அமைதியான இரவு சுற்றிலும் புத்தகங்கள் நிறைந்தது ~ இருந்தாலும் எனக்கு இருமல். அதன் இடத்தில் பூனை சிறிய குழந்தைகள் தூங்குகிறார்கள் ~ அலாரம் கடிகாரத்தின் டிக் டோக். நான் கொட்டாவி விடுகிறேன் தோல் சந்திரனை பாட வைக்கிறது ~ உட்கார்ந்து நான் சிந்திக்கிறேன்.
எஸ்கலேட்டர் ஜன்னல் எடைகள் நேரம் கடந்தது பிரதிபலிக்கிறது நடுக்கம். எபிமரல் அடுக்கு எண்ணங்கள் சேர்ந்தன ஆர்த்தோகனல் வரிசை வீசப்பட்ட வாசனை திரவியங்கள் படிகளை பட்டியலிடுங்கள் ஆன்டிஃபோனுக்கான அணுகல் தேவதைகளால் கத்தப்பட்டது கட்டப்பட்ட தங்குமிடம் மறதியின் பிளவுகள் சங்கிலிகள் தரையில் சுரண்டும் ad hominem அதிகப்படியான.ஒரு பாடல் பின்னர் எதுவும் இல்லை வெறும் வியர்வை வேலையில் எருதுகள். 347
Amie des flux abyssaux à saute mouton de la vie en plein cœur veux-tu devenir une voix parmi les voix toi qui est bien plus que toi toi qui est métamorphose en la pulpe réticulée que la main broie pour devenir lendemain.
Passons le gué du plein et du délié devenons sang et sens du cheval sanguine de la vague à l'océan en l'accroche des désirs que le vent fait actes radicelles d'une peinture vernaculaire rencontre à la touche du jour que le chercheur abjure et morigène du père au fils fille des temps sois fidèlement ardente sur le formant de la mémoire.
Margelle des motsaux portes souterraineseffluves lassesque le vent portesage renaissancedes sons de l'enfanceprésence chériedes cerises en printempsque la dent croquemitaines dans les pochesde notre avenirsous l'ombre des platanesகதீட்ரல் சதுக்கத்தில் la morsure du froidatteignant le tréfonds de l'âmesouplementparmi les graminéesun souffle sur ta mainen descente du soleilகடந்து செல்வது போல். 345
Les mots qui nous viennentnous font être. Ils sont là, en bouche, d'encre vêtus, et labourés de près. Pourtant, telle l'abeillecette envie d'être, dans le sens du vent, au plus près du nectar, nous obligeà pousser la charrue, inexorablement, jusqu'au bout du champ, juste les mots advenus. 344
Voix d'entre les galets prise tôt une pincée de miel sur l'haleine du vent de mai.
Grande femme aux jambes fines posées en asymptote contre le cœur à l'unisson. Unique pressentiment des courtes pailles rassemblées à la dérobée au creux des vagues lasses.
Les arpèges de la guitare accompagnent d'un soupçon de couleurs armoriées le pavois des rencontres.
A foison les purpurines lèvres de mon amie du fond des bois lèvent la voix d'entre les voix. Toutes voiles dehors vers le frémissement d'un printemps en portance sous la brise.
Si ailleurs si intime au bout des doigts venir et mourir au pays qui te ressemble sous le spasme consommé Jean mon ami de l'Esprit ma croix mon cri. Sur la terre à même la poussière l'étoile reflète le chant mystérieux en fuite de par les mondes. François mon ami des entommeures mon chemin ma délivrance.
தாவரங்களின் மௌனம்~ ரயிலின் வெள்ளை நீல ஓரத்தில் காற்று வீசுகிறது என்று.
*
ஒரு மலையில் சிக்கிக்கொண்டது வீடுகளின் டோமினோ ~ பிசாசு பிழைகள்.
*
கருப்பு பறவையை கடந்து செல்லுங்கள் மேகங்களின் வாசனையில் ~ உச்சியில் போர்டிகோ.
*
மாக்பியின் கூடு en réserve rectangulaire~ வெறுப்பின் ஆதாரம்.
*
பிராஸ் சர்பென்டிஃபார்ம் ~ ஸ்னாப் வசந்த கண்ணீர் வார்த்தைகளுக்கு வெளியே.
*
அளவிடப்பட்ட கைகள் பால்கனியின் இடைவெளியில் ~ நாள் வெளிவருகிறது.
*
என் ஆன்மா ஆட்சி செய்கிறது வாழ்க்கையை தோண்டி எடுத்து சொல்லுங்கள் ~ அமைதியான மற்றும் மென்மையான தட்டச்சு.
*
இடது வலமாக கடந்து செல்லவும் காலை கார்கள் ~ கைதேராவுக்கான போர்டிங்.
*
பசுமையான கடற்கரையில் ஒரு மஞ்சள் டிரக் ஏறுகிறது ~ clameur soudaine.
*
ஓடு வேயப்பட்ட கூரையை அகற்றுதல் ~ வேறொரு இடத்தில் இருந்து ஒரு கோப்பு la courte paille.
*
அடிவாரத்தில் துத்தநாகம் அழுக்கு செங்கல் நெருப்பிடம் ~ திட்டமிடல்.
*
நோட்புக் முதல் புத்தகம் வரை la gomme sèche et dérive~ குளிர் சட்டசபை.
*
மற்றவரின் மறுப்பு சுய வெறுப்பு ஆகும் ~ ஒன்றாக இருக்கலாம். 341
Visage visage au touché de nos cœurs à portée du frêne sans geste ni parole regard élevé sommes de veille sur les photos graves et tristes à se jeter du haut de l'arbre colibri des incendies passacaille des brumes laissant paraître les veinules d'une main à décrypter le soir à la bougie les papiers d'identité jaunis que le vent éparpille devant nos yeux sans sommeil.
Ô visage unique visage du temps qui passe infante éblouie sois le réceptacle de nos pleurs திsel de notre rencontre du bâton au chardon du Job au gris à maugréer devant les bouses se mêlant aux cailloux de basalte mélange incandescent de la vigne vierge et du mur roux ô visage qu'un manquement d'esprit efface pierre plate posée au matin sur le mur du jardin souffles mêlés d'un face à face de toute éternité.
Es-tu là glissando sans dérobade à me porter sur l'onde douce lune entrevue au parloir écorce arrachée du chêne-liège se faufilant dans la foule lente passager ébloui des sentes odorantes. என் உயிர் seule au hasard d'une sortie se vit prise dans le flot des migrants ô mon âme l'altérité est une autre identité de l'autre à soi la source même des solidarités.
