Mêlent bas
la chair et le sang
au sortir du bastringue
la chanson éteinte
émet un dernier râle.
Puisant le sable
dans le lit de la rivière
ils ont saccagé la perle des adoux
pour bâtir leurs maisons
les trois petits cochons.
Ce qui se perd se perd
et c'est tout bien compté
que les enfants aux cailloux blancs
de feu et de fer enceints
ont entonné l'hymne des anges.
1121
തത്വം വാക്കുകൾ
കുമിളകൾ പോലെ പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്ന വാക്കുകൾ
ജലത്തിന്റെ ഉപരിതലത്തിൽ
ചുളിഞ്ഞ വാക്കുകളുടെ മറ്റൊരു മുഖം
യുഗങ്ങളുടെ അടിത്തട്ടിൽ നിന്ന് വരുന്നവർ
തക്കാളി വാക്കുകൾ
കൃത്യവും മികച്ചതും
ശീതീകരിച്ച ഔഷധസസ്യങ്ങൾ
ഉയർന്നുവരുന്ന ചടുലമായ മൂടൽമഞ്ഞ്
ചട്ടിയിൽ മുട്ടുന്ന വാക്കുകൾ
അവൾ ഒരു വണ്ടിയാണെന്ന് വിചാരിക്കുമ്പോൾ
നാട്ടിൻപുറങ്ങളിൽ കറങ്ങുന്നു
പോണ്ട് മൗറിന്റെ മില്ലിലേക്ക്.
Ces mots qui touchent
font des bruits de sonnailles
sur la draille
des paroles préoccupées
à se méprendre sur leur sens
en s'éloignant du bord du quai
offrant au clapotis de l'eau
ce qu'exigent à l'aube
les doigts agiles des dentelières
passés sur la toile rouge
le temps du sifflement d'un shrapnel
pour fourguer fourrure de mousse blanche
sur la parure des hommes-chiens.
ടിപ്പററി അധികം ദൂരെയായിരുന്നില്ല
കൈയ്യെത്തും ദൂരത്ത്
കാറ്റ് ഗോതമ്പിനെ വളച്ചപ്പോൾ
സമതലങ്ങളിലെ ജീവികളെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു
ജീവന്റെ വൃക്ഷം
കണ്ണീരും ഞരക്കങ്ങളും വഹിക്കുന്ന ആകാശത്തിനു കീഴെ
ഈ ആളുകളുടെ
ബന്ധപ്പെട്ട പിതാക്കന്മാരും മക്കളും
കൊല്ലാൻ പോകുന്നു
ഈ കൃഷി യൂറോപ്പിനായി
ഇരുമ്പിന്റെയും ജ്വലിക്കുന്ന തീയുടെയും
മാരകമായ ദഹനം വഴി
അടിമ അനുസരണത്തിനായി ദാഹിക്കുന്നവർ.
Il y avait tintamarre
sur les pavés de galets
déversant les biens pensants
dans les rues adjacentes
pour fleurs jetées
à pleines brassées
au passage des corbeaux
vaste emprise de misère
dispersant os et chairs
aux quatre coins de la déraison
qu'un pas de plus précipitera
dans les souvenirs d'enfance
à point nommé des énergies gaspillées.
1120
