விளக்கு வகை ரோஜா-கன்னங்கள் Sourire étoilé éclaire les entrailles சரிகை முகம் பால் தெளிக்கப்படுகிறது தோள்பட்டைக்கு எதிரான மென்மை பூனை உங்கள் கழுத்தில் சுற்றிக் கொள்கிறது. இலையற்ற மரம் le rouge ronge les lèvres சிறிய உலர் கர்னல் என்று பார்வை பிடிக்கிறது அவிழ்க்கப்பட்ட முடி பழுத்த வயிற்றுடன் செம்பருத்தி அரிப்பு பலிபீடத்தின் முன் அணிய வேண்டும் நல்ல பெண்களின் குரல் மேலெழும்புதல் ஒளிபுகா கண்ணாடிகள் ஒரு அணைப்புடன் மணலில் மண்டியிடுங்கள் முகம் கீழே கல்லாக அழுக வானத்தில் நட்சத்திர பங்கு d'une gymnopédie.
என் மகள் என்னுடைய சின்னஞ்சிறிய ஒன்று என் நித்திய குழந்தை கார்மைன் மீண்டும் என் புளுபெர்ரி குழந்தை நான் அவனுடைய தாயின் வயிற்றில் இருந்து பறித்தேன் என்று. அப்போது அண்ணன் வந்தான். நான் கோட்டையை விட்டு வெளியேறினேன் மற்றொரு மனிதனின் விருப்பத்தின் பேரில் சிதறிய கால்களை மட்டும் வைத்து யாருடைய உடலை நான் மறுசீரமைத்தேன் விழுந்த ஒசைரிஸ் ஒரு சில வார இறுதிகள் அறியாததற்கு மன்னிக்கவும் நெருப்பிடம் வெப்பத்தை வைத்திருங்கள் என் பயனற்ற கைகளில் மெல்லிய தூசி que le vent porteவருத்தத்தின் நீண்ட நடைபாதைக்கு. பின்னர் வெண்கல கதவுகள் திறந்தன குளிர்ந்த சுவர்களில் சில இரத்தக்களரி அடையாளங்கள் நான் முன்னேறினேன் உணர்தல் மறுபுறம் மின்னும் விளக்குகள் உயரமான காடுகளுக்கு அப்பால் de mes passions en déraison. ரயில் இலவச மண்டலத்திற்குள் நுழைந்தது பிரேக்குகள் சத்தமிட்டன நீராவி ஜெட்ஷட்டர் ஜன்னல்களை மங்கலாக்கியது. ஒரு மௌனம் வந்தது காகங்கள் குரைத்தன des voix hurlaient. எல்லைக் கோடு கடந்துவிட்டது முன்பு போல் எதுவும் இருக்காது என்று எனக்குத் தெரியும். சில தவறான நோக்கங்கள் உங்கள் கோரிக்கைகளுக்கு பதிலளிக்க முடியவில்லை மீண்டும் வீட்டிற்கு இளஞ்சிவப்பு காகிதத்தில் குழந்தைத்தனமான கையெழுத்து கண்களுக்கு தெரியவில்லை ஒரு மலைப்பாதையில் என் தூக்கமில்லாத இரவுகளை பகிர்ந்து கொள்கிறேன் விநியோகத்தில் நட்சத்திரங்கள் மற்றும் சந்திரன் நாய் கோட்டெயில்களில் ஒட்டிக்கொண்டது திரும்பிப் பார்க்காமல் நான் சென்றேன். மூவர்ண ரிப்பன் கடந்தது பந்தயம் முடிந்தது அலைந்து திரியும் தளம் நான் தாய் பூமியைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டியிருந்தது மறுசுழற்சிக்கு தயாராக இருக்கும் அணுக்களை கலக்கிறது. நான் எழுவேன் காற்று குளிர்ச்சியாக இருக்கும் இதயம் இரத்தம் வரும் அடிச்சுவடுகள் அழுத்தும் வளர்ந்து வரும் துணையை கண்டுபிடிக்க ஆர்டர் செய்ய நினைவு அழைப்பு என் நண்பன் இரட்டை மலர்களின் கிரீடத்தை என்னிடம் ஒப்படைத்தார் மாண்டோர்லாவில் என் மகள் என்னுடைய சின்னஞ்சிறிய ஒன்று என் நித்திய குழந்தைma bleuetteநான் அவள் தாயின் வயிற்றில் இருந்து கூட்டி வந்தேன் என்று மகிழ்ச்சியின் ஒரு நாள். 351
அழைப்பு கொம்புகளுக்கு கூழாங்கற்கள் பித்தளை வாயில்களுக்கு எதிராக வீசப்பட்டன மலை வார்த்தையை உறைய வைக்கிறது.
தழுவல்களிலிருந்து சம தூரம் அளவீட்டு உந்துதல் மற்றும் அளவு வேலைநிறுத்தங்கள் நிழல் வராமல். உன் துணியில் ரத்தம் இறுக்கமான சரிகைகள் கட்டாய அணிவகுப்பு நடத்துவார்கள். சந்திரனை உயர்த்துங்கள் நகங்களில் கடல் அம்பர். உங்கள் படிகள் பாதையின் விளிம்பைப் பின்பற்றுகின்றன சிறிய கூழாங்கற்கள் unscrew எண்ணங்கள் ஹார்சாக்கிலிருந்து வெளியேறுகின்றன.
உங்கள் பிரேக்குகளை கடிக்கவும் ebbing பொறிகளின் brimborion இருக்கும் மழையில் உயரமாக இருக்கும். துறந்து என்னிடம் வா மூல புல்வெளிகளின் காலுனம் கைப்பற்ற முன்வந்தது.
அமைதியான இரவு சுற்றிலும் புத்தகங்கள் நிறைந்தது ~ இருந்தாலும் எனக்கு இருமல். அதன் இடத்தில் பூனை சிறிய குழந்தைகள் தூங்குகிறார்கள் ~ அலாரம் கடிகாரத்தின் டிக் டோக். நான் கொட்டாவி விடுகிறேன் தோல் சந்திரனை பாட வைக்கிறது ~ உட்கார்ந்து நான் சிந்திக்கிறேன்.
எஸ்கலேட்டர் ஜன்னல் எடைகள் நேரம் கடந்தது பிரதிபலிக்கிறது நடுக்கம். எபிமரல் அடுக்கு எண்ணங்கள் சேர்ந்தன ஆர்த்தோகனல் வரிசை வீசப்பட்ட வாசனை திரவியங்கள் படிகளை பட்டியலிடுங்கள் ஆன்டிஃபோனுக்கான அணுகல் தேவதைகளால் கத்தப்பட்டது கட்டப்பட்ட தங்குமிடம் மறதியின் பிளவுகள் சங்கிலிகள் தரையில் சுரண்டும் ad hominem அதிகப்படியான.ஒரு பாடல் பின்னர் எதுவும் இல்லை வெறும் வியர்வை வேலையில் எருதுகள். 347
Amie des flux abyssaux à saute mouton de la vie en plein cœur veux-tu devenir une voix parmi les voix toi qui est bien plus que toi toi qui est métamorphose en la pulpe réticulée que la main broie pour devenir lendemain.
Passons le gué du plein et du délié devenons sang et sens du cheval sanguine de la vague à l'océan en l'accroche des désirs que le vent fait actes radicelles d'une peinture vernaculaire rencontre à la touche du jour que le chercheur abjure et morigène du père au fils fille des temps sois fidèlement ardente sur le formant de la mémoire.
Margelle des motsaux portes souterraineseffluves lassesque le vent portesage renaissancedes sons de l'enfanceprésence chériedes cerises en printempsque la dent croquemitaines dans les pochesde notre avenirsous l'ombre des platanesகதீட்ரல் சதுக்கத்தில் la morsure du froidatteignant le tréfonds de l'âmesouplementparmi les graminéesun souffle sur ta mainen descente du soleilகடந்து செல்வது போல். 345
Les mots qui nous viennentnous font être. Ils sont là, en bouche, d'encre vêtus, et labourés de près. Pourtant, telle l'abeillecette envie d'être, dans le sens du vent, au plus près du nectar, nous obligeà pousser la charrue, inexorablement, jusqu'au bout du champ, juste les mots advenus. 344
Voix d'entre les galets prise tôt une pincée de miel sur l'haleine du vent de mai.
Grande femme aux jambes fines posées en asymptote contre le cœur à l'unisson. Unique pressentiment des courtes pailles rassemblées à la dérobée au creux des vagues lasses.
Les arpèges de la guitare accompagnent d'un soupçon de couleurs armoriées le pavois des rencontres.
A foison les purpurines lèvres de mon amie du fond des bois lèvent la voix d'entre les voix. Toutes voiles dehors vers le frémissement d'un printemps en portance sous la brise.
