Au bac à sable des hirondelles
y'a des fils de la Vierge partout
sur le pourtour et dans les à-jours
y'a des rais de lumière et des nœuds d'ombre
pour les enfants de la ronde
leurs mains fouillant la poussière d'anges
aux effluves acidulées .
Au bac à sable des hirondelles
y'a des images d'Epinal
par dessus les têtes blondes
si bien que l'oiseau au vol rapide
s'en empare
pour quelques signatures plus loin griffer l'azur
et déposer au fronton des maisons
la farandole qui danse .
Au bac à sable des hirondelles
y'a de l'or sous le sable
et les racines de l'arbre en joie
s'enfoncent à foison
myriades de points colorés
sur le visage des enfants de la cité
maintenus en éveil
par le cri perçant du migrateur .
Au bac à sable des hirondelles
y'a des fauteuils plastiques
blessés par le temps
que la flaque de pluie
déposée sur la blanche table
font se mirer
au passage gracieux
de l'hirondelle au bain
gouttelettes et plumes mêlées
près de l'enfant joueur .
175
L’homme “coamès”
L’Homme est un tout indissociable. Par l’intégration du corps, la prise en compte de la psyché associée à une dynamique d’ouverture de conscience dans une perspective spirituelle, l’Homme est Un. Cette vision tripartite de l’être humain constitué par : le corps-CO-, l’âme-AM-, l’esprit-ES- est essentielle pour s’inscrire sur notre chemin du grandir de l’être, pour l’Homme “coamès” .
Le corps n’est pas le tombeau de l’âme comme le pensait Platon, mais l’instrument de musique inspiré par l’Esprit. Dans notre approche, être spirituel ce n’est pas échapper au corps mais s’ouvrir dans son corps à l’action de l’Esprit. Le corps traduit, d’une manière palpable et physique ce qui est autre, ce qui est métaphysique, ce qui est impalpable et invisible . Le corps nous met en contact avec la réalité et nous permet un premier déchiffrage de l’univers qui nous entoure. Par lui, nous pouvons voir, entendre, toucher, czuć, goûter. Par nos sens nous accueillons des informations tangibles, informations qui peuvent nous faire accéder à des plans subtils .
Les Juifs ont une approche unitive de l’être humain. Ils le considèrent comme un tout : la chair (bassar) pénétrée par le souffle (néfesh) où la chair est moins la chair-viande que l’Homme tout entier dans sa dimension cosmique et la “néfesh” la vitalité de la chair, ce qui la met en mouvement. Par là, la chair ne se saisit jamais séparée du souffle. La chair sans le souffle n’est plus chair mais cadavre .
La Bible introduit aussi la notion de“Ruah” qui qualifie l’Esprit de Dieu, le souffle vivifiant. Ten “Ruah” incite la créature inachevée que nous sommes à s’inscrire dans une dynamique d’accomplissement, du grandir de l’être. The “Ruah” permet d’établir la cohérence des deux parties constitutives de l’Homme, “bassar” eti“néfesh” . Elle les dynamise .
Les Grecs ont perçu que la distinction entre l’esprit et l’âme s’avère essentielle. Platon pensait qu’en son intériorité l’âme prend conscience d’un quelque chose d’autre, elle est au-delà des considératins bassement matérielles, de son aspiration à la transcendance . Cette dimension de l’âme, il l’a appelé “noûs”. Le “noûs” est apparenté à un organe de vision. Il est la possibilité, au sein de la psyché de poser un regard sur les éléments de la psyché .
Appelée aussi partie supérieure de l’âme ou fine pointe de l’âme, le“noûs” s’identifie au cœur profond comme capacité de silence, de conscience et de détermination. La capacité de silence intérieur ou “hésychia” s’expérimente dans la méditation et la prière, elle caractérise un état stable de l’être. La capacité de conscience, d’expression et de parole permet à l’Homme de prendre conscience de ses mouvements intérieurs et de pouvoir les nommer tels que les humeurs, les émotions, les sentiments, les passions. La capacité de décision et de détermination est cette liberté que possède l’Homme de s’inscrire et de demeurer dans un dynamisme intérieur sans se laisser distraire par les sollicitations du monde ou de se laisser détourner par des pensées parasites .
C’est alors que l’Esprit, le “Pneuma”, terme grec signifiant le Souffle provenant de Dieu vient dynamiser l’être. Il éclaire toute chose. Nous sommes alors des êtres en devenir d’être réellement des êtres vivants . A nous de ne pas manquer la cible, de ne pas nous fermer, de nous reconfigurer selon notre propre identité personnelle, d’accéder à notre propre désir, à notre propre manière d’être car la parole de chacun d’entre nous est essentielle pour l’ensemble .
C’est par cette approche del’Homme “coamès” que nous pouvons progresser vers une réconciliation intérieure, fondement de toute vie relationnelle apaisée .
174
nyctalope et noctambule de concert
Nyctalope et Noctambule de concert se promenaient main dans la main sous un grain de passage .
Dépenaillés et hors d’usage ils se confondaient avec la saumure qu’un typhon malvenu avait déversé l’avant-veille sur l’avenue des menées occultes .
Capables de se prendre à parti quand le jour viendrait, l’un par trop de bâtonnets, l’autre par assignation à la grâce divine, ils contraignaient leur entourage à sortir de leur réserve pour, à force de coups de trompes de brume, ouvrir les lèvres d’un soleil chafouin .
Un goéland pleurait en rasant le grand mât de la goélette . Les nuages en assomption lente se mouvaient dans l’incréé de la situation .
Ne s’embarrassant pas de pensées humanistes Nyctalope et Noctambule poussaient la déraison à n’être que des exécutants discrets du grand œuvre, affairés par des tirs de laser à transformer les petites figurines gesticulantes de l’enfance en gerbes d’éclats colorés .
Sarabandes, bruits de portes qui claquent, molles cloques perçées par la quenouille, jasantes éructations hors de gosiers à l’agonie ; tout était prêt pour étreindre plus avant la froidure de la nuit .
C’est ainsi que Nyctalope et Noctambule devisaient sur le front de mer à s’embrumer le cerveau, tout en repérant dans le vol des mouettes, sages messagères laissées à l’avenant par quelques naufrageurs, la frétillante oraison des jours sans fin .
173
Science, vision et union
Science de l'écorché des choses et des formes
en l'aparté de ce qui se dit et se comprend
en distinction simple
la vie par morceaux
de chants et de cris en dissonance
les peaux d'une seule pièce
sur la table des démonstrations
l'occupation de toutes les anfractuosités
sous l'écorce de bouleau aux signes cunéiformes
sans l'once d'un espace de liberté
tout est à couvert sous les tirs conjugués
des explications
livres ouverts feuilletés au vent des retables éclatés
par cette soif de connaissance .
Vision de la ronde éternelle
cercle contre cercle
sur le sable hors du temps
que la mer effacera de son écume
les chevaux seront lâchés sur la grève
le claquement des vagues et des lanières
sur leurs flancs à vif
de multiples flammes écloses
élevées en salve de lumières
appelant le soleil
perception sphérique de ce qui est
de ce qui a été et sera
un pas juste un pas
et puis le tourbillon
savamment orchestré par ces preneurs d'otages
aptes à déformer le son des olifants
alors que si peu sont les adorateurs
d'un soleil terminal .
Union des paradoxes
hors cités ceintes de puissantes murailles
l'homme et la femme en leur rencontre
entreprennent avec sérénité
de leurs mains jointes
le départ de ce qui menace et croît
l'appel de la lueur ultime
le cutané à disposition de l'aube blanche
aux diffractions du prisme de l'entendement
il n'est de pouvoir que celui de la dissolution des arpèges
au saint des saints de l'esprit
hors enclavement de toute parole
vers la parole muette .
172
Sylvain dare d’art
Zostawiłem Nadię z sąsiadami, którzy mieszkali na szczycie pododdział i przyjechałem do kliniki tylko po to, aby zobaczyć, jak się urodziłeś. Umieszczone na pierś twojej mamy, ciężko oddychałeś, brzuch spuchnięty przez duży nowotwór złośliwy przylegający do kręgosłupa.
Twoje życie się zaczynało.
Miałeś trzy lub cztery lata. To działo się w podjazd oddzielający nasz budynek mieszkalny od garaży przy rue Nicolas Nicole. Poruszałeś się jak wahadło ze swoimi małymi drewnianymi kozłami na końcu swojego ramiona. Twoje ciało zostało usztywnione gipsem, który zakrywał Cię od stóp do głów tułów. Uśmiechałeś się, jesteś wielkim Béde, jak cię nazwałem, i zachęciłeś mnie do cofnij się trochę, aby pokazać mi, jak dobrze chodziłeś. I zabrałem cię w ramionach i podniósł cię.
Przyszedłeś nas zobaczyć w Marcillat. Mieliśmy odebrał Cię na lotnisku Clermont-Ferrand z Marsylii. Ty dał mi tę emaliowaną glinianą rzeźbę, ciężka piłka z czarne wykopaliska – zachęta do zagłębienia się w rzeczy Nie gadaj, i ostre krawędzie do obrony przed potencjalnymi drapieżnikami. wziąłem ten przedmiot jako symbol twojego cierpienia, z którym jakoś sobie poradziłeś i poprosił mnie o udostępnienie. Od tego czasu ta piłka towarzyszy mi jako łącznik między ty i ja. miałeś dwadzieścia lat.
Las Tronçais w Allier. podrzuciłem cię w fotelu w szerokiej alei powiększonej przez wysokie drzewa. Mieliśmy zrobiłem kilkaset metrów, a potem poszedłem dalej zostawiając cię sam, jak mi zasugerowałeś. Odtwarzam moje kroki … już cię nie było ten ! Dzwoniłem do ciebie przez długie minuty. Nie odpowiedziałeś. Zmartwiony, Szukałem Cię, żeby w końcu zobaczyć Cię nieruchomo na małej ścieżce niedaleko z. Zapadła długa cisza. Wokół tańczyły zapachy humusu od nas. Wiatr rozmawiał przez koc kolejnych zapachów. My trzymane są za rękę w zasłonie z filcowych rzeczy. wiedziałem wtedy że byliśmy po tej samej stronie, bracia, Ojciec i jego syn, słuchanie i witaj w tym, co jest.
Z tych ostatnich lat wróć do mnie długo rozmowy telefoniczne, które odbyliśmy, ty mój syn Sylvain i ja tato Gaël jak mnie nazwałeś. Chodziło o to, przez co przechodziłeś w tej chwili i pewne przebłyski przeszłości, które z upodobaniem przywoływałaś. Co dobre wspomnienia. Wciąż słyszę twój ciężki, przeciągający głos z tych długich nocy. Nigdy nie było gotowych zdań. szukałeś wypowiedzi, aby mówienie precyzyjnie i wyraźnie mówiło o tym, co istotne. I jeśli czasami niektóre słowa przekroczyły twoją myśl, aby znaleźć się w równowadze niestabilny między pięknem a nonsensem w porównaniu z tym, co poprzedzało, to było w dobrej sprawie, innowacji w porównaniu do miejsca, w którym byłeś, ty esteta tego, co się dzieje. I tak byłeś, często przed nami, ty kto fizycznie nie działa. Pamiętam pewne motywy, które się pojawiły w naszych rozmowach, takich jak te o stworzeniu, postawy artysty ale także przyjaźń i miłość – miłość do ciał, miłość istot. Ty kochani ludzie. Rzadko narzekałeś i zawsze to ja skracałem rozmowa, która mogła trwać godzinami.
A jeśli odejdziesz tej nocy? 18 Au 19 październik, to ucieczka od stanu fizycznego cierpiącego człowieka, którego… zdrowie tylko się pogarszało, ale jest to również kontynuacja pracy w poza tym, Ty, poszukiwacz absolutu i prawdy, zlecony przez siłę znacznie silniejszy od ciebie, władcze wezwanie, które wyczułeś. byłeś rozbawiony, ciekawski, zainteresowany tematami, o których mógłbym porozmawiać, tematy związane z estetyka, psychologia i duchowość. Czasami miałeś poczucie humoru szczegółowy, czasami szkodnik, jesteś uroczym dandysem, który kultywował dobre słowo mądrze i nigdy nie zranić. Jesteś miłośnikiem życia w rozpaczy tego ciała, które sprawiło, że tak bardzo cierpiałeś, Twoje przenikliwe spojrzenie z migdałowymi oczami a twój lekko ironiczny uśmiech przybił mnie do drzwi stodoły, aby zobacz, jak twoja dusza pracuje nad odkupieniem tych, którzy są dziwnie normalni w ich zgodności nie żyli.
Od duszy do duszy jesteś po mojej stronie. Kiedy byłeś uwolniony z twojej tuniki skóry minęło kilka godzin po tej rozmowie telefonicznej przekazaliśmy Cię dalej, abyś mógł być związany z pogrzebem dziadka.
Ostatnie słowo : “pardon”. Wiedz, że ja proś o wybaczenie, że nie byłeś częściej obecny.
Żegnaj Wielkie Bedei, mój syn, Sylvain .
171
Mój tata umarł
Mój tata umarł
i nie mogę powstrzymać mojego smutku.
Różaniec wspólnych wspomnień
kruszy się w bezsenności .
Mały chłopiec na strychu
odłożył swoje kapsułki i biegaczy z Tour de France.
The " gargota " pranie z dzieciństwa
to nic innego jak zardzewiała umywalka
" frügeres - moje miłości " kruszy się we mgle
o jesiennym wyglądzie .
Zaświta nowy dzień
pajęczyna ozdobiona perłami rosy.
Odgłosy kroków sprawiają, że podłoga skrzypi
są ostatnim przejściem twojej obecności .
Nous ne retournerons plus les crêpes
towarzyszyły radosne okrzyki najmłodszych .
Lot dzikich gęsi
nie będzie już oczekiwany jak za pierwszym razem.
The " cztery konie " Renault
nie będziemy już nosić naszych rowerów .
Trąba zamilknie
za drzwiami sypialni .
Strona jest przewrócona
teraz jest życie .
Podgrzej warzywa i minerały w piekarniku
tak, że świece esencji wznoszą się .
Warto przejść przez bród
aby pojawiła się podatność .
Chwyćmy kikut pamięci
i bez pośpiechu szuflada się zamyka .
Stańmy się lekkim i jasnym duchem
tak, że jest to połączone ręce .
Mądry i otwarty na to, co przychodzi
bądźmy przemytnikami piękna .
Prosto oferowane do tego, co jest? bądźmy gardłem
i język nowej żywności .
Zaśpiewajmy w świeżym wiosennym wietrze
andante swobodnego oddechu .
Serdecznie witamy
energie świata wyklutej tajemnicy .
Chronometrażysta i ptak prawdy
mówię do ciebie .
Ci, którzy podążają, moje dzieci ,
Rozwińmy naszą kulę życia i chodźmy .
Bez strachu, serce przepasane radością sprawiedliwych
bądźmy słomą i ziarnem przyszłego żniwa .
170
kiedy pojawia się myśl
Pokój był? ciepły. Na podłodze leżał dywan w kolorze rdzy. Mieliśmy zdjęliśmy nasze buty. Mój brat i ja zaprojektowaliśmy tę drewnianą konstrukcję i przestrzeń. Było wiele przegródek.
Postacie szybko znaleźli swoje miejsca. Niektórzy zgrupowali się w fratrie i inni w parach. Zostałem sam, nie wiem dlaczego. A lekki wiatr przeszedł przez pokój. To wtedy latałem nad miastami i kampanie. Siedząc na wysokości kontemplowałem naszą pracę. To wszystko tam było. I zajęło mi ten dystans, by zdać sobie sprawę, że moje życie jest wpisane jak wcześniej, tam przede mną. Pomyślałam wtedy, co może mi się przydarzyło. Również dla mnie, aby móc to wszystko przeniknąć i pojąć, było to konieczne Znam przyczynę. I szukałem, i szukałem, … aż do posłuchaj, jak mówię te słowa, które wydawały mi się zdmuchnięte przez ducha tajemniczy. … On mnie powodował. … To było tak prosto wyrażone i tak oczywiste, że poświęciłem czas na spisanie tych kilku zdań.
Zadbaj o naszych rodziców
miej współczucie
wspierać się nawzajem
cieszyć się życiem
być szczęśliwym, przyjemne, szczęśliwy
bądź spontaniczny i naturalny w miłości
być oderwanym, jak najbardziej możliwe, relacje i towary
być hojnym
postępować etycznie
podejmij właściwe działanie
dbać o siebie nawzajem
zarządzaj swoimi emocjami
stale postrzegaj stany naszego umysłu
a kiedy myśl wznosi się
wyślij tę wiadomość do naszych dzieci .
169
filozofować podczas edukacji
Edukacja dorosłych .
Mieszkać w tutaj .
Oswoić nie żyje .
Oglądaj od wysoki .
Być twórcą kultury .
Żyć w świadomość proces poznawania : postrzeganie – uczucie – myśl (obraz, pomysł) – przywiązanie – reprodukcja ; w wyniku przyjemności lub frustracja zatem do cierpienia, stąd potrzeba pracy nad cierpienie .
Ćwicz “przenikliwa wizja”, natychmiastowa percepcja tego, co jest .
Być w radość bycia na świecie, w ” dialogiczny ” między wiedzą liczba mnoga i empiryczna samowiedza, niekończący się dialog, bez przewidywania celu i zagrożeń .
Przeciwdziałanie odwrotowi na siebie .
być w uczciwy stosunek do kosmosu .
Być obywatelem świat .
Być mądrym, regulować swój sposób myślenia, służyć innym, być częścią świat .
Obejrzyj świat jakby widział go po raz pierwszy .
być w postawa niewiedzy .
Wiedz, że filozofia ustępuje miejsca działalności filozofowania .
Spójrz świadomy natury myśli .
wywołać w innych ” myśl za siebie ” .
być w dialog i twórcze dostosowanie się do innych .
być repozytorium wszystkich refleksji, które zostały wykonane w przeszłości .
Być świadomym, spójny i racjonalny .
być pokornym przed tym, co zostanie powiedziane lub napisane? .
Z przodu język zastanawiasz się, co to znaczy, co musi powiedzieć i co może mówić .
bądź tolerancyjny i bronić wolności myśli .
Wniknij w oceaniczne uczucie, zachowując się jak René Char, dla którego : ” Na każde zawalenie się dowodów poeta odpowiada salwą przyszłości”. ” .
168
Więc co tak naprawdę? ?
nie wiem kto mnie urodził ani czym jest ten świat lub kim jestem . Widzę te lata świetlne, które mnie otaczają i znajdź mnie coit w punkcie tego ogromu nie wiedząc, dlaczego jestem tutaj, a nie gdzie indziej . Nie wiem dlaczego tak mało czasu dano mi na życie leży tu u moich stóp uświęcony przez całą wieczność w tym, co mnie poprzedziło i co za mną pójdzie? . Widzę tylko nieskończoności ze wszystkich stron jak pył wirujący w promieniach słońca jako forma wymazana przez następującą formę . Co wiem jest to, że muszę umrzeć ale czego nie wiem czy to właśnie śmierć, której nie mogę uniknąć i która powołuje mnie do życia jak syn marnotrawny w ramionach ojca w tym świecie tajemnic gdzie szczelina obietnic wzywa nas do bycia tym, kim zawsze byliśmy w ślubnej izbie początków cień twojego cienia moje przeznaczenie . 167
splot psychologiczny i duchowy
Istota ludzka jest trójargumentowa. On jest ciałem, psychika i duch.
Ciało, to właśnie widzimy u nas, To jest słaby i nietrwały.
Psychika to poziom średni. On jest ruch, emocjonalne i psychiczne. To się zmienia. Nie możemy budować na nim. Psychologia wyjaśnia wszystko. Usuwa przeszkody i może udostępniać elementy samowiedzy, ale nie naszemu przebudzeniu, do tego stanu dobrego samopoczucia i zjednoczenia z tym, co jest, w ostatecznym rozrachunku spełnienie w niezgłębionej tajemnicy tego, co nas głęboko spycha” naszej istoty, ten pęd, ten “młodość” pracujący, tak jak projektuje Hildegarda z Bingen.
Duch lub ostrze duszy, lub serce, jest to, co jest blisko i komunikuje się z wyższymi światami,. Umysł rozpoznaje, że jest niezniszczalny. On jest ogromny, jasny i wesoły.
Człowiek jest jak lampa naftowa w tym korpus lampy;, olej i knot byłyby jego trzema piętrami. ten ciało byłoby terakotowym przedmiotem lampy, delikatny pojemnik i niezbędne, bez których proces samorozwoju by się nie rozpoczął). Psychicznym lub psychologicznym byłby olej, metafora ruchu, z emocje, bogactwo i piękno bytu, co odżywia. knot byłby duch, to samo miejsce, które może zapalić się boskim ogniem.
Wszystkie te składniki tworzą człowieka w poszukiwać harmonii z zachowaniem jednak hierarchii między nimi, knot duchowy byt szczytem naszych poszukiwań.
Umysł jest tym miejscem rozciągniętym na nieskończoność, to światło, ta radość, która dominuje niepogodę istnienia i wszystko trudy istnienia, aby skierować go w kierunku jego realizacji.
166
( Tekst swobodnie inspirowany Jacqueline Kelen )