Aimer ne pas direcet horizoncette couleur ,Ne pas saisir le téléphoneet te connaître que par la douleur de l'absence .La nuit , aux sources mêmesdu préjugé et du repli ,Errer par temps de pluiesous l'orage de sangà se remémorer la plainte et le reproche .Bulle d'air éternelletendons l'oreillejetons un regard autour de nous ,Accusés de finitude tristel'avenir nous concernenous les pourvoyeurs du dialogue avec l'autre .Aimer sans même offrirla marguerite et le bleuetsans même croquer le fruit des conflitssans le mot de bienveillancesans faire le premier pas .Garder en soi le souci rebelled'une malle aux souvenirsque n'ouvre la conviction cadenasséeau risque de vivre l'irréparable .En silence ,le front contre la margelle du puitsoffrir le ciel et les étoiles ,tendre la main vers le reflet vivant ,cette grâce d'être en responsabilité .267
Peindre ses fenêtres à l'encre bleue. Remiser la griffe du frêne. Suivre les gouttes d'eau tomber du toit. Montrer du doigt le faisan perché sur la clide du jardin. Puiser l'eau de la fontaine dans les seaux de zin. Remettre la barrette dans ses cheveux. Escalader le tertre exposé au vent du nord derrière la maison.
Plonger ses sabots dans la bouse fraîche. Ne pas oublier le bonnet de laine. Après l'orage faire naviguer les bateaux d'écorce de pin sur la flaque d'eau. Surprendre les grands parents évoquer au coin du feu mon père et mes oncles. Trier les lentilles dans le grand plat brun. Choisir et manger la rave piquante. S’asseoir sur la pierre sous la fenêtre aux barreaux.
Faire la feuillée dans le pradou. Ramasser l'herbe pour les lapins. Choisir le bâton. Passer la main sur le cuir rêche des vaches. Regarder leurs grands yeux tristes. எப்போதாவது, pleurer avec elles. Revenir de l'abreuvoir par la côte en tenant la queue de la Mareuille. Rappeler les chiens, Riquette et Champagne. Entendre le barrou de fer s'enfoncer dans sa coche . Monter sur la chaise prendre le fromage sous le plafond. Ouvrir le grand tiroir aux tourtes de pain. Aller tirer le vin du tonneau par dessus le trou. Cette longue marche vers l'église des dimanches. Le cadre de grand-père chargé de ses médailles militaires. Je n'ai pas su , on ne m'a pas dit. Que les grands devaient s'occuper des petits. Je pars en livraison obligatoire. La clepsydre du temps s'inverse. Silence. Cette levée de poussière provenant de la route en terre battue. Par grand vent retenir les paillets prêts à s'envoler
Enfourcher le vélo. Disparaître dans la forêt de Laroussière entre pins et genévriers. Entendre le vent parler. En cadence. L'horloge frappe le temps de son battant de laiton brillant comme un sou neuf. Ils ne se retournèrent pas quand je les appelai. Hors la brume matinale émerge la mise en demeure de nos ancêtres. La terre se craquèle. Par les anfractuosités montent les souvenirs. Je croque la pomme. Le pommier se courbe vers mon ombre. Elle parle de ces cendres répandues sur le pas des portes. Ultime cri d'amour hors les vestiaires. Sur le champ des poteaux dressés. En passe d'être le pré reverdi des futures générations.
Fleur parmi les fleurs le soleil ouvre et ferme ses corolles fraîches. La Lande de ses herbes rêches presse nos têtes contre son sein. Au loin l'estampe des montagnes. Le plomb du Cantal, le Puy Mary. Résonne l'angélus. Devant les voix qui se taisent nos doigts se joignent. Vienne le temps de changer l'eau des fleurs.
Au fripé des vaguelettes le pare-vie obscurcit la vision de coups de balai cinglants pleurent les pierres sages .
Un vent agite d'un amble puissant les membrures arbustives s’agacent des gouttes d'huile creusant les visages grimés .
Finissent prostrés les arpenteurs aux miroirs redondants , de mise en séquences , brutale est l'attaque élémentaire .
S'essuient le museau les chiens babines relevées à la croisée des chemins .
Se groupent les enfants sous la canopée forts d'une frayeur dominée .
Les sons hurlants deviennent charivari en l'effilé du rêve .
Tout se tient , les gens , les esprits de la nature , ces voix déraisonnables , l'enseignement direct . L'odeur de terre chasse la poussière , la peau ouvre ses lèvres , des nuées pisse dru le lait des dieux . Le visible devient invisible , l'invisible devient monde visible . La création est rebelle sous son masque , la création est belle , l'essence exhale un doux chant , je suis muet , la guérison opère . Une pipe allumée , j'offre mon âme , et me tiens debout , en lui , en mon intime , aux confins des morts et des vivants , juste le caprice d'être .
Ligne de partage des eauxentre l'homme et la bêtepasse le flux des pensées muettessa grosse pattepar dessus le souveniren élargissement d'êtreà effleurer la flamme unifiante .Gare au monstrepulsions et fantasmes assortisen chacun de nousoffrir la pulpe amèreau plus offrantdes passants de l'éveil .L'homme au chapeau et lunettesHarold Lloyd réincarnébredouille de ravissementla fleur en bandoulièreles onomatopéesd'une marche nuptialevers l'autre rive apparue . ( Œuvre de Sylvain Gérard . ) 264
A l'origine ,Le contact avec les puissances de l'esprit ,Une porte béante ,Un bouche à bouche avec l'éternité .Je conjure à sang fraisLe couteau dans le ventre de mon fils ,Pharaon des orages à venir .J'implore la grâceEn repli de l'enfant éteint ,Que claque le briquetAu sursaut d'une dernière nuitSans bagageAvec l'infini pour ciel de traîne ,Ma vie au creux des vagues froides ,Le crêpe du deuil ,Sur la plaine des silencesQue parcourent à petits pasLes saintes femmes .263
Heurtoir sur la porteMa maison est en boisQue le gong allège .Soif de dire le sonDes oraisons en pâmoisonHors l'ordre vitupéré .Mâchure de l'espritSous le ciel d'un cœurImpact des balles fraîches .Corridor essentielPour de plus amples promenadesSans rambarde pour devoir .Au creux des encensoirsFiltre le doux regardDe l'enfant en devenir .Prune écrasée entre deux doigtsGant de crin mouilléOffrande aux mille bouddhas .262
Tu ouvres l'œiltu fermes l'œilet ton doigt sacrémontre le cheminஇதுவரை, si procheobjet sans objetnudité absoluele coloriage qui t'animeest épaisseur impénétrable .Elève - தோய்sois l'aigle glatissantcueille les grappes de la vigneéponge ton frontcaresse le chien qui passe .Ô homme,ô femmeirradiants ensemblela mandorle des saisons .Cloches, croches,au son du tambourinairesoyons le verbe des officiantscarène de la rumeur processionnaireclaquement de bannièresous le linteau des entréesprésence coutumièredu paladin sous la coupoleen quête de lumière .Il n'est d'Être réaliséque l'acrobateélevé par les hourrasau sommet de son artsourcilleux devant la demandeécartelé par les voix angéliquesprêt à tendre son miroir concaveà celui qui, au petit matineffectuera le retournement . ( Détail d'un tableau de Manon Vichy ) 261
ஓய் , குழுமம் வாழ்க்கை எப்படி இருக்கிறது என்று நீங்களே சொல்லுங்கள் உங்களுக்கு முன்னால் தான் ஆச்சரியத்திற்கும் தீவிரத்திற்கும் இடையில் ஆழம் மற்றும் லேசான தன்மை முடக்கப்பட்டது அல்லது பிரகாசமானது அது வரும் அவரது இதயத்தில் தனக்கு நெருக்கமாக இருக்க வேண்டும் .
ஓய் , குழுமம் பூமியில் , நடப்பதற்க்கு சதை மற்றும் ஆவி , காலையில் எழுந்திருக்க வேண்டும் இரவில் படுக்கைக்குச் செல்லுங்கள் புனித பாடல்களின் ஒத்திகையில் பங்கேற்கவும் கவிதையின் சில பக்கங்களைப் படித்தேன் அழகான எண்ணங்களுடன் தப்பிக்க பூனைக்கு அதன் மருந்தை மறக்காமல் பிசைந்து கொடுங்கள் வானிலை பார்க்க காற்றில் உங்கள் மூக்குடன் சில படிகளை எடுங்கள் இயற்கை வெளிப்படுவதைப் பாருங்கள் பறவை தீவனம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளதா என்று பார்க்கவும் இரண்டு காலை உணவு அவருடைய வார்த்தையில் மற்றவரை ஆதரிக்கவும் மேலும் தள்ள பரிமாற்றம் வாழ்க்கை விஷயங்களில் பிரதிபலிப்பு பிறகு தியானம் குப்பையில் எடு அஞ்சலை எடு இன்று நாம் என்ன செய்யப் போகிறோம் என்று ஒருவருக்கொருவர் சொல்லுங்கள் Intermarché இல் ஷாப்பிங் , தாவரவியலில் , கசாப்பு கடையில் , தொலைபேசி அழைப்புகள் பற்றி யோசிக்கிறேன் " நான் சிகையலங்கார நிபுணரிடம் செல்ல வேண்டும் " .
உங்கள் உடலை கவனித்துக் கொள்ளுங்கள் , இந்த ஒற்றைத் தலைவலி , கண் முன் முக்காடு , காட்மஸின் இந்த பற்கள் இந்த Dupuytren கைகளால் , இந்த அடைபட்ட பேசின் , இந்த இயக்கப்பட்ட கால்கள் .
ஓய் , குழுமம் உன்னைப்போல் கடலில் இறங்கு தொழில் சுமைகள் குறையும் யாரும் அவசியம் இல்லை தொழில் ரீதியாக விலக வேண்டும் முன் சதுரம் இன்றியமையாததாகிறது பூக்கும் படங்கள் எண்ணங்களின் ஆயுதங்கள் ஒன்றிணைகின்றன அதில் இருந்து ஏற்பாடுகள் உருவாகின்றன படைப்புகளை வைக்க பிரேம்கள் en déconstruction et construction de là où on est விஷயங்களின் அர்த்தத்திற்கான தேடல் தெளிவாகிறது பகல் கனவு , இனிமையான மற்றும் திகைப்பூட்டும் உணர்வுகள் வயிற்றில் இருந்தும் இதயத்திலிருந்தும் எழும் , நான் பெரிய மர்மத்தை நோக்கிச் செல்ல கடமைப்பட்டிருக்கிறேன் .
ஓய் , குழுமம் தலைவணங்க காகிதத்தில் வரைபடம் இரத்தத்தின் வார்த்தைகள் , புத்திசாலித்தனம் சிறிய குறிப்பேட்டில் இன்றைய பக்கத்திற்கு புதிய நாளுக்கு புதிய கற்பனைகள் இன்னும் காத்திருக்கின்றன வழங்கப்படும் நித்தியம் போல தன்னை மிகவும் மேலே ஆனால் பனிமூட்டமான காலநிலையில் தெரியும் நாய் மற்றும் ஓநாய் இடையே சுடர் ஆன்மாவில் ஆழமாக பிரதிபலிக்கும் போது என் நண்பன் , என் இதயம் , என் காரணமற்றது , என் மரியாதை , என் திருட்டுத்தனம் , என் அற்புதமான தப்பித்தல் , பிரசாதம் வழங்கப்பட்டது விடியலாக ஊக்குவிக்கும் மென்மையுடன்.
ஓய் , குழுமம் இந்த நினைவுகள் உள்ளன , குறிப்பாக குழந்தை பருவத்தினர் கடந்த காலத்தின் குழப்பம் ஆயினும்கூட, இது எங்கள் கோட்டெயில்களுடன் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் தடயங்களின் பெரிய கூட்டம் என்று ஏற்பாடு பித்தத்தின் சிறிய எழுச்சியுடன் காவலாளியின் புரிந்துகொள்ளக்கூடிய ஏக்கம் .
ஓய் , குழுமம் பின்னர் பல விஷயங்கள் , என்கோர் , எல்லா திசைகளிலும் திரும்ப வேண்டும் à faire lever la poussière de notre espace , கடிதத்திற்கு முன் நரகம் , வலுவான ஜியோடெடிக் புள்ளிகளை சரிசெய்ய , எதிர்கால சந்ததியினருக்கான அளவுகோல்கள் , பொருத்தமான இலக்கை தவறவிடக்கூடாது .
எனக்கு முன்னால் நிலம் வறண்டு போகிறது எங்கள் காடுகளின் பீச் மற்றும் ஓக்ஸ் ஒரு சில முட்புதர்களுக்கு வழி கொடுத்தது மணல் எங்கள் பாபேல் கோபுரங்களின் பிளவுகளில் ஊடுருவுகிறது .
என் கைகளால் , என்னுடைய குரல் , என் தோற்றம் உங்கள் பெயரை எழுதுகிறேன் நீங்கள் எதிர்காலம் வருகிறது தோய் , சுதந்திரம் , ஒளி மற்றும் இறப்பு இரவும் பகலும் .
நான் கடைசி பழங்களை சாப்பிடுகிறேன் அந்த சிவப்பு பெர்ரி , கருப்பு , மஞ்சள் மற்றும் பச்சை நான் அன்பின் வண்ணங்களில் ஒரு ஹார்லெக்வின் போல வாழ்கிறேன் பத்தி எனக்கு ஆச்சரியமா இருக்கு இரவு முதல் பகல் வரை மற்றும் பகலில் இருந்து இரவு வரை குறிப்பாக வகையான , குளிர்ந்த காலநிலையில் காலையில் எப்போது சூரியன் உதயமாகிறது , அவரது தேன் தாள்களை பின்னுக்கு தள்ளுகிறது முழு வான பெட்டகத்தையும் பற்றவைக்க தன்னை விட அதிகமாக கூச்சல் விண்வெளியின் விளிம்பில் நிறைவேற்றப்பட்டவர்களின் பின்னர் மழை உள்ளது வறட்சிக்குப் பிறகு இந்த புத்தம் புதிய மழை தூங்கும் வாசனைகளை எழுப்புகிறது et fouette le visage d'un éventail d'odeurs நம்பமுடியாத சந்திப்புகளின் வாக்குறுதி .
ஓய் , குழுமம் நடைபயிற்சி மேற்குக் காற்றால் அடிக்கப்பட்ட பீடபூமியில் நான் விரும்பும் போது நிறுத்திவிட்டு திரும்பிச் செல்கிறேன் கால் வலி காரணமாக சாம்பல் மரத்தின் தண்டு மீது ஒரு காயத்தின் படி உயர்ந்த கிளைகள் மூச்சில் நடனமாடுகின்றன தீவிர வாசனையுடன் .
ஓய் , குழுமம் அது ஒரு செமாஃபோர் ஷெல் மலர்களுடன் ஒன்றுமில்லாத கண்களை விட உணர்கின்றன நித்திய அலைகளின் மகத்தான வேகம் இடைவிடாமல் தாக்குகிறது எதிர்காலத்தின் பாறைகள் மற்றும் மெல்லிய தடைகள் இந்த பொருள் முழுவதும் மிகவும் மென்மையானது நாங்கள் தள்ளுகிறோம் என்று உங்களுக்கு முன்னும் பின்னும் அனைத்து பக்கங்களிலும் ஒரே நேரத்தில் ஒழுங்கிலும் ஒழுங்கிலும் வாழ்க்கை அவருக்கு தெரியும் ஆரம்பம் முதல் ஆரம்பம் வரை இந்த இடைவெளி , இந்த உருகும் வாய்ப்புகள் , இந்த விடியல் அழைப்பு , oui , ஆனால் ஒன்றாக .
Un regardDu côté des margueritesAux tiges longuesDes coccinelles remontantes .Un regardEn haleine d'êtreDu frais partageDes mots de tous les jours .Un regardDe toi vers moiÀ pieds joints dans la flaque d'eauDe moi vers toi .Un regardVenu d'ailleursLa trace d'un passereauFuyant sa signature .Un regardQui embrasse sa vieEt prend conscience de sa mortComme le matador dans l'arène .Un regardDe l'entre-deuxAvec sa condition spirituelleEt infiniment mortelle .Un regardEn sa solitudeDans ses limiteகள்
Dans son ouverture .Un regardQui n'a rien à fairePour se contenter d'êtreCe qu'on est .Un regardQui permet de vivreMalgré les ignorancesGrâce à son innocence .Un regardQui adhère sans savoirAu souffle le ventD'où procède la lumière .Un regardQui sauveEn équilibreDu risque des cris et des pleurs .Un regardUn premier pasLa foi du charbonnierComme en passant .Un regardSi présentQui sauve et s'exposeLe temps d'une métamorphose .Un regardQui transmetLe sable du désertÀ petites goulées de mystère .Un regardD'une vie l'autreUne forceÀ soulever les montagnes .Un regard gratuitComme la lune en plein jourDans l'exaltationDes paupières battantes .Un regardDisponible dans l'instantDisponible à tout jamaisComme ultime ressource .Un regardQui ne fouille pasMais rassembleLes étoiles du matin .Un regardTel un soleil levantEnturbannéDans ses draps de miel .Un regard si douxUne merveilleDu bout du doigtNu retenu vécu .259
Petite main tendueSe leva vers les cieuxPour capter le nuage errantSans s'affubler du passéSans les pleurs de l'arbre aux fines écorchuresSans le pas menu du chevreuil sur la feuille sèche .பிறகு , Devenu cornemuseDe ses doigts de féeLaissa passerLa moelle d'un sonFrappant de son aileLe paralytique de la relation .Mirliton de mes penséesFace à la haineL'amour et la foi se rejoignentJoie dépouilléeDe toute définitionEntre doute et fidélitéD'une intense émotionÀ parcourir le chemin intérieur .Ne me transformez pas en porte battanteQui s'ouvre et se ferme à tout vaAlors que le temps presse de séparer le subtil de l'étherAvant de bénir ses enfants .Ayez confianceAu parapet des circonstancesLe visage de sortie d'holocausteReflète un bonheurGrandeur du feu essentielSauveur de l'oubli de soiSauveur de la confusion d'avec soi .258
