De voyager librementme fût permisd'entrer par le trou des originesvoir l'animal au pouvoir remarquablesans cavalier et indomptablesous les brumesrévélant à mesure de la montée du jourla respiration matriarche des grands hêtres. Deux fois je me retournaiet repérai le chemin du retourau passage de l'ondinepour ficher dans le sol la planche de cèdre. J'entonnai le chant des âmesles conques ouvertes aux paroles phylactèreset dansailes pieds en sensation de terreles oiseaux de leurs ailes tressant une couronnesur l'eau aux bulles ondoyantesque le pont des réalités encombraitavant que s'agite le mouchoir des au-revoirs. 422
ಉಪಕಾರದ ಏಕಾಏಕಿ ಮೌಲ್ಯದ ಮೋಸಗಳು ಯಾವುವು ಬ್ಯೂಟಿ ಮೊದಲು ಗಾಳಿಯ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತೀರ್ಣ ವಿದೇಶಿ ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳು Le palanquin des jours sans fin. ತಮ್ಮನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ ನೆನಪುಗಳು ಜನಸಮೂಹದ ತುಳಿತ ಪವಿತ್ರ ಸ್ಥಳಗಳ ಪ್ರವೇಶದ್ವಾರದಲ್ಲಿ ಶೆಫ್ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಿ ಆತ್ಮಗಳ ನೃತ್ಯದಲ್ಲಿ Que notre main désigne. ಡೈಯು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವು ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಾವು ಆದಿಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ ಸಿದ್ಧಾಂತದಿಂದ ಹೊರಗಿದೆ ನಮ್ಮನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಿಸುವ ಈ ಚಟುವಟಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೊಂದಿಗೆ ಒಕ್ಕೂಟವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವುದು Et sa caresse d'Etre. ಆಡಲು ನಮ್ಮ ಕೋಡ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಮೂಲಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗುವಿಕೆಯನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಲು ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಶಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ತಾತ್ಕಾಲಿಕತೆಗಳಿಂದ ದೂರದಲ್ಲಿ. ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತೇನೆ ಕಣಗಳ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಗ್ರಹಿಕೆಯ ದ್ವಾರಗಳಲ್ಲಿ. ವಾಯೇಜರ್ ಭಯವಿಲ್ಲದೆ ಮತ್ತು ನಿಷೇಧವಿಲ್ಲದೆ ಅರಮನೆಗಳ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳ ಮೇಲೆ. ನಿಮ್ಮ ಬೆರಳನ್ನು ಹಾಕಲು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅನುಮತಿಸಿ ಕಾಣದ ಮೇಲೆ ಸತ್ಯವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸದೆ ಈ ಉಪಸ್ಥಿತಿ ಈ ಪಾರದರ್ಶಕತೆ ಅಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವು ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತದೆ. ಕೇಳು ನಮ್ಮ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಮತ್ತು ಇರುವ ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಡಿಫ್ರಾಗ್ಮೆಂಟ್ ಮಾಡಲು Eaux Vives ಸಂವಾದದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು C'est ça le plus important. ಹಠಾತ್ ಇಲ್ಲದೆ ಸಿಹಿ ಮತ್ತು ಸೌಹಾರ್ದಯುತವಾಗಿ ಕೇಳು ಉತ್ತಮ ಮತ್ತು ಅದ್ಭುತವಾಗಿದೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಸ್ವತಃ ಪೂರ್ಣ ಉದ್ಯೋಗದಲ್ಲಿ Puis repartir.
J'ai tondu l'herbe aux pâquerettes invasives en évitant les campanules près de l'amandier puis il y eût le merisier les pommiers les lilas et la glycine, à éviter. éclosion printanière du principe d'amour fulgurant en son apparition cachottier en ses dispositions avec la pousse des feuilles parure encorbellant les mois à venir. J'ai marché dans l'herbe couverte de rosée esquissé quelques mouvements de qi qong inspecté les pots, vasques et bacs des fleurs et arbustes nos respirs. ನಂತರ, assis sur la chaise de bois j'ai plongé en errance dans l'immobilité vivante les mains applaudissant les souvenirs surgis de nos jardins croisés en cette vie mienne à contempler le drapé des jours venants, décoction du cosmos, notre père.
Nul n'est hostile quand monte le cri de la nuit mouvance ajustée au crêpe des fascinations. Se parent de mille feux le cœur des Anges et son échanson, l'Inaugural au temps de la moisson. Épuisés et vindicatifs le Sacré par la cheminée le Secret par la parole humaine Tous montèrent dire adieu à notre mère. S'épuisèrent devant pillage à ravaler en commissions occultes les ambiguïtés du massacre des animaux en leurs entrailles. Serions-nous de trop devant l'éclaircie de l'Être à céder notre place à la clarté de l’éther ?
ಬೆಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡರು ದೈವಿಕ ಮತ್ತು ನಿಂದೆಯ ಮೆಲುಸಿನ್ ಈ ವಿವಾಹದ ಎನ್ಕೌಂಟರ್ ಪ್ರಚೋದಿಸಿತು ಧ್ಯಾನದ ಆಲೋಚನೆಯ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ. ಮೂಲಗಳ ನಿಯೋಜನೆಯ ಮೇಲೆ ವಾಸಿಸುವುದು ಕುರುಬನು ಪುಟ ಹಾಕುತ್ತಾನೆ ಎಂಬ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಪರ್ನಾಸಸ್‌ನ ಮೇಕೆ ಅರೆಬೆತ್ತಲೆ ಎಂಬ ಶಾಶ್ವತ ವಿಸ್ಮೃತಿಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದರು. ಅನಲಾಗ್ ಮಂಡಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೌನ ಜ್ವಾಲೆ ಅಲ್ಪಕಾಲಿಕ ಪದ ಅದರ ಕರೆಗೆ ನಿಷ್ಠಾವಂತ ಭರವಸೆ ಒಳಗಿನಿಂದ ದಾರಿ ಹತ್ತಿದರು. ವಿಧಿಯ ಆಕಾಶ ನೀಲಿಯಲ್ಲಿ ಮುಂಜಾನೆಯ ಸ್ಪಷ್ಟತೆಯಿಂದ ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಆತ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಡಿದರು. ಪಿಸುಗುಟ್ಟುವ ತುಂತುರು ಮಳೆಯ ತಾಯ್ನಾಡು ನಮ್ಮ ಅಲೆದಾಡುವ ಹೃದಯಗಳ ಸ್ವರ್ಗ ಬಾಲ್ಯದ ಸೆಪಿಯಾಸ್ ಪತ್ತೆಯನ್ನು ಠೇವಣಿ ಮಾಡಿದರು. ಫ್ಯಾನ್‌ನಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹಲವರು ದೇಹವನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೀರಿ ಎಂದು ವದಂತಿ ಹಬ್ಬಿತು ಒಂದು ಭಾವಿಸಲಾದ ವಿನಮ್ರ ಪುನರ್ನಿರ್ಮಾಣ. 418
ಕ್ಲಿಕ್‌ಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಲ್ಯಾಪ್‌ಗಳ ಪದಗಳು ಟಿನ್ಸೆಲ್ ಕಸದ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಸಹಿ ಮಾಡಿ. ಅಲೆದಾಡುವುದು ಕಾನೂನುಬದ್ಧವಾಗಿದೆ ಕೊಳಕು ಪ್ರಚಾರದಿಂದ. ವಾಯು ದಾಳಿಗಳು ರಾತ್ರಿ ನೀರು ಬಾಂಬ್‌ಗಳ ಸಿಳ್ಳೆ. ಟರ್ನ್ಡ್ ಗ್ರೇವ್ಸ್ ಆತ್ಮದ ಬಿರುಕುಗಳನ್ನು ಹೂವು. ಪುಟ್ಟ ಕಾವ್ಯದ ಕೈ ಬಿಟ್ಟರೆ ಭರವಸೆಯಿಲ್ಲ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಹೊಡೆಯಲಾಯಿತು. ಕೀಟಗಳು ಸಹ ಕೈಬಿಟ್ಟ ಕಡಲತೀರಗಳಲ್ಲಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಮುಂಜಾನೆಯಲ್ಲಿ ನೆಲವು ಪಿತ್ತದಿಂದ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ನಿರಂತರ ಭಂಗಿ ಪ್ರೀತಿ ಇಲ್ಲದ ಜೀವಿಗಳ. ಸಾವು ಇಲ್ಲಿದೆ, ಅಪೋಕ್ಯಾಲಿಪ್ಸ್ ಸಿಂಬಲ್‌ಗಳ ಹಿತ್ತಾಳೆಯ ಮಾಲೀಕರು. ಮರವು ತನ್ನ ಅಸ್ಥಿಪಂಜರವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತದೆ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿದ ಬಯಲಿನ ಮೇಲೆ.
Manon est une jeune femme lunaireDont l’âme va à la vitesse de la lumièreElle est joyeusement désinhibéeSans mentalSans jugementSon rapport au monde est un fait de natureSa maturité artistique relève de la pure nécessitéComme elle sent ce qu’elle vitDans le momentSes valeurs sont étrangères à ce qui se faitSa Vérité est celle de l’instantD’une sensibilité en prise directe avec le gesteElle est irrationnelle selon un flux continuElle est le principe fondamentalement JusteCelui de l’humain qui est de s’extraire de l’animalCe n’est pas Manon qui conduit la peintureC’est la peinture qui se fait à travers elle.
( œuvre de Manon VICHY )
416
Elle peignait la nuitsur une toile blanchebâtissant son royaumed'invisibles touchesaux vertèbres de son arbre. Lentes et fluidesles coulures de l'espritproposaient leurs sucresau vertige des songesentre l'air et le monde.Le vent se levala Bête vinten catimini sous la lanternedonner le mot de passeterreau pour un sol pur. Le mufle soyeux du bleu charrettefit trembler l'instantmarqué d'une flammeque l'œil au trait d'unionfît danser sous les étoiles. 415
Au plus fort des choses périssables le piano se fait trompette sur le frisé de ses cheveux regards croisés vers le visage aux rayons ailées. Soutenir le langage pareil au papillon de nuit coulent les notes vers la chambre des romances afin qu'il se souvienne. Les bras révélés sur cette robe noire traversent la Vie au canevas des fluttes agasses le chant soudain jaillit sur la table des tourments.
Ne nous dédaignons pas à l'ombre des tamaris si aveuglé de lumière je te blesse s'échappe le cri d'un lien pour renaître. 414
Haute horlogedes montées de sève, sur les dalles la marcherompt le souffle de la bête. Se recueillent les frèressous leurs capuches de bureprès du baptistère, refuge des chrismés. Suppliantes, les âmes volettententre les piliers de la nefabeilles bourdonnantes en crépusculela nuit bientôt de silence présente. Les ancêtres seront honorésle pain rompusur les dalles propitiatoiresdes mondes soupirants. A même le solvivante lumièreaccordée à celles des autreselle reste là quand rien ne reste. 413
