To ojciec wstaje w nocy    
 uspokoić dziecko.        
  
 To kwiat, który w swoim wazonie    
 tworzy wodę swojego pragnienia.        
  
 To poza, aby powiedzieć tak    
 to znaczy czekam na ciebie.        
  
 To cierpiący na bezsenność, który wita noc    
 bez podejrzeń dnia.        
  
 To jest kolejność metonimiczna    
 pod parasolem zapomnienia.        
  
 To cień rzucany przez wspomnienia    
 w pogodny letni dzień.        
  
 To szyja i szyja radość    
 cisza spotkania.        
  
 Wyjeżdża za granicę    
 kiedy wszystko pasuje do fałdy.        
  
 Wsiada na krzesło    
 wygłupiać się w miejscach publicznych.        
  
 To małżeństwo konopi i myszy    
 w jego dłoni.        
  
 Wskakuje do wody    
 kiedy wizja mija?.        
  
 To koło się kręci    
 gdy pęka jądro.                
  
 To piosenka, która wznosi się    
 jak płomień w palenisku.        
  
 To zmięty papier    
 że kosz wita bez wyrzutów sumienia.        
  
 To kropla wody    
 które zygzaki na zamglonym szkle.        
  
 To słuchać słowa drugiego    
 bez trzepotania skrzydłami.        
  
 Ma być cicho    
 kiedy narasta zgiełk wymiany.        
  
 Chroni małe słowo przed niczym    
 kto wychodzi z dreszczem kto wie gdzie?.        
  
 To zrywa jabłko    
 bez zmuszania do.        
  
 Idzie prosto     
 w kierunku burzy nierozumu.        
  
 To odwzorowuje twoje kroki    
 kiedy nie ma nic do zobaczenia.         
  
 To sięga    
 otrzymać atrament do pisania.        
  
  
  
 573