Podejdź do drzewaPosłuchaj tego puis le servir. Z krzaków i krzewów przełomowe lekkie preludium do spotkania świetny spokojny. O nic nie prosi że pszczoła już zapewnia ale pompuje niebo i ziemię,. nie pytaj go o nic po prostu stań przy jego pniu przeciwko życiu. Piecze i szczypie gdy zimno witrioli zarośla i orgia lodowych palm zmysłów. Do gałęzi przyczepia się mineralna skorupa przełamać z suchym hałasem znoszenie kolorów bez dzika na skokach grasujących. Zaprojektowali otoczenie Le Fabuleux na kilometr wokół panele są na miejscu połączyć ręce wokół kruchego olbrzyma. Czasami księżyc jest na telefonie i ekstrawagancko żongluje od jednej gałęzi do drugiej w wibrującym i rojnym powietrzu. Postawiłem statyw i czekałem że przechodzi przed obiektywem tylko ułamek sekundy. Z jej pomarszczonymi udami ona odpowie na moje bębnienie palcem wysłać mi pomarszczony uśmiech. Być, otwór po prawej stronie opalizujące moje wspomnienia w imperatywnej potrzebie pójścia i zobaczenia. Prawidłowy, drapieżnik tam był i powiedzieć, że tego nie planowałem może trochę pretensjonalny. Krzyczałam na całe gardło i moje zęby wypluły skórkę resztki mięsa z ostatniego kęsa. Wszystko jest zniszczone koncert rondli promuje piękno do bron przeszłości. Wyobraź sobie, że nadal mamy pewne uprzedzenia bo znaki ostrzegawcze prowadzą nas do piekła my zamawiamy zginacze. ja wspólnik ? Nigdy j'ai juste fracassé les tibias de mes voisinsaby wydobyć je ze znużenia. Wściekle wymienione na żółtych stronach odłączyliśmy automatyczną sekretarkę bo naszymi oczami zaśpiewać odę zapomnianego lasu. Lista się wydłużyła dziwne nazwy kapią z akapitów rozmyślne szaleństwo stało się pustą substancją. Lot wróbli wylatuje nie wiadomo skąd miażdżąc swoim ćwierkaniem ciężarny cień poprzez ułożenie obfitości punktów zawieszenia. Medytacja nie była korzystna aniołowie uciekli w góry, na duże sympozjum. Mrugnięcie powieką utworzył miednicę do płaczu w stanie nakarmić uśmiech zdziwienia. Pochód wyruszył w rozklekotanej carioca do rozpoznanych i podziwianych eskapad. Wygląda na to, że rok klika językiem kiedy grzmi latem i że przy zmniejszonej prędkości sprężyna unosi się. Przesuń palcem po nagiej skórze wbijam się w brzuch monotonną bladością ~ jak dziwnie kochać. Epitafium odbiło się echem na kołach olimpijskich w nocy cięcie wchłonęło ciemność podmiotu nowa twarz dotknęła mojej twarzy. podniesione ręce uratowano nas przed naszymi kaloszami my penitenci peregrynacji. A garder le flot des cendrespod podeszwami stóp amène les mots à deviser. Ale śmierć ma być udowodniona powietrze do szpiegowania i mały głos do słuchania. 768
