Elle a vol à voilede ses yeux à ciel ouvertcaressé les monts et les vallons. Elle a lessivéde ses pleurs les continentsà faire déborder les océans. Elle a marché sur les brisures du tempseffondrement soudainde trou noir en trou noir. Elle a secoué les nuages et les maréesaux quatre points cardinauxde la sainte alliance. Elle caresse les étoilesau vent solaire d'un excès de lumièresans que l'ombre la pénètre. Elle est visité par des corpsde gaz de roches et de ventpour mourir et renaître. Elle rafraîchit d'une once de hasardles élans de la cause premièreessence même de l'homme. Elle est l'ancrage sagede l'existant et du surnatureldanse et passage d'un silence sensé. Elle est boule et tourneen élipse sur elle-mêmechemin à l'issue mystérieuse. Nulle oreille ne l'entenddraperie aux ajours lumineuxenchâssée dans son offrande. Terre ô ma terremère la terre est belleterre ô ma terre. 390
Si menues les mains de Marieque l'orgue émet le chant des oiseauxgazouillis d'entre les voilesde la montée vers l'aube. Sur l'âne musicienj'ai mesuré du regardla distance du moi au soiune pichenette d'éternité. De crânes à même le sableಪಾಯಿಂಟ್ l'obsidienne par contrese lamentant d'ordres laissés là. Noire de peau et blanc d'écumedans l'encadrement de la fenêtreune fumée s'élèvedouce et tracassière. Ils sont beaux et bonsles chants de l'Êtreoutres ouvertes des enfants d'Emmaüslibres d'angoisse et de néant. Caresse d'ombresur le gril du soleild'une quête danse l'amourà l'avenant. 389
Ces mains qui ne ressemblent à rienpas même à la plaie se refermant. Cette embrasure de porte franchiepour respiration se faire forte. Ce regard si lointainsans que lève le voilelà contre l'épaulecadrage des jours tristesà contempler les fusains de Sylvainrevenus à flotsnausée au court-bouillonles cafards de la mémoirecrachotant leurs déjectionsau rythme d'une cigarette. La fenêtre était ouverteles mouettes tournoyaientle vent suça la moelle des osune dernière foispuiser l'eau du puits de la Vieilleun bruit derrière la porteje savais qu'il ne viendrait pasmâchuré au vertige de l'oublidu vent dans les venellesà encorner le diableet s'y mirermousse douceau limon des jours fertilesune bougie sur le devantune lanterne à l'arrière. 388
Bâtir pour ne plus avoir à devenir. Ignorer les morsures quotidiennes pour plus de légèreté dans l'élévation. Savoir recueillir le reste des échecs en démarche de conscience.
Etre le loup en lisière et feindre d'ignorer le barbelé des grandes plaines. Écarquiller les yeux devant l'expansion du vent d'ouest.
A l'aube se séparer des preuves de lune pour marcher vers la lumière. Économiser la chandelle sans que brûle le bûcher des souvenirs.
Sacraliser la myopie intérieure au linge froissé des nuits de repli.
Savoir tourner la roue pour que s'épande le sable.
Se lever encore et encore malgré les plaies de l'enfance.
Devenir perle trouée avant que le sel ne te ronge.
Une nuit en tendressed'élans pulvériséeles feuilles d'automneorchestrent la retombée sur terre. Du bruit dans la lessiveuseune clé par inadvertancelaissée dans la pocheun oubli pour trop peu dire. A niveause mettre céanset puis rienun rayon de soleil par le volet à claire-voie. Partir tout doucementpapillonnant au gré du ventsans ressentimentjuste un œillet entre les dents. Asseoir son arrivéesur la pierre dure de l'entréesous les barreaux de la fenêtreÔ Mère Grand ! 387
ಎಂದು, ಪೆರ್ಡಸ್ Dans la frilosité des avancées technologiquesCoups de gueule contre le mur des incompréhensionsSe lient et se délientLes bonnes raisonsAu sens giratoire d'un consumérisme béat. ಗೊರಸಿನ ರುಚಿಕಾರಕದಿಂದ ಹೊಡೆಯುವುದು Le condominium des afflictionsL'homme de bureEn ses vérités surannéesDevient Don QuichotteDerrière le miroir des lamentations. ಆರ್ಕೆಸ್ಟ್ರಾ ಹೊಂಡಗಳನ್ನು ಏರಿ L'appel des repris de justice, Vêtus d'hardes spectrales, Corps éventrées, Rigueur ajoutée, Harnachés d'obsolescence programmée. ಅನ್ಪಿನ್ ಮಾಡಲಾದ ಸೆಲ್ಯುಲೋಸ್ En effraction d'un ordre disperséLe temps appelle le tempsAu creux d'un nid de coucouLa vase refluanteColmatant les brèches de l'oubliS'enquière d'une halte secourable. ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಲ್ಲವರಿಂದ ಬನ್ನಿ Dans un faisceau de lumièreLes mains ouvragèresAux doigts grêlés de piqûresRonde enivranteLe regard baisséRassemblant les myriades d'âmes errantesAutour d'un chant psalmodiéQue le tissage expose. 385
ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಜೊತೆ ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ ನಿಗದಿಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಅನ್ಪಿನ್ ಮಾಡಲಾದ ಸೆಲ್ಯುಲೋಸ್ ಆದೇಶವನ್ನು ಮುರಿಯುವುದುಚದುರಿದ ಸಮಯ ಕರೆಗಳುತಾಪಗಳು ಒಂದು ಗೂಡಿನ ಟೊಳ್ಳುಕೋಗಿಲೆ ರಿಫ್ಲಕ್ಸಿಂಗ್ ಹಡಗುಗಳಿಗೆ ಅಂತರವನ್ನು ಮುಚ್ಚುವುದುಮರೆವು ನಿಲುಗಡೆಯ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿಸಹಾಯಕವಾಗಿದೆ.
ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಕಡೆಯಿಂದ ಬಂದೆ ಡಿ'ಅಥವಾ ಒಂದು ಬಂಡಲ್ನಲ್ಲಿಬೆಳಕು ಹೊಂಡದ ಬೆರಳುಗಳೊಂದಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಕೈಗಳುಕಚ್ಚುತ್ತದೆ ಅಮಲು ಸುತ್ತುಲೆ ಕೆಳಗೆ ನೋಡು
ಎಲ್ಲಾ ತುಂಬಾ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಶರತ್ಕಾಲದ ಮೇಪಲ್ ಎಲೆ ಮೊದಲ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತವೆ fleurant bon la cigognequ'un air de fête accompagnâtಅದರ ಹಾರಾಟದಲ್ಲಿ. ಒಂದು ಆತ್ಮ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ರೇಷ್ಮೆಯಂತಹ ಪ್ರಯತ್ನಗಳ ಪುಷ್ಪಗುಚ್ಛದಲ್ಲಿ au soleil naissant de tendres accolades.
Haut les cœursಎಂದು ಮುದ್ದಿಸುತ್ತಿದೆ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಸುರಿಮಳೆಯಿಂದ ವಿರಾಮಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ ಇಳಿಜಾರಿನ ಕೆಳಗೆ ಉರುಳಿಸಲಾಯಿತು ಜೀವನದ ಚಕ್ರ ಸ್ಟ್ರೀಮ್ ಕೆಳಗೆ ಚದುರಿದ ನೆನಪುಗಳು ಗುಲಾಬಿ ಎತ್ತಿದ ತುಟಿಗಳು ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣುಗಳ ನೇವ್ ಕಡೆಗೆ de tant d'étoiles éclose.383
ಬಿಳಿ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ನೌಕಾಯಾನ ಮಾಡಿ ಕಾರಣದೊಂದಿಗೆ ಸಿಂಪಡಿಸಿ ಪಾಳುಭೂಮಿ. ಕಲ್ಲಿಗೆ ಕಲ್ಲು ಗೋಡೆಗಳನ್ನು ಏರಲು ಸದನದ. ನೀರಾವರಿ ಹುಲ್ಲು ಅನುಸರಿಸಿ ಬೆಳೆ ತೋಟದ ವಿರುದ್ಧ ಈ ಪುಟದ ಸ್ವರ್ಗ. ಹೊಲದ ಕೆಳಭಾಗವನ್ನು ಅಗೆಯಿರಿ ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ಹೆಚ್ಚು ಹ್ಯೂಮಸ್ಗಾಗಿ. ಕಾಡು ಹಾದಿಗಳನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿ ಉಚಿತ ಮಾರ್ಗಕ್ಕಾಗಿ se mouvoir entre taillis et buissons. ಮಕ್ಕಳ ಬಾಬಲ್ ಅನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸುವುದು ಹಿಂದೆ ಹೋಗು ವಂಡರ್ಲ್ಯಾಂಡ್ನಲ್ಲಿ. ನೆಲದ ಹತ್ತಿರ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ ನಿಮ್ಮ ಶ್ವಾಸಕೋಶವನ್ನು ಉತ್ತಮ ವಾಸನೆಯೊಂದಿಗೆ ಉಬ್ಬಿಸಿ ಮತ್ತು ಟ್ರೋಲಿಂಗ್ ಆಕಾಶದತ್ತ ನೋಡಿ. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜ ವಾಕ್ ನಿಂದ ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತಾನೆ ಕೈಗಳನ್ನು ಬೆನ್ನಿನ ಹಿಂದೆ ದಾಟಿದೆ. L'alouette lulufixera un matin de fêteles lampées de brume. ಹಾದುಹೋಗುವಾಗ ತಿರುಗುತ್ತದೆ ಬಿಳಿ ಆಕಾರ ಆಪ್ತ ಸ್ನೇಹಿತನ. ಬೆರಳುಗಳ ಮೇಲೆ ಎಣಿಸಬಹುದು ಶಿಕ್ಷೆಯ ನಂತರದ ದಿನಗಳು de salissures énuméres. ಕನಸುಗಳನ್ನು ಬಿತ್ತಿದರು l'homme de poésieಮೌನದಿಂದ ತನ್ನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಮಗುವಿನ ಚಂದ್ರನ ಕೆನ್ನೆಯನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿಯಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅಗಲವಾಗಿ ತೆರೆದಿರುತ್ತವೆ ಹೀರುವ ತುಟಿಗಳು. ಚಳಿಗಾಲದ ಶಾಖೆ ಅದರ ಹೊಳಪು ಮೊಗ್ಗುಗಳಿಂದ provoque le printemps. ಮತ್ತು ಸೋಮಾರಿತನವನ್ನು ನಿರ್ಬಂಧಿಸಿದರೆ ಮೂರ್ಖ ಇಬ್ಬನಿ ನೋಡುಗನನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಬನ್ನಿ le grand-frère est arrivéನಿಮ್ಮ ತಲೆಯನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ಇಡಬೇಕು. 382
ನಾನು ಛಾಯಾ ಯೋಧ ಮತ್ತು ಕಹಿ ಅಲೆಯು ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಯನ್ನು ಮುರಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಕ್ವಾಂಟ್ " Il " ಬಂದು ನನ್ನನ್ನು ಹಿಂದಿನಿಂದ ಹೊಡೆದನು la voie lactée s'enroula d'une écharpe dernière.
ನಾನು ಪ್ರಚೋದಿಸುತ್ತೇನೆ ಪುನರಾವರ್ತಿತ ಗಂಟಲಿನ ಗಾಯ ಮೇಲಾವರಣದ ಮೇಲಿನ ಕರೆ ಮಳೆಯ ರಾತ್ರಿಗಳ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಕುಣಿಯುವುದು ಮಾಸ್ಟರ್ ಮರದ ವಿರುದ್ಧ. ನಾನು ನನ್ನ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಒಯ್ಯುತ್ತೇನೆ ತಾಜಾ ತೊಗಟೆ ನೀರು ಒತ್ತಡದ ಕಿವಿ ಸತ್ತ ಎಲೆಗಳ ನೆಲ ಕಳೆಗುಂದಿದ ನೆನಪುಗಳು. ಜೌಗು ಪ್ರದೇಶದ ವಾಸನೆಯನ್ನು ಹೊರಹಾಕಿ ಕೆಂಪು ಚಂದ್ರನು ಆಡುತ್ತಾನೆ de ses pupilles aiguiséesಸ್ಪಷ್ಟ ಆಕಾಶದ ಅಂತರದ ನೃತ್ಯ entre les draperies de la ramureಮತ್ತು ಸೂಟಿ ಮೋಡಗಳು. ನಾನು ಅಧಿಕಾರದ ಬ್ಯಾಡ್ಜ್ ಧರಿಸುತ್ತೇನೆ ಬಾಧ್ಯತೆಯ ಗುರಾಣಿ ಮೇಲೆ ಛಿದ್ರವಾದ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ ಗೋಳದ ಮೇಲೆ des songes rouges sangs. 381
