twarzą w twarz   
 na dotyk naszych serc   
 w zasięgu jesionu    
 bez gestu i słowa     
 wysokie spojrzenie      
 sumy rezerwowe   
 Na zdjęciach   
 poważny i smutny   
 skakać z wierzchołka drzewa     
 koliber ognisty   
 passacaglia mgieł     
 pokazując żyłki jedną ręką      
 rozszyfrować wieczorem przy świecach   
 pożółkłe dokumenty tożsamości   
 że wiatr rozprasza   
 przed naszymi bezsennymi oczami.   

 O twarz!   
 wyjątkowe oblicze upływającego czasu   
 oszołomiona niemowlę     
 bądź zbiornikiem naszych łez   
 le sól naszego spotkania   
 od kija do ostu   
 od pracy do szarości     
 Narzekać   
 przed łajnem   
 zmieszane z kamykami bazaltowymi   
 świecąca mieszanka   
 Pnącze z Wirginii   
 i czerwona ściana   
 och twarz   
 że brak ducha wymazuje   
 płaski kamień układany rano  
 na ścianie ogrodu
 mieszane oddechy   
 twarzą w twarz przez całą wieczność.   


340

 
 Jesteś tu     
 glissando bez uników   
 by nieść mnie na delikatnej fali   
 księżycowy wywiad w salonie   
 kora wyrwana z dębu korkowego   
 przedzieranie się przez powolny tłum   
 oszołomiony pasażer   
 pachnące zapachy.  
 
 Moja dusza   
 tylko   
 losowo na wycieczce   
 widział siebie zabranego   
 w zalewie migrantów   
 o moja duszo   
 inność to inna tożsamość   
 od drugiego do siebie   
 samo źródło solidarności.   

 339

   Pod rynsztokiem świątyni  
 masz romans  
 saga o upływającym czasie  
 procesja drewnianych podeszew
 dreszcz trzcin
 zawias drzwi
 że otwieramy  
 i skrzypi  
 jutro czy pojutrze  
 w ogóle nic  
 zwisające ręce  
 oczy w górę  
 poziomo  
 festony chmur  
 poza niebem  
 w łagodnym omdleniu  
 na glinianym chodniku  
 drapać obtłuczonymi paznokciami  
 przejście mrówek  
 w rzece być  
 w kierunku bezdrzewnych  
 pomarszczony piasek.  


336

   Mój wiek         
 siedząc pod drzewem    
 wyglądał     
 zgaszona kula łojowa    
 o zmroku   
 okład lodołamacza     
 powrót z misji   
 ojca i matki potomka   
 na ryzyko poznania   
 końcowy płomień   
 moje kroniki są rozproszone   
 wietrzny wieczór   
 otwarta kariera   
 eti    
 ostatni wóz   
 w spółce   
 z apokaliptycznym rozumem     
 nasz budowniczy   
 nasz grabarz   
 nasz wynalazca.  

  
337

   Rabat przypływu   
 wsteczny przypływ   
 odliczanie   
 zdeponowany przypływ   
 fala powrotu do zdrowia   
 czy zobaczę ostatnią czkawkę?   
 zjechać w dół   
 stok kolcolisty   
 czekaj     
 torfowiec stawowy   
 moja korespondencja   
 w dobrej załodze   
 pędząc naprzód   
 nie czekając aż umrę   
 odpływający płacz   
 pod baldachimem handlowym   
 powiązania rodzinne. 

  
338

   Czerń czerni     
 w podziemnym biurku   
 od korony do korony   
 dokręcić linę    
 między psem a wilkiem.   

 Uchwyć prozodię   
 skrzeku sępów   
 zawrotne żaglówki   
 śmieciarze szczątków   
 bez podejrzeń   
 bez podróbek   
 przytłaczający smutkiem.
   
 Powstanie wyciągniętych rąk   
 resorowany   
 biały   
 ściany antracytowej   
 w odbiciach księżyca   
 z dala od świateł miasta   
 na dźwięk trąbek   
 strażnik udrapowany w skórzanym płaszczu   
 co nosi pasterz   
 bicz podniesiony,   
 wiatyk przed ołtarzem   
 gdzie zaskoczyć ujawnioną wadę.  
 
 Stoiska Grand Bédé   
 zakręcany kapelusz klauna   
 na czole Frankenstein,   
 goryl z kądzieli   
 tagowanie na glinianej tabliczce   
 rany jego myśli,   
 ślady klinowe   
 grawerowane na progu   
 kropla po kropli   
 nieba płaczącego, by wiedzieć, że jest kochane.  

  
335

 W zielonym słońcu 
 naszego dzieciństwa.  

 Płynąca woda 
 od studni do stawu.  

 dwie traszki  
 jeden mężczyzna jedna kobieta.   

 słodki zapach  
 wiosenne zapachy.  

 Od góry do dołu 
 wizerunek jest wyświetlany.  

 koniec klaskać 
 gryźć ziemię.  

 Przymocowany do barier 
 epilog tęczy.  

 Łój w gardle 
 ślizganie się liny. 
 
 Krawędź pożądania  
 podbierak w ręku.   
  
 Wszystko idzie  
 wszystko odzwierciedla obecność. 
 
 Przed lustrem  
 wesoła twarz.  

 Przejdź od tego, co jest trudne  
 co jest delikatne.  

 być zakochanym 
 ze sobą.  

 Brak teorii 
 tylko intensywność od wewnątrz.  

 Łaska 
 otrzymujemy to. 

 Maman   
 przestań mi mówić, żebym nie. 
 
 Transmisja 
 sztafeta.  

 Każda dusza jest bogata 
 uwaga na innych.  

 pełna motyli 
 ci nieważcy posłańcy.  

 Między miotłą a gorse 
 ściany się otwierają.  

 Zakręć wiatrem 
 unikanie ślepych zaułków. 
 
 Przed prawdziwą ciszą 
 słodka igraszki. 
 
 Słuchać 
 powietrze do oddychania.  


334