent les vivants   
 sur leurs chemins de vie   
 enfle la rumeur d'une tornade   
 que le vent soulève   
 sur la route de Frugères   
 tel le repli des boches du Mont Mouchet   
 leur forfait accompli.   
 
 Il est temps d'étendre la nappe   
 sur l'herbe du Pradou   
 d'amener la vaisselle qui quincaille   
 dans le grand panier d'osier   
 sans oublier le vin noir tiré du tonneau   
 rire et parler haut   
 pendant que les enfants chahutent   
 que marraine prépare l'appareil photo
 et que grand'père signe d'une croix   
 le dessous de la tourte. 

          
  537
 

  Se sont rapprochés   
près du grand hêtre   
pour effacer les saisons   
en remontée des ans passés.      
 
Assis autour de la souche   
à contempler la haute ramure   
ont remisé en souvenirs   
la sente des sangliers.      
 
Puis ont prié   
pour que revienne la pluie   
sous le craquelé de la soue   
bauge des ultimes protections.      
 
Se sont enquis   
de ce que faisaient   
les dinosaures nos amis   
à culbuter les grands arbres   
alors que la plaine immense   
bruissait des cavalcades   
d'ombres menées à terme   
hors les herbages coutumiers.      
 
D'horloge point   
juste l'ombre et la lumière   
ourdissant au souffle amer   
l'ordre et la remontrance   
de nos frères les successeurs   
ivres de vie à venir   
et courant sous la futaie    
vers la clairière ceinte de torchis   
mettre en saillie   
la pierre dernière.      
 
 
 536

 
   Se ferme l'opercule du bulot   
 sur le sable   
 aux bulles savonneuses   
 caresse du temps qui passe   
 au creux des vagues lasses   
 valse lente   
 narines dilatées   
 conques marines ahanantes   
 la main effleure la levée des voiles   
 sous la vergue tendue   
 note métallique du piano   
 silence racé   
 sagace errance   
 d'avant la venue de l'ange   
 à la mine chafouine   
 sous la pluie de pétales   
 que le vent éparpille   
 mille baisers à l'encan   
 pour les pigeons de l'automne   
 brasier rassemblant   
 au sortir de l'octroi   
 l'envol clair de ce qui fût.         
  
 Mourir blanc vivre noir.      
  
  
  535

   ನಿಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದ ನೀಲಿ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ    
 par les passes sombres de la nuit   
 un œil s'est posé   
 petite flaque d'eau salée   
 sur tes lèvres ondulées   
 que le vent pousse   
 frêle caresse   
 à peigner tes cheveux bruns   
 à la base du cou   
 et franchir d'un geste   
 le fond de l'univers .

 Ô ma femme aux reins creusés
 sorcière feinte   
 danse en rond   
 au sacre de l'automne   
 je te hume   
 et me perds au lacis de tes bras et jambes.   

   
  533

   ನಾನು ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಕಂಬಳಿ ಸುತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ   
 ಕತ್ತಲ ರಾತ್ರಿಯ ಹೊರಗೆ    
 ಯಾವುದೇ ನೆಪವಿಲ್ಲ   
 ಕೇವಲ ಹಳೆಯ ಬಿಳಿ ಸೂರ್ಯನ ಸಂಗೀತ   
 ಫಲವತ್ತಾದ ಬೆನ್ನೆಲುಬು ಹೊಂದಿರುವ ಈ ಪ್ರೇಮಿ.      
 ನಾನು ನನ್ನ ಉತ್ಸಾಹವನ್ನು ಶಾಂತಗೊಳಿಸುತ್ತೇನೆ   
 ಬಿಳಿ ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಮುರಿಯದೆ   
 ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಜಾಡುಗಳಲ್ಲಿ   
 ಸೆರೆಬ್ರಲ್ ಕೋಡಿಂಗ್‌ನಿಂದ ದೂರವಿದೆ   
 ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಕೆಲವು ಅರ್ಜಿದಾರರು.      
 ನಾನು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಾರಗಳನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸುತ್ತೇನೆ   
 ಹೊಲಸು ಆಲೋಚನೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ   
 ಮತ್ತು ಡಿನ್ ಅನ್ನು ಆಂತರಿಕ ಸಂಗೀತವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತದೆ.     
 ದೈನಂದಿನ ಜೀವನದ ಹೊರಗೆ   
 ಟ್ರಾನ್ಸ್ಫಾರ್ಮರ್ ಪಾಯಿಂಟ್.    


  534