Assagi, cage ouverte de ma poche tombe le petit carnet, page ouverte .
Au feutré de l'imagination au lendemain d'un train retardé à la vaillance d'idées à transmettre au déclenchement d'une oeuvre .
Lorsque définitivement entré en rébellion s'inscrire dans la différence sans presser le pas de petit boulot en petit boulot .
Et qu'en réponse à court de souffle enchanter de traces convenues une poignée d'oreilles disertes .
Cette plaine implicite et lointaine faite de faim et d'épuisement sans nous ôter la vie nous plonge en dépendance .
Devenons l'être humain contre les démons de la permanence aptes à faire irruption et se déchaîner dès confiance revenue .
Outre l'enfermement dans la démesure au bord du gouffre de la démence , dansent l'ennui , la nausée , le marasme , la réitération toutes bestioles endimanchant la conscience .
Soyons la bonne pensée en liant l'épreuve nommée son processus reconnu avec l'émotion suscitée par l'ouverture .
Hors de l'enchevêtrement des chemins de traverse évitons le doux chant crépusculaire sortons de la cage des quolibets soyons les enfants de l'huîtrier au long bec .
Des tensions viennentd'éléments émotionnelsla chape de bétonécrase l'épi de blé. Des tensions viennentdes nouvelles réalitésau creux des vaguesune mousse superbe. Des tensions viennentau plus profond de soiun appelà davantage d'égards. Des tensions viennentlors des cycles de la natureune fraîche nuéetémoigne des migrations. Des tensions viennentquant à s'entourer d'amisne constitue que le germede la mal-gouvernance. Des tensions viennentquand les barrières du cœurcèdent et déversentl'absurde et l'indifférence. Accueillons ces tensionsqu'elles prennent placeces chevaux du désordrevenus du styx. Tendons la nappesur la table des fêtescouronnons de vrais instruments économiquesle fourmillement productif.Soyons la mèchede la rencontre des uns avec les autresen sagessesoyons le grand livre des continuités. Soyons l'appelle regard ouvrél'impossible devenu possiblele mariage de nos dispositions profondes. Soyons de traces et de lumièreen atteinte de nos butsla juste quotité disponibleà notre vie quotidienne. 251
ನನ್ನ ದೇಹವು ಎಂದು ಕುಸಿಯುತ್ತದೆ ಬೆಳಕಿನ ತೇಪೆಗಳು ಕೋರ್ಸ್ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಅಳಿಸುವುದು. ನಾನು ಅಭೌತಿಕ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ ನಾನು ಇರುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ಟ್ರೋಟ್-ಮೆನುವನ್ನು ಕೊಯ್ಯುತ್ತೇನೆ ಬೀಜಗಳು , ಬಾದಾಮಿ ಮತ್ತು ಹಣ್ಣುಗಳು ಮನಸ್ಸಿನ ಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ. ನಾನು ಸ್ಮೈಲ್ಸ್ ಮತ್ತು ಚಲಿಸುವ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸುತ್ತೇನೆ ನಾನು ಟೆಂಡರ್ ಎನ್ಕೌಂಟರ್ಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಸುತ್ತ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ಹಾರ. ನಾನು ಹುಲ್ಲು ಮತ್ತು ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದೆ ಹೃದಯ ಮತ್ತು ಆತ್ಮದ ಮುದ್ದು ಜೊತೆ ಪೆಂಡೆಂಟ್ನಲ್ಲಿ ಅದ್ಭುತ ನಾನು ಅಕಾಲವನ್ನು ಶಾಂತಗೊಳಿಸುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ರಣಹದ್ದುಗಳಿಗೆ ಆಹಾರ ನೀಡಿ. ನಾನು ಸೇರುವಿಕೆಯಿಂದ ಚಿಂತಿತನಾಗಿದ್ದೇನೆ ನಾನು ಬ್ಯಾಂಕುಗಳ ನಡುವಿನ ಕೊಂಡಿ ನಾನು ಗ್ರಹಿಸಲಾಗದ ಮರೆವು ಗಮನಿಸುತ್ತೇನೆ ವಿರೋಧಾಭಾಸಗಳು ಮತ್ತು ಪುರಾಣಗಳು. ನನ್ನ ಜೀವನವು ನಂಬುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಉನ್ನತ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿ ದಿನ ಸೇರದೆ. ಬೇಸರದ ಆಲೋಚನೆಗಳ ಮೊದಲು ನಾನು ಆಮೂಲಾಗ್ರ ವಿಧ್ವಂಸಕತೆಯನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುತ್ತೇನೆ ಕಿರುಕುಳಕ್ಕೊಳಗಾದವರೊಂದಿಗೆ ಏಕವಚನದ ಅನ್ಯೋನ್ಯತೆಯಲ್ಲಿ. ಯಾವುದೇ ಸಂಬಂಧಿತ ಸಂದೇಶವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವರ ಮುಕ್ತ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದಾರೆ ಡಿಮೈನರ್ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುವವರೆಗೆ. ಇನ್ನು ಭಾನುವಾರ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ತೆರೆದಿಲ್ಲ ರಿಯಾಯಿತಿ ಮಳಿಗೆಗಳು ಹೂಕೋಸು ಕಾಂಡಗಳ ನಡುವೆ ಶುದ್ಧೀಕರಣದ ಜೀವಜಲವಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ. ಪುಟವನ್ನು ತಿರುಗಿಸಲಾಗಿದೆ ನಾವು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಏರುತ್ತೇವೆ ಮುಂಜಾನೆ ಸೂರ್ಯ ಸಹೋದರ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯ ಕವಚದಲ್ಲಿ ಮೆಟಾಮಾರ್ಫಾಸಿಸ್ನ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ತೇಜಸ್ಸಿನ ಕಡೆಗೆ. 250
ಹೊರಟು ಹೋಗು, ಹೊರಟು ಹೋದರು les chansons de nos grand'mères aux limites stériles n'existent que la limite hors des basses œuvres de la déréliction un chien même ne trouverait pas à redire .
Il avance et croise fente mobile devant le chemin qui défile illusoire projection des ondées du pourquoi de l'infini .
Cachée recluse dans l'ombre une personne future personne au gré de l'inexorable accaparée et bruissante de vie se pourvoit creuse sous les regards .
Elle poudroie et s'assume masselotte du désir de possession heurtant l'amuse-gueule d'une lucidité tragique au char de l'humanité .
ನಾಲಿಗೆಗಳು ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿ ನೆಕ್ಕುತ್ತವೆ ಮೋಡಗಳು ಜೀವನವನ್ನು ವಿಲೇವಾರಿ ಮಾಡಲು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುತ್ತವೆ ದುಃಖದ ಅಲೆಗಳ ಟೊಳ್ಳುಗಳಲ್ಲಿ ಮಂಜು ಹಾರ್ನ್ ಅನ್ನು ಧ್ವನಿಸುತ್ತದೆ .
ಸತ್ತ ಹಂದಿಯ ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಸುತ್ತ ಕೆಂಪು ದಾರ ಸ್ಪಿನ್ ಮೆರವಣಿಗೆ ದೈತ್ಯರನ್ನು ಬೆಲ್ಚಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬಂಡಾಯವೆದ್ದರು .
ಡೆಸೊಪಿಲಂಟ್ ಪಠಣದ ಹವ್ಯಾಸಿಗಳು ಅವರು ಯಾದೃಚ್ಛಿಕ ಸಂಕಟವನ್ನು ಸಂಘಟಿಸುತ್ತಾರೆ ನಿಂದನೆಯ ಬಲಿಪೀಠದ ಮೇಲೆ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಏರುತ್ತದೆ ಬೇರೆಡೆಯಿಂದ ಬಂದವರು ವಾಕರಿಕೆ ಪೂರಣಕಾರರು .
ಚಿಂತನೆಯ ಶರಣಾಗತಿಯನ್ನು ಹಾಡುವುದು ಅವರು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಅವರು ಬರುತ್ತಾರೆ ಸೊಗಸಾದ ಶವಗಳೊಂದಿಗೆ ಯುವಕರು ಬಲವಂತದ ನಂಬಿಕೆಗೆ ಕಾನೂನುಬಾಹಿರ .
ನೀಡಲಾದ ಮುಖದೊಂದಿಗೆ ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಹಾದುಹೋಗಿರಿ ಕ್ಲೋಸ್ಟರ್‌ಗಳ ಹೊರಗೆ ವಾಸಿಸುವವರು ತನ್ನ ಮನವಿ ಕೈಗಳಿಂದ ಚಾಚಿ ಪೀಡಿತ ಸೂರ್ಯನ ಕಣ್ಣು .
ನಮ್ಮ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನುಣುಚಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಬೇಡ ಬಲವಾದ ಬೆಂಬಲಿಗರಾಗೋಣ ಆದ್ದರಿಂದ ರಕ್ತದ ಹರಿವುಗಳಲ್ಲಿ ಹಸಿರು ಶಕ್ತಿಯ ನಂತರ .
ಮುಂಜಾನೆ ಹೊರಡಿ ನಮ್ಮ ನಗರಗಳ ಇಲಿಗಳು ಹಿಂಜರಿಯುವ ಮಿಂಚುಹುಳುಗಳು ನಮ್ಮ ನಿರ್ಜನ ಬೀದಿಗಳು .
ನರಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಸಮಯ ಸ್ಪರ್ಶಿಸುತ್ತದೆ ನಿರಂತರ ಗಮನದೊಂದಿಗೆ ಅನುಭವಿಸಿದ ಅಪರಾಧಗಳು ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯ ಜೌಗು ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ .
ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲು ಬಡವರ ಕುಂಟುತ್ತಾ ಶಬ್ದವನ್ನು ಹೊರಡಿಸುತ್ತವೆ ಹಲ್ಲಿಲ್ಲದವರಿಗೆ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ಎಂದು ಕಪ್ಪು ಬಂಗಾರ ಹತಾಶನಾಗುತ್ತಾನೆ .
ಸಾಮುದಾಯಿಕ ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ ಕ್ರಿಯಾಪದವಾಗಿರಿ ಕೊಲೆಗಡುಕ ವಾಕ್ಯಗಳ ಮರಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬೆಚ್ಚಗಾಗಿಸಿ ನಿಮ್ಮ ಆಟಗಳು ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಮುಲಾಮುಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿ ಬಯಲಿಗೆ ಬಂದು ಮನುಷ್ಯ ಮಹಾನ್ ಎಂದು ಹೇಳಿ .
ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ಶೋಧಿಸಿ ಮನದ ಪ್ರಭುಗಳ ಪಿತ್ತರಾಗಿ ರೂಪ ಪಡೆದವರ ಸಮಾಧಿಯನ್ನು ಅಗೆಯಿರಿ ಭ್ರಮೆಯ ಮುಂದೆ ನಿಮ್ಮ ದಾರಿಯನ್ನು ಹಾದುಹೋಗಿರಿ .
ಮತ್ತು ನಮಗೆ ಹೇಳಲು ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತಾನೆ ಜೀವನವೇ ಬಯಕೆ ಎಂದು ಗಿಟಾರ್ ಟ್ಯೂನ್‌ನಲ್ಲಿ ಹಿಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಣಿವೆಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಲಿಲಿ .
ಇದರಿಂದ ಕಾಗದದ ದೋಣಿ ಸಾಗುತ್ತದೆ Tuileries ಜಲಾನಯನ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಡಿಸೆಂಬರ್ ತಿಂಗಳ ಒಂದು ಸಂಜೆ ಸತ್ಯಗಳ ಸಾಗರದ ಮೇಲೆ .
ನಾವು ಎಂದು ಮಗು ನಾವು ಇದ್ದ ಮಗು ನಮ್ಮ ಶಾಶ್ವತ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಭೂಮಿಯ ಉಪ್ಪು ಮತ್ತು ಜೇನುತುಪ್ಪವಾಗಲಿ .
La lumière en robe de satin fleurs frémissantes consume à petits jets de brume le vertige finissant d'une journée d'automne .
La page tournée reflète au marbre du passé le soucis trop fois béni d'un manquement à l'oubli .
S'émarge le creux des paumes sèches en caresses douces sur le rugueux de l'arbre poitrail découvert éclatée d'une ombrelle convergeant au gré des vents vers l'aube de riz ourlée .
Il est des mésanges à tête charbonnière aux pépiements crépitants sans que se lève la ridelle du char des fêtes de mariage .
Toute romance est perle rare tout sourire aux prises d'un rai de soleil se retire la nuit au cri du crapaud accoucheur .
Menuet de roses éparses s'ébrouent les coquillages de tendres processions aux extases consommées .
ಮೆರ್ ನಿಂದ ರಿಫ್ಲಕ್ಸ್ ಕೊನೆಯ ಜಿಗಿತದ ಮೊದಲು ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಬಿರುಕು ಬಿಡುತ್ತಿದೆ ಗಾಜಿನ ರಕ್ತನಾಳಗಳನ್ನು ಭೇದಿಸಿ ಉಪ್ಪು ಪಂಜದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಫಿಟ್ಟಿಂಗ್‌ಗಳು ನರಳುತ್ತವೆ ಮರ್ರಂ ಹುಲ್ಲು ಅಲೆದಾಡುತ್ತದೆ ನಾವಿಕರು ಏನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ನ್ಯೂಫೌಂಡ್‌ಲ್ಯಾಂಡ್‌ನ ದೂರದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬಿಗಿಯಾದ ಶೀತದ ಕಡಿತ ಗಾಳಿ ಮರಗಳನ್ನು ಹರಿದು ಹಾಕುತ್ತದೆ ಕೆಸರು ಹಳ್ಳಗಳನ್ನು ತುಂಬುತ್ತದೆ ದೋಣಿಗಳು ಏರುತ್ತವೆ buoys ಹಾರುತ್ತವೆ ಫೋಮ್ನ ಸ್ಪ್ರೇಗಳಲ್ಲಿ ಮುಂಭಾಗದ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಅಲೆಗಳು ಸಮುದ್ರದ ಗೋಡೆಯನ್ನು ಬಡಿಯುತ್ತವೆ ಹೆಡಲ್ಸ್ ಗಲಾಟೆ ಮರಳು ಪ್ರತಿ ರಂಧ್ರವನ್ನು ತುಂಬುತ್ತದೆ ಆಕಾಶವು ಗದ್ದಲ ಮತ್ತು ಗದ್ದಲವಾಗಿದೆ ಈ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ ಸೀಗಲ್ಸ್ ಪಿರೋಯೆಟ್ ಬ್ಲಾಕ್ಹೌಸ್ನಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ತುಟಿಗಳ ಮೇಲೆ ವಾಕರಿಕೆ ಒಂದು ಕೂಗು ಎಲ್ಲೂ ಕೇಳಿಲ್ಲದ ಮೌನದ ಗಂಟೆಗಳು ಸೋಪ್ ಗುಳ್ಳೆಗಳು ಉದ್ರಿಕ್ತ ಅಶ್ವದಳ ಕುದುರೆಗಳು ಪ್ರಾನ್ಸ್ ಬೆಣಚುಕಲ್ಲುಗಳು ಕುಸಿಯುತ್ತಿವೆ ರೇಲಿಂಗ್ ಅನ್ನು ಅತಿಕ್ರಮಿಸುವುದು ಪೆನ್ನಿನ ಹೊಡೆತದಿಂದ ಸರಿಪಡಿಸುವುದು ನೆನಪುಗಳ ಕಣ್ಣು ನೆರಳು ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತಿದೆ ಟೊಳ್ಳುಗಳು ಅವುಗಳ ಲೋಳೆ ಹಿಕ್ಕಿಗಳಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತವೆ ಕಡಲತೀರದ ಹೂವಿನ ಹಾಸಿಗೆಗಳು ಭೂಮಿಯ ಬಿರುಕುಗಳು ಹುಟ್ಟುತ್ತವೆ ಮೃಗದ ಕೋರೆಹಲ್ಲುಗಳು ಅದರ ಅಧಿಕ ಕಡುಗೆಂಪು ಸುರುಳಿಯಾಗಿ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಸದ ಕೊಳಕು ಮತ್ತು ಕೊಳಕು ಬಂಡಾಯ ಮತ್ತು ಕೋಪಗೊಂಡ ನಾಲ್ಕು ಗಾಳಿಗೆ ಒಡ್ಡಲಾಗುತ್ತದೆ ಉಸಿರು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನೂ ಅಲ್ಲ ಒಂದು ಕ್ಯಾರಿಯನ್ ಗಾಯವನ್ನು ನೀಡಿತು ಬೊಕೇಜ್ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಸಿರೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಡ್ರಮ್ಗಳನ್ನು ಸುತ್ತಿಕೊಳ್ಳಿ ಮಿಂಚುಹುಳುಗಳನ್ನು ಭೇದಿಸಿ ಹೀಲ್ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಕುಸಿದ ಬಿಟುಮೆನ್ ವಿರುದ್ಧ ಭದ್ರಕೋಟೆ ಕಹಿ ಕಪ್ಪು ಮತ್ತು ಬಿಳಿ ಪರ್ಯಾಯಗಳು ಸ್ವಯಂ ಸೆರೆಯಲ್ಲಿ ಆತ್ಮದಲ್ಲಿ ಸಾವು .
De part et d'autre à l'avenant d'un participe présent je fais mien ಲೆ " qu'en dira-t-on " des choses de l'esprit mais sans nuire à autrui .
D'autre part je racle les fonds de casserole en crédence je pose mon vertige sur le pas des portes j'argumente en ronds de jambe .
Je maugrée parfois sans l'ombre d'un doute mais choisis mes flèches pour qui de droit à l'envers des atermoiements .
Passé le moment de dire je crêpe de noir la nature bafouée je frissonne sous l'averse et fausse compagnie pour dire peu avec peu de traces afin de pas rouiller l'avenir .
Que dirait-on de moi à mi-mots des choses encerclées au carrefour des timbres millésimés si je m'offrais en cadence accélérée au miroir du pas de l'oie .
" Passez votre chemin , y'a rien à voir " .
Et si revenant en arrière l'homme qui pense s'inscrit dans la romance il y aurait sur le linteau de ma fermette ces mots de glaise , ces mots d'amour :
" Arrêtez-vous , prenez votre temps , y'a tout à voir ,entrez dans ma caverne cruche oreille et Saint Esprit de mon ventre en poésie rebellez-vous tapez du poing apostrophez le patron mais jamais , ô jamais , ne manquez l'écoute du verbiage des souris du lieu " .
Un cirque de montagneavec devant soi le déploiement de son histoire .De perplexité en désarroidemeure le vague à l'âme .Une maladie du corps à corpsavec en dérobadecette habitude de ne rien voir .Les hauts sapins inaccessibles à la tronçonneusegreffent le musc des mouflonssur la sente parcourued'un matin bitumineux .Je sais que guérir n'est pas chose facile ,que guérir le mal par la sourceest semé d'embûches .Nous risquons alors de surseoir aux erreurs grossièrespour en révéler d'autres plus insidieuses .Il est des perspectives sans issueque le charme d'une idée baladeuse séduit ,et rend propre à la consommation du chercheurplus apte à cueillir la fleur qu'à la laisser grandir.Le creux de ma main recèle ences jours de deuilles perles de rosée d'aujourd'hui ;transformation où les gouttes d'eau clapotentsur la houppelande du berger .Accéder à l'illimité de sa visionoblige à l'arrêt devant ses propres limites .Il est préférable de rechercher ses défautsà petits coups d'intelligence soyeuseque d'exploser le cadenasdes choses invisibles ,qui seront éternellement voilées .Le défait d'un lit se mire dans un ciel de traîne ,à reculons des plaisirs mondains .Sur le sentier de cailloux , de végétauxet de flaques d'eau mêlés ;dans la fraîcheur généreuse du sous-bois ,j'avançai ...quand soudain des branches craquèrent ,des pierres roulèrent ,le temps balbutia ,une odeur de suint mouillé s'éleva ;l'ours dévalait la pente ...fuyant tel un bulldozer saccageantun champ de maïs .J'étais cloué sous séquestre .Le séducteur de l'Invisible mettait basce qui lui restait d'intention .Alors passèrent les diablotins de l'orgueil, de l'envie, de la cupidité ,puis celui du désir secret de faire partiedes puissants , puis encore celui de la volontéd'être reconnu , de dominer ,de discourir sur les connaissances subtileset élevées ,afin de pouvoir transmettrenos savoirs accumulés ,à qui de droit , nos enfants aveuglés .La procession n'en finissait pas ,les gémissements d'êtres blesséscourbés sous leurs hardes déchiréesaccouraient des quatre coins de la forêtvers le corps et le sang de la régénération .Vision une et ultime .Pleurent nos ancêtresau creux des souvenirs éteints .Le souffle apocalyptiqueabat les temples .La soupe des originesagrège de prime manière les accordsd'une musique légère .Nouvelle forme que prennent les atomesdans leur bain de lumière .La Vérité est au-delà de toi-même .Elle attend ,inouïe dans son principe ,et c'est elle qui te guide .244
Dis ce que dit l'ami mon allié des frayeurs et des rebellions Souffle lèvres contre lèvres la parole phylactère montre de ses mains généreuses ದಿportes qui s'ouvrent .
Ne t'étonne pas il fait jour les oiseaux grésillent sous le soleil naissant nul autre ne saurait abandonner cet envol nourricier hors de toi-même .
Laisse monter la sève du profond de tes racines échange la coupe de vin jusqu'à l'ivresse nous délivrant de la raison . Saisis le talisman sans poser de questions resserre tes doigts sur le cou du démon sans le quitter des yeux .
N'est-ce-pas cet espace d'entre les êtres espace des âmes en voyage que toute chose éphémère requiert à qui sourit le cœur-cri du colibri .
