To know-how między nami   
 to słowo 
 ten cień przez nasze różnice   
 czepiając się cierni dzikiej róży   
 ta więź, która nas łączy   
 oddech, który nas zabiera   
 wirująca spirala   
 do tej skromnej izby przejściowej.   
   
 Ensemble,   
 w pyle zapomnienia   
 jesienne mgły   
 poczekaj, aż przyjdzie   
 w potwierdzeniu naszego losu   
 załatwić swój ostatni interes   
 potem wycofaj się sam   
 na krawędzi wszystkiego.    
   
 Są takie noce   
 niż moja krew   
 syn Sang   
 woła mnie z głębi krypt   
 za porażkę   
 le long des mains courantes sociétales   
 nienaruszony pod burzą
 nakrętka nakręcana na głowę.    

    
  472